10 Η Άννα ήταν τρομερά πικραμένη,* και άρχισε να προσεύχεται στον Ιεχωβά+ και να κλαίει απαρηγόρητα. 11 Και έκανε την εξής ευχή: «Ιεχωβά των στρατευμάτων, αν προσέξεις την ταλαιπωρία της υπηρέτριάς σου και με θυμηθείς, και αν δεν ξεχάσεις την υπηρέτριά σου και της δώσεις αρσενικό παιδί,+ εγώ θα το δώσω στον Ιεχωβά όλες τις ημέρες της ζωής του, και ξυράφι δεν θα αγγίξει το κεφάλι του».+