10 Η Άννα ήταν τρομερά πικραμένη,* και άρχισε να προσεύχεται στον Ιεχωβά+ και να κλαίει απαρηγόρητα. 11 Και έκανε την εξής ευχή: «Ιεχωβά των στρατευμάτων, αν προσέξεις την ταλαιπωρία της υπηρέτριάς σου και με θυμηθείς, και αν δεν ξεχάσεις την υπηρέτριά σου και της δώσεις αρσενικό παιδί,+ εγώ θα το δώσω στον Ιεχωβά όλες τις ημέρες της ζωής του, και ξυράφι δεν θα αγγίξει το κεφάλι του».+

11 Κατόπιν ο Δαβίδ είπε στον Αβισαί και σε όλους τους υπηρέτες του: «Εδώ ο ίδιος μου ο γιος, που βγήκε από τα σπλάχνα μου, ζητάει τη ζωή* μου·+ πόσο μάλλον ένας Βενιαμινίτης!+ Αφήστε τον να με καταριέται, γιατί ο Ιεχωβά τού το είπε! 12 Ίσως ο Ιεχωβά δει τα βάσανά μου+ και μου ανταποδώσει ο Ιεχωβά καλό αντί για τις κατάρες που εκστομίζονται εναντίον μου σήμερα».+

9 Αυτά έγραψε* ο βασιλιάς Εζεκίας του Ιούδα όταν αρρώστησε και ανέρρωσε από την αρρώστια του: