Η Δεύτερη Προς τους Κορινθίους

5 Διότι γνωρίζουμε ότι αν το επίγειο σπίτι μας, αυτή η σκηνή, κατεδαφιστεί,*+ θα έχουμε ένα οικοδόμημα από τον Θεό, ένα σπίτι που δεν θα είναι φτιαγμένο από χέρια,+ αιώνιο στους ουρανούς. 2 Διότι σε αυτό το σπίτι* στενάζουμε, επιθυμώντας θερμά να ντυθούμε αυτό που είναι για εμάς από τον ουρανό*+ 3 επειδή, όταν το ντυθούμε, δεν θα είμαστε γυμνοί. 4 Εμείς μάλιστα που βρισκόμαστε σε αυτή τη σκηνή στενάζουμε καθώς καταβαρυνόμαστε, επειδή δεν θέλουμε να βγάλουμε αυτήν, αλλά θέλουμε να ντυθούμε την άλλη,+ ώστε η ζωή να καταπιεί αυτό που είναι θνητό.+ 5 Εκείνος που μας προετοίμασε για αυτή τη ζωή είναι ο Θεός,+ ο οποίος μας έδωσε το πνεύμα ως εγγύηση αυτού που θα έρθει.*+

6 Έτσι λοιπόν, έχουμε πάντοτε μεγάλο θάρρος και γνωρίζουμε ότι, ενόσω κατοικούμε στο σώμα, είμαστε μακριά από τον Κύριο.+ 7 Το γνωρίζουμε αυτό επειδή περπατάμε μέσω πίστης, όχι μέσω όρασης. 8 Αλλά έχουμε μεγάλο θάρρος και θα προτιμούσαμε να είμαστε μακριά από το σώμα και να κατοικούμε μαζί με τον Κύριο.+ 9 Επομένως, ανεξάρτητα από το πού κατοικούμε, είτε μαζί του είτε μακριά του, βάζουμε στόχο μας το να είμαστε πάντα ευπρόσδεκτοι σε αυτόν. 10 Διότι όλοι πρέπει να παρουσιαστούμε* μπροστά στη δικαστική έδρα του Χριστού, ώστε ο καθένας να λάβει ανταπόδοση σύμφωνα με ό,τι έχει κάνει ενόσω είναι στο σώμα, είτε καλό είτε κακό.*+

11 Γι’ αυτό, επειδή γνωρίζουμε τον φόβο του Κυρίου, εξακολουθούμε να πείθουμε ανθρώπους, αλλά ο Θεός μάς γνωρίζει πολύ καλά.* Ελπίζω όμως ότι μας γνωρίζουν πολύ καλά και οι* συνειδήσεις σας. 12 Δεν συνιστούμε τον εαυτό μας πάλι σε εσάς, αλλά σας δίνουμε ένα κίνητρο για να καυχιέστε σχετικά με εμάς, ώστε να μπορείτε να απαντήσετε σε εκείνους που καυχιούνται για την εξωτερική εμφάνιση+ αλλά όχι για αυτό που υπάρχει στην καρδιά. 13 Διότι αν χάσαμε το μυαλό μας,+ ήταν για τον Θεό· αν είμαστε σώφρονες, είναι για εσάς. 14 Διότι η αγάπη την οποία έχει ο Χριστός μάς καθιστά υπόχρεους, επειδή συμπεράναμε το εξής: ότι ένας πέθανε για όλους·+ άρα λοιπόν, όλοι είχαν πεθάνει. 15 Και πέθανε για όλους, ώστε εκείνοι που ζουν να μη ζουν πια για τον εαυτό τους+ αλλά για αυτόν που πέθανε για εκείνους και αναστήθηκε.

16 Από τώρα και έπειτα λοιπόν δεν γνωρίζουμε κανέναν άνθρωπο από σαρκική άποψη.+ Ακόμη και αν κάποτε γνωρίσαμε τον Χριστό σύμφωνα με τη σάρκα, σίγουρα δεν τον γνωρίζουμε πια έτσι.+ 17 Γι’ αυτό, αν κανείς είναι σε ενότητα με τον Χριστό, είναι νέα δημιουργία·+ τα παλιά πράγματα παρήλθαν και νέα έχουν έρθει σε ύπαρξη. 18 Τα πάντα όμως είναι από τον Θεό, ο οποίος μας συμφιλίωσε με τον εαυτό του μέσω του Χριστού+ και μας έδωσε τη διακονία της συμφιλίωσης.+ 19 Δηλαδή ο Θεός, μέσω του Χριστού, συμφιλίωνε έναν κόσμο με τον εαυτό του,+ χωρίς να τους καταλογίζει τις παραβάσεις τους,+ και εμπιστεύτηκε σε εμάς το άγγελμα της συμφιλίωσης.+

20 Είμαστε λοιπόν πρεσβευτές+ που αναπληρώνουμε τον Χριστό,+ σαν να απηύθυνε ο Θεός έκκληση χρησιμοποιώντας εμάς. Ως αναπληρωτές του Χριστού, παρακαλούμε: «Συμφιλιωθείτε με τον Θεό». 21 Αυτόν που δεν ήξερε αμαρτία,+ εκείνος τον έκανε αμαρτία* για εμάς, ώστε μέσω αυτού εμείς να γίνουμε δίκαιοι ενώπιον του Θεού.+