Δευτερονόμιο
32 «Αφουγκραστείτε, ουρανοί, και θα μιλήσω,
και ας ακούσει η γη τα λόγια του στόματός μου.
2 Η διδασκαλία μου θα πέσει σαν βροχή,
τα λόγια μου θα σταλάξουν σαν δροσιά,
σαν ψιλόβροχο πάνω στο χορτάρι
και σαν άφθονες βροχές πάνω στη βλάστηση.
3 Διότι θα διακηρύξω το όνομα του Ιεχωβά.+
Διαλαλήστε τη μεγαλοσύνη του Θεού μας!+
5 Εκείνοι είναι που ενήργησαν διεφθαρμένα.+
Δεν είναι παιδιά του, το ελάττωμα είναι δικό τους.+
Είναι γενιά πονηρή και διεστραμμένη!+
Δεν είναι αυτός ο Πατέρας σου που σε έφερε σε ύπαρξη,+
Εκείνος που σε έφτιαξε και σε εδραίωσε σταθερά;
7 Θυμήσου τις παλιές ημέρες,
αναλογίσου τα χρόνια των περασμένων γενεών.
Ρώτησε τον πατέρα σου, και θα σου πει·+
τους πρεσβυτέρους σου, και θα σε πληροφορήσουν.
8 Όταν ο Ύψιστος έδωσε στα έθνη την κληρονομιά τους,+
όταν χώρισε τους γιους του Αδάμ* τον έναν από τον άλλον,+
στερέωσε το σύνορο των λαών+
έχοντας υπόψη τον αριθμό των γιων του Ισραήλ.+
11 Όπως ο αετός ξεσηκώνει τη φωλιά του,
φτερουγίζει πάνω από τα μικρά του,
απλώνει τις φτερούγες του για να τα πάρει
και τα μεταφέρει πάνω στα φτερά του,+
12 έτσι και ο Ιεχωβά τον οδηγούσε* μόνος του·+
κανένας ξένος θεός δεν ήταν μαζί του.+
Τον έτρεφε με μέλι από τον βράχο
και λάδι από τη σκληρή πέτρα,*
14 με βούτυρο από τις αγελάδες και γάλα από τα γιδοπρόβατα,
με τα εκλεκτότερα πρόβατα*
και με κριάρια της Βασάν και τράγους,
καθώς και με το καλύτερο σιτάρι·*+
και έπινες κρασί από το αίμα* των σταφυλιών.
15 Όταν πάχυνε ο Ιεσουρούν,* κλότσησε στασιαστικά.
Πάχυνες, χόντρυνες, πρήστηκες.+
Εγκατέλειψε λοιπόν τον Θεό που τον έφτιαξε+
και καταφρόνησε τον Βράχο της σωτηρίας του.
17 Θυσίαζαν σε δαίμονες και όχι στον Θεό,+
σε θεούς που δεν γνώριζαν,
καινούριους θεούς, νεοφερμένους,
που οι προπάτορές σας δεν γνώριζαν.
19 Όταν το είδε αυτό ο Ιεχωβά, τους απέρριψε,+
επειδή οι γιοι του και οι κόρες του τον πρόσβαλαν.
20 Και είπε: “Θα κρύψω το πρόσωπό μου από αυτούς·+
θα δω τι θα απογίνουν.
Και εγώ λοιπόν θα προκαλέσω τη ζηλοτυπία τους με αυτό που δεν είναι λαός·+
θα τους προσβάλω με ένα ανόητο έθνος.+
22 Διότι ο θυμός μου άναψε φωτιά+
που θα φτάσει ως τα έγκατα του Τάφου,*+
θα καταφάει τη γη και τα προϊόντα της
και θα πυρπολήσει τα θεμέλια των βουνών.
23 Θα πληθύνω τις συμφορές τους·
θα στείλω όλα τα βέλη μου πάνω τους.
Θα στείλω πάνω τους τα δόντια των θηρίων+
και το δηλητήριο των ερπετών του χώματος.
25 Έξω, το σπαθί θα τους στερήσει τα παιδιά τους·+
μέσα, τρόμος θα υπάρχει+
για τον νεαρό και την παρθένα,
το βρέφος και τον γκριζομάλλη.+
26 Θα έλεγα: «Θα τους διασκορπίσω,
θα εξαλείψω από τους ανθρώπους τη θύμησή τους»,
Μπορεί να πουν: «Η δύναμή μας θριάμβευσε·+
δεν ήταν ο Ιεχωβά εκείνος που το έκανε όλο αυτό».
29 Μακάρι να ήταν σοφοί!+ Θα το στοχάζονταν αυτό.+
Θα σκέφτονταν την κατάληξή τους.+
30 Πώς θα μπορούσε ένας να καταδιώξει 1.000
και δύο να τρέψουν σε φυγή 10.000,+
αν δεν τους είχε πουλήσει ο Βράχος τους+
και δεν τους είχε παραδώσει ο Ιεχωβά;
31 Διότι ο βράχος τους δεν είναι σαν τον δικό μας Βράχο·+
ακόμη και οι εχθροί μας το έχουν καταλάβει αυτό.+
32 Διότι το κλήμα τους είναι από το κλήμα των Σοδόμων
και από τις αναβαθμίδες των Γομόρρων.+
Τα σταφύλια τους είναι σταφύλια με δηλητήριο,
τα τσαμπιά τους είναι πικρά.+
33 Το κρασί τους είναι δηλητήριο φιδιού,
φοβερό δηλητήριο κόμπρας.
34 Δεν τα έχω όλα αυτά φυλαγμένα,
σφραγισμένα στην αποθήκη μου;+
35 Η εκδίκηση είναι δική μου, όπως και η ανταπόδοση,+
στον προσδιορισμένο καιρό που το πόδι τους θα γλιστρήσει,+
διότι η ημέρα της συμφοράς τους πλησιάζει
και αυτό που τους περιμένει θα έρθει γρήγορα”.
36 Διότι ο Ιεχωβά θα κρίνει τον λαό του,+
και θα λυπηθεί* τους υπηρέτες του+
όταν δει ότι η δύναμή τους στερεύει
και ότι μόνο ο αβοήθητος και ο αδύναμος απομένουν.
37 Τότε θα πει: “Πού είναι οι θεοί τους,+
ο βράχος όπου ζητούσαν καταφύγιο,
38 οι οποίοι έτρωγαν το πάχος από τις θυσίες τους*
και έπιναν το κρασί από τις σπονδές τους;+
Ας σηκωθούν να σας βοηθήσουν.
Ας γίνουν αυτοί το καταφύγιό σας.
Εγώ θανατώνω και εγώ ζωοποιώ.+
40 Διότι σηκώνω το χέρι μου στον ουρανό
και ορκίζομαι: «Όσο βέβαιο είναι ότι ζω για πάντα»,+
41 αν ακονίσω το αστραφτερό σπαθί μου
και ετοιμάσω το χέρι μου για κρίση,+
θα ξεπληρώσω τους αντιδίκους μου με εκδίκηση+
και θα επιφέρω ανταπόδοση σε όσους με μισούν.
42 Θα μεθύσω τα βέλη μου με αίμα,
και το σπαθί μου θα φάει σάρκα,
με το αίμα των σκοτωμένων και των αιχμαλώτων,
με τα κεφάλια των ηγετών του εχθρού”.
43 Ευφρανθείτε, έθνη, μαζί με τον λαό του,+
διότι θα εκδικηθεί για το αίμα των υπηρετών του+
και θα ξεπληρώσει τους αντιδίκους του με εκδίκηση+
και θα κάνει εξιλέωση για* τη γη του λαού του».
44 Ήρθε λοιπόν ο Μωυσής και απήγγειλε όλα τα λόγια αυτού του ύμνου+—αυτός και ο Ωσιέ,*+ ο γιος του Ναυή—ενώ ο λαός άκουγε. 45 Αφού ο Μωυσής είπε όλα αυτά τα λόγια σε ολόκληρο τον Ισραήλ, 46 πρόσθεσε: «Βάλτε στην καρδιά σας όλα τα λόγια που σας λέω σήμερα ως προειδοποίηση,+ ώστε να διατάξετε τους γιους σας να φροντίζουν να εκτελούν όλα τα λόγια αυτού του Νόμου.+ 47 Διότι αυτά δεν είναι για εσάς ανούσια λόγια, αλλά σημαίνουν ζωή για εσάς,+ και με αυτά τα λόγια μπορείτε να ζήσετε πολύ καιρό στη γη που θα πάρετε στην κατοχή σας αφού περάσετε τον Ιορδάνη».
48 Ο Ιεχωβά μίλησε στον Μωυσή την ίδια εκείνη ημέρα και είπε: 49 «Ανέβα σε αυτό το βουνό της Αβαρίμ,+ στο όρος Νεβώ,+ που βρίσκεται στη γη του Μωάβ, αντίκρυ στην Ιεριχώ, και δες τη γη Χαναάν, την οποία δίνω ως ιδιοκτησία στους Ισραηλίτες.+ 50 Κατόπιν θα πεθάνεις πάνω στο βουνό στο οποίο πρόκειται να ανεβείς και θα προστεθείς στον λαό σου,* όπως πέθανε ο Ααρών ο αδελφός σου στο όρος Ωρ+ και προστέθηκε στον λαό του, 51 επειδή και οι δυο σας ενεργήσατε με απιστία απέναντί μου μπροστά στους Ισραηλίτες στα νερά της Μεριβά+ στην Κάδης, στην έρημο Ζιν, επειδή δεν με αγιάσατε ενώπιον του λαού του Ισραήλ.+ 52 Θα δεις τη γη από απόσταση, αλλά δεν θα μπεις στη γη που δίνω στον λαό του Ισραήλ».+