Ψαλμός
Ιεχωβά Θεέ μου, είσαι πολύ μεγάλος.+
Με μεγαλειότητα* και λαμπρότητα είσαι ντυμένος.+
3 Εκείνος τοποθετεί τα δοκάρια των ανωγείων του στα νερά που βρίσκονται πάνω,*+
κάνει τα σύννεφα άρμα του,+
κινείται πάνω στα φτερά του ανέμου.+
4 Κάνει τους αγγέλους του πνεύματα,
τους διακόνους του φωτιά που κατατρώει.+
6 Έκανες ρούχο της τα βαθιά νερά.+
Τα νερά στέκονταν πάνω από τα βουνά.
7 Με την επίπληξή σου τράπηκαν σε φυγή·+
με τον ήχο της βροντής σου έτρεξαν πανικόβλητα
8 —βουνά ανέβηκαν+ και κοιλάδες κατέβηκαν—
προς τον τόπο που όρισες για αυτά.
9 Έθεσες όριο το οποίο δεν πρέπει να υπερβούν,+
ώστε να μην καλύψουν ποτέ ξανά τη γη.
10 Αυτός στέλνει από τις πηγές νερά στις κοιλάδες·*
κυλούν ανάμεσα στα βουνά.
11 Οι πηγές παρέχουν νερό σε όλα τα άγρια ζώα της υπαίθρου·
τα άγρια γαϊδούρια σβήνουν με αυτό τη δίψα τους.
12 Πάνω από τα νερά κουρνιάζουν τα πουλιά του ουρανού·
κελαηδούν ανάμεσα στις πυκνές φυλλωσιές.
13 Αυτός ποτίζει τα βουνά από τα ανώγειά του.+
Από τους καρπούς των έργων σου χορταίνει η γη.+
14 Αυτός κάνει να φυτρώνει χορτάρι για τα ζώα
και βλάστηση προς χρήση των ανθρώπων,+
για να βγαίνει τροφή από τη γη
15 και κρασί που ευφραίνει την καρδιά του ανθρώπου,+
λάδι που κάνει το πρόσωπο να λάμπει
και ψωμί που στηρίζει την καρδιά του θνητού ανθρώπου.+
16 Τα δέντρα του Ιεχωβά είναι χορτασμένα,
οι κέδροι του Λιβάνου τους οποίους φύτεψε.
17 Εκεί φτιάχνουν φωλιές τα πουλιά.
Το σπίτι του πελαργού+ είναι στις αρκεύθους.
19 Αυτός έφτιαξε τη σελήνη για τον προσδιορισμό των καιρών·
ο ήλιος ξέρει καλά πότε να δύει.+
20 Φέρνεις το σκοτάδι και πέφτει η νύχτα,+
τότε που τριγυρίζουν όλα τα άγρια ζώα του δάσους.
22 Όταν ο ήλιος ανατέλλει,
κρύβονται και ξαπλώνουν στα λημέρια τους.
23 Ο άνθρωπος πηγαίνει στη δουλειά του
και κοπιάζει ως το βράδυ.
24 Πόσα είναι τα έργα σου, Ιεχωβά!+
Έφτιαξες τα πάντα με σοφία.+
Η γη είναι γεμάτη από όσα δημιούργησες.
25 Η θάλασσα, η μεγάλη και πλατιά,
σφύζει από αναρίθμητα ζωντανά πλάσματα, μικρά και μεγάλα.+
27 Όλα αυτά περιμένουν εσένα
να τους δώσεις την τροφή τους την κατάλληλη στιγμή.+
28 Ό,τι τους δίνεις, το μαζεύουν.+
Όταν ανοίγεις το χέρι σου, χορταίνουν αγαθά.+
29 Όταν κρύβεις το πρόσωπό σου, αναστατώνονται.
Αν αφαιρέσεις το πνεύμα τους, πεθαίνουν και επιστρέφουν στο χώμα.+
30 Αν στείλεις το πνεύμα σου, δημιουργούνται,+
και ανανεώνεις την επιφάνεια της γης.
31 Η δόξα του Ιεχωβά θα διαρκεί για πάντα.
Ο Ιεχωβά θα χαίρεται με τα έργα του.+
32 Κοιτάζει τη γη, και αυτή τρέμει·
αγγίζει τα βουνά, και αυτά βγάζουν καπνούς.+
34 Ας τον ευαρεστούν οι σκέψεις μου.*
Θα χαίρομαι σε σχέση με τον Ιεχωβά.
35 Οι αμαρτωλοί θα αφανιστούν από τη γη,
και οι πονηροί δεν θα υπάρχουν πια.+