5 Και την ώρα της βραδινής προσφοράς σιτηρών+ σηκώθηκα από εκεί όπου καθόμουν ταπεινωμένος, έχοντας σκισμένο το ρούχο μου και το αμάνικο πανωφόρι μου, και έπεσα στα γόνατα και άπλωσα τα χέρια μου προς τον Ιεχωβά τον Θεό μου. 6 Και είπα: «Θεέ μου, ντρέπομαι και δεν τολμώ να σηκώσω το πρόσωπό μου προς εσένα, Θεέ μου, γιατί τα σφάλματά μας είναι τόσο πολλά ώστε έφτασαν πάνω από το κεφάλι μας και η ενοχή μας συσσωρεύτηκε ως τους ουρανούς.+