Αποκάλυψη Προς τον Ιωάννη

16 Έπειτα άκουσα μια δυνατή φωνή από το αγιαστήριο+ να λέει στους εφτά αγγέλους: «Πηγαίνετε και αδειάστε τις εφτά κούπες του θυμού του Θεού στη γη».+

2 Ο πρώτος έφυγε και άδειασε την κούπα του στη γη.+ Τότε βλαβερό και κακόηθες έλκος+ έπληξε τους ανθρώπους που είχαν το σημάδι του θηρίου+ και λάτρευαν την εικόνα του.+

3 Ο δεύτερος άδειασε την κούπα του στη θάλασσα.+ Και αυτή έγινε αίμα+ σαν αίμα νεκρού ανθρώπου, και κάθε ζωντανό πλάσμα* στη θάλασσα πέθανε.+

4 Ο τρίτος άδειασε την κούπα του στους ποταμούς και στις πηγές των νερών.+ Και έγιναν αίμα.+ 5 Τότε άκουσα τον άγγελο που είχε εξουσία πάνω στα νερά να λέει: «Δίκαιος είσαι εσύ, που υπάρχεις και που υπήρχες,+ ο Όσιος,+ διότι εξέφερες αυτές τις κρίσεις,+ 6 επειδή έχυσαν αίμα αγίων και προφητών,+ και τους έδωσες να πιουν αίμα·+ τους αξίζει».+ 7 Και άκουσα το θυσιαστήριο να λέει: «Ναι, Ιεχωβά* Θεέ, Παντοδύναμε,+ αληθινές και δίκαιες είναι οι κρίσεις σου».*+

8 Ο τέταρτος άδειασε την κούπα του στον ήλιο,+ και δόθηκε εξουσία στον ήλιο να κάψει τους ανθρώπους με φωτιά. 9 Και οι άνθρωποι κάηκαν από τον μεγάλο καύσωνα, αλλά βλασφήμησαν το όνομα του Θεού, ο οποίος έχει την εξουσία πάνω σε αυτές τις πληγές, και δεν μετανόησαν ούτε του έδωσαν δόξα.

10 Ο πέμπτος άδειασε την κούπα του στον θρόνο του θηρίου. Τότε το βασίλειό του σκοτείνιασε,+ και οι άνθρωποι άρχισαν να μασούν τη γλώσσα τους από τον πόνο, 11 αλλά βλασφήμησαν τον Θεό του ουρανού για τους πόνους και τα έλκη τους και δεν μετανόησαν για τα έργα τους.

12 Ο έκτος άδειασε την κούπα του στον μεγάλο ποταμό Ευφράτη,+ και το νερό του στέρεψε+ προκειμένου να ετοιμαστεί η οδός για τους βασιλιάδες+ από την ανατολή του ήλιου.*

13 Και είδα τρεις ακάθαρτες εμπνευσμένες εκφράσεις* που έμοιαζαν με βατράχους να βγαίνουν από το στόμα του δράκοντα,+ από το στόμα του θηρίου και από το στόμα του ψευδοπροφήτη. 14 Στην πραγματικότητα, αυτές είναι εκφράσεις εμπνευσμένες από δαίμονες οι οποίες εκτελούν σημεία+ και κατευθύνονται προς τους βασιλιάδες ολόκληρης της κατοικημένης γης* για να τους συγκεντρώσουν στον πόλεμο+ της μεγάλης ημέρας του Θεού του Παντοδύναμου.+

15 «Προσέξτε! Έρχομαι σαν κλέφτης.+ Ευτυχισμένος είναι εκείνος που μένει άγρυπνος+ και φυλάει τα εξωτερικά του ρούχα, ώστε να μην περπατάει γυμνός και βλέπουν το ντρόπιασμά του».+

16 Και τους συγκέντρωσαν στον τόπο που ονομάζεται στην εβραϊκή Αρμαγεδδών.*+

17 Ο έβδομος άδειασε την κούπα του στον αέρα. Τότε βγήκε μια δυνατή φωνή από το αγιαστήριο,+ από τον θρόνο, η οποία είπε: «Έχει πραγματοποιηθεί!» 18 Και ακολούθησαν αστραπές, φωνές και βροντές, και έγινε μεγάλος σεισμός, ανόμοιος με οποιονδήποτε είχε γίνει από τότε που υπήρξαν άνθρωποι στη γη·+ τόσο εκτεταμένος και τόσο μεγάλος ήταν αυτός ο σεισμός. 19 Η μεγάλη πόλη+ χωρίστηκε σε τρία μέρη, και οι πόλεις των εθνών έπεσαν· και η Βαβυλώνα η Μεγάλη+ ήρθε στη θύμηση του Θεού για να της δώσει το ποτήρι με το κρασί της σφοδρής οργής του.+ 20 Επίσης, κάθε νησί έφυγε, και τα βουνά εξαφανίστηκαν.+ 21 Τότε μεγάλοι χαλαζόλιθοι, που ο καθένας ζύγιζε περίπου ένα τάλαντο,* έπεσαν από τον ουρανό στους ανθρώπους,+ και οι άνθρωποι βλασφήμησαν τον Θεό εξαιτίας της πληγής του χαλαζιού,+ επειδή η πληγή ήταν ασυνήθιστα μεγάλη.