Μιχαίας
7 Αλίμονο σε εμένα! Είμαι σαν κάποιον που,
αφού συγκεντρωθούν οι καλοκαιρινοί καρποί
και μαζευτούν τα απομεινάρια του τρύγου,
δεν βρίσκει να φάει ούτε ένα τσαμπί σταφύλι
ούτε ένα πρώιμο σύκο που το λαχταρώ.*
2 Ο όσιος χάθηκε από τη γη·
ανάμεσα στους ανθρώπους δεν υπάρχει ευθύς.+
Όλοι τους παραμονεύουν για αιματοχυσία.+
Ο καθένας κυνηγάει τον αδελφό του με συρόμενο δίχτυ.
3 Τα χέρια τους είναι ειδικευμένα στο να κάνουν το κακό·+
ο άρχοντας έχει απαιτήσεις,
ο δικαστής ζητάει αμοιβή,+
ο επιφανής γνωστοποιεί τις επιθυμίες του,*+
και έτσι δολοπλοκούν μαζί.*
4 Ο καλύτερος από αυτούς είναι σαν αγκάθια,
ο πιο ευθύς είναι χειρότερος από αγκαθωτό φράχτη.
Η ημέρα που προείπαν οι φρουροί σου, όταν σου ζητηθεί λογαριασμός, θα έρθει.+
Τότε θα πανικοβληθούν.+
5 Μην πιστεύετε τον πλησίον σας
ούτε να εμπιστεύεστε στενό φίλο.+
Πρόσεχε τι λες σε εκείνη που πλαγιάζει στην αγκαλιά σου.
6 Διότι ο γιος καταφρονεί τον πατέρα του,
η κόρη ξεσηκώνεται εναντίον της μητέρας της+
και η νύφη είναι εναντίον της πεθεράς της·+
εχθροί του ανθρώπου είναι άνθρωποι από το σπιτικό του.+
7 Εγώ όμως θα παραμένω σε επιφυλακή αποβλέποντας στον Ιεχωβά.+
Θα εκδηλώνω στάση προσμονής για* τον Θεό της σωτηρίας μου.+
Ο Θεός μου θα με ακούσει.+
8 Μη χαίρεσαι σε βάρος μου, εχθρά μου.
Αν και έπεσα, θα σηκωθώ·
αν και κατοικώ στο σκοτάδι, ο Ιεχωβά θα είναι το φως μου.
9 Θα υποστώ την οργή του Ιεχωβά
—διότι αμάρτησα εναντίον του+—
μέχρι να υπερασπιστεί τη δικαστική μου υπόθεση και να με δικαιώσει.
Θα με βγάλει στο φως·
θα δω τη δικαιοσύνη του.
10 Η εχθρά μου θα δει και αυτή,
και ντροπή θα καλύψει αυτήν που μου είπε:
«Πού είναι ο Ιεχωβά ο Θεός σου;»+
Τα μάτια μου θα τη δουν.
Τότε θα ποδοπατηθεί σαν τη λάσπη στους δρόμους.
11 Θα είναι η ημέρα να χτιστούν τα πέτρινα τείχη σου·
εκείνη την ημέρα το όριο θα επεκταθεί.*
12 Εκείνη την ημέρα θα έρθουν σε εσένα
από την Ασσυρία και τις πόλεις της Αιγύπτου,
από την Αίγυπτο ως τον Ποταμό·*
από θάλασσα ως θάλασσα και από βουνό ως βουνό.+
13 Και η χώρα θα ερημωθεί εξαιτίας των κατοίκων της,
ως αποτέλεσμα των όσων έκαναν.*
14 Ποίμανε τον λαό σου με τη ράβδο σου, το ποίμνιο της κληρονομιάς σου+
που κατοικούσε μόνο του μέσα σε δάσος—στη μέση ενός δεντρόκηπου.
Ας βοσκήσουν στη Βασάν και στη Γαλαάδ+ όπως στις παλιές ημέρες.
15 «Όπως τις ημέρες που βγήκατε από τη γη της Αιγύπτου,
θα σας δείξω θαυμαστά πράγματα.+
16 Τα έθνη θα δουν και θα ντραπούν παρ’ όλη την κραταιότητά τους.+
Θα βάλουν το χέρι τους πάνω στο στόμα τους·
τα αφτιά τους θα κουφαθούν.
17 Θα γλείψουν το χώμα σαν τα φίδια·+
σαν τα ερπετά της γης θα βγουν τρέμοντας από τα οχυρά τους.
18 Ποιος Θεός είναι όμοιός σου,
που να συγχωρεί το σφάλμα και να παραβλέπει την παράβαση+ του υπολοίπου της κληρονομιάς του;+
Δεν θα κρατήσει τον θυμό του για πάντα,
γιατί βρίσκει ευχαρίστηση στην όσια αγάπη.+
19 Πάλι θα μας δείξει έλεος·+ θα νικήσει* τα σφάλματά μας.
Θα ρίξεις όλες τις αμαρτίες τους στα βάθη της θάλασσας.+
20 Θα δείξεις πιστότητα στον Ιακώβ,
όσια αγάπη στον Αβραάμ,
όπως ορκίστηκες στους προπάτορές μας από τις παλιές ημέρες.+