“Αυτοί που σας Ακούν” θα Σωθούν

1. Τι επιθυμούμε όλοι για τους συγγενείς μας;

«ΑΠΟ τη στιγμή που γνώρισα την αλήθεια, ήθελα να έχω όλη την οικογένειά μου μαζί μου στον Παράδεισο», λέει μια αδελφή ονόματι Πολίν.b «Ιδιαίτερα ήθελα να αρχίσουν να υπηρετούν τον Ιεχωβά μαζί μου ο άντρας μου και ο γιος μας». Μήπως έχετε και εσείς συγγενείς που δεν έχουν ακόμα γνωρίσει και αγαπήσει τον Ιεχωβά; Τότε πιθανότατα νιώθετε όπως η Πολίν.

2. Ποια ερωτήματα θα εξετάσουμε σε αυτό το άρθρο;

² Δεν μπορούμε να εξαναγκάσουμε τους συγγενείς μας να δεχτούν τα καλά νέα. Μπορούμε όμως να τους ωθήσουμε να ανοίξουν τη διάνοια και την καρδιά τους στο άγγελμα της Αγίας Γραφής. (2 Τιμ. 3:14, 15) Γιατί πρέπει να δίνουμε μαρτυρία στους συγγενείς μας; Γιατί χρειάζεται να δείχνουμε κατανόηση; Πώς μπορούμε να τους βοηθήσουμε να αγαπήσουν τον Ιεχωβά όπως εμείς; Και πώς μπορούν όλοι στην εκκλησία να μας βοηθήσουν;

ΓΙΑΤΙ ΝΑ ΔΙΝΟΥΜΕ ΜΑΡΤΥΡΙΑ ΣΤΟΥΣ ΣΥΓΓΕΝΕΙΣ ΜΑΣ;

3. Σύμφωνα με το εδάφιο 2 Πέτρου 3:9, γιατί πρέπει να δίνουμε μαρτυρία στους συγγενείς μας;

³ Σύντομα, ο Ιεχωβά θα φέρει το τέλος αυτού του συστήματος. Μόνο όσοι έχουν «τη σωστή διάθεση για αιώνια ζωή» θα επιζήσουν. (Πράξ. 13:48) Δαπανούμε πολύ χρόνο και δυνάμεις κηρύττοντας σε αγνώστους, οπότε είναι φυσικό να κάνουμε το ίδιο και με τους συγγενείς μας ώστε να αρχίσουν και αυτοί να υπηρετούν τον Ιεχωβά μαζί μας. Ο στοργικός μας Πατέρας, ο Ιεχωβά, «δεν θέλει να καταστραφεί κανείς αλλά όλοι να φτάσουν σε μετάνοια».​—Διαβάστε 2 Πέτρου 3:9.

4. Ποιο λάθος ίσως κάνουμε όταν δίνουμε μαρτυρία στους συγγενείς μας;

⁴ Πρέπει να θυμόμαστε ότι υπάρχει σωστός και λάθος τρόπος για να μεταδώσουμε το άγγελμα της σωτηρίας. Αν και μπορεί να είμαστε διακριτικοί όταν δίνουμε μαρτυρία σε έναν άγνωστο, ίσως είμαστε απότομοι όταν μιλάμε με τους συγγενείς μας.

5. Τι πρέπει να θυμόμαστε προτού επιχειρήσουμε να μεταδώσουμε την αλήθεια στους συγγενείς μας;

⁵ Πολλοί από εμάς ίσως μετανιώνουμε για τον τρόπο με τον οποίο κάναμε την πρώτη μας απόπειρα να δώσουμε μαρτυρία στους συγγενείς μας και θα θέλαμε να τους είχαμε προσεγγίσει διαφορετικά. Ο απόστολος Παύλος έδωσε στους Χριστιανούς τη συμβουλή: «Τα λόγια σας ας είναι πάντοτε καλοσυνάτα, καρυκευμένα με αλάτι, ώστε να ξέρετε πώς πρέπει να απαντάτε στον καθέναν». (Κολ. 4:5, 6) Είναι καλό να το θυμόμαστε αυτό όταν μιλάμε στους συγγενείς μας. Ειδάλλως, μπορεί να τους απωθήσουμε αντί να τους πείσουμε.

ΠΩΣ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΒΟΗΘΗΣΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΣΥΓΓΕΝΕΙΣ ΜΑΣ;

6, 7. Εξηγήστε με παράδειγμα γιατί χρειάζεται να δείχνουμε κατανόηση σε έναν μη ομόπιστο σύντροφο.

⁶ Να δείχνετε κατανόηση. Η Πολίν λέει: «Αρχικά, ήθελα να μιλάω στον άντρα μου μόνο για πνευματικά θέματα. Δεν μιλούσαμε ποτέ για καθημερινά, απλά πράγματα». Ωστόσο, ο Γουέιν, ο σύζυγός της, ήξερε ελάχιστα για τη Γραφή, οπότε δεν καταλάβαινε τι του έλεγε. Του φαινόταν ότι το μόνο που την απασχολούσε ήταν η θρησκεία της. Φοβόταν ότι η γυναίκα του είχε μπλέξει με μια επικίνδυνη αίρεση και ότι είχε πέσει θύμα απάτης.

⁷ Η Πολίν παραδέχεται ότι για κάποιο διάστημα περνούσε πολύ χρόνο τα βράδια και τα σαββατοκύριακα με τους πνευματικούς αδελφούς και αδελφές της​—στις συναθροίσεις, στο έργο και σε παρέες. Η ίδια λέει: «Μερικές φορές, όταν γύριζε ο Γουέιν έβρισκε το σπίτι άδειο και ένιωθε μοναξιά». Είναι κατανοητό ότι του έλειπαν η γυναίκα του και ο γιος του. Δεν γνώριζε τους ανθρώπους με τους οποίους έκαναν παρέα και του φαινόταν ότι η Πολίν θεωρούσε τους καινούριους της φίλους σημαντικότερους από εκείνον. Ο Γουέιν αντέδρασε σε αυτή την κατάσταση απειλώντας με διαζύγιο. Διακρίνετε τρόπους με τους οποίους η Πολίν θα μπορούσε να είχε δείξει περισσότερη κατανόηση;

8. Σύμφωνα με τα εδάφια 1 Πέτρου 3:1, 2, τι θα κάνει πιθανώς τη μεγαλύτερη εντύπωση στους συγγενείς μας;

⁸ Αφήστε τη διαγωγή σας να μιλήσει για εσάς. Πολλές φορές, οι πράξεις μας κάνουν μεγαλύτερη εντύπωση στους συγγενείς μας από ό,τι τα λόγια μας. (Διαβάστε 1 Πέτρου 3:1, 2) Η Πολίν τελικά το κατάλαβε αυτό. «Ήξερα ότι ο Γουέιν μάς αγαπούσε και δεν ήθελε πραγματικά διαζύγιο», λέει. «Αλλά η απειλή του με έκανε να συνειδητοποιήσω ότι έπρεπε να αρχίσω να ενεργώ με τον τρόπο του Ιεχωβά. Αντί να του μιλάω τόσο πολύ για την αλήθεια, έπρεπε να θέσω καλό παράδειγμα μέσω της διαγωγής μου». Η Πολίν έπαψε να τον πιέζει να συζητούν για τη Γραφή και άρχισε να κουβεντιάζει μαζί του για καθημερινά ζητήματα. Ο Γουέιν πρόσεξε ότι η γυναίκα του έγινε πιο ειρηνική και ότι ο γιος τους άρχισε να βελτιώνει τη συμπεριφορά του. (Παρ. 31:18, 27, 28) Όταν παρατήρησε πόσο θετικά επιδρούσε το άγγελμα της Γραφής στην οικογένειά του, άνοιξε τελικά τη διάνοια και την καρδιά του σε αυτό το άγγελμα.​—1 Κορ. 7:12-14, 16.

9. Γιατί δεν πρέπει να εγκαταλείπουμε τις προσπάθειες;

⁹ Μην εγκαταλείπετε τις προσπάθειες. Ο Ιεχωβά θέτει το παράδειγμα. «Ξανά και ξανά» δίνει στους ανθρώπους την ευκαιρία να ανταποκριθούν στα καλά νέα και να λάβουν ζωή. (Ιερ. 44:4) Και ο απόστολος Παύλος είπε στον Τιμόθεο να μένει σταθερός στην προσπάθειά του να βοηθάει άλλους. Γιατί; Επειδή κάνοντάς το αυτό, θα έσωζε και τον εαυτό του και αυτούς που τον άκουγαν. (1 Τιμ. 4:16) Αγαπάμε τους συγγενείς μας και θέλουμε να μάθουν τις αλήθειες του Λόγου του Θεού. Με τον καιρό, τα λόγια και οι πράξεις της Πολίν επηρέασαν θετικά την οικογένειά της. Τώρα έχει τη χαρά να υπηρετεί τον Ιεχωβά μαζί με τον άντρα της. Είναι και οι δύο σκαπανείς, ενώ ο Γουέιν υπηρετεί και ως πρεσβύτερος.

10. Γιατί χρειάζεται να είμαστε υπομονετικοί;

¹⁰ Να είστε υπομονετικοί. Όταν συμμορφώνουμε τη ζωή μας με τους κανόνες του Θεού, οι συγγενείς μας ίσως δυσκολεύονται να προσαρμοστούν στα καινούρια μας πιστεύω και στον νέο τρόπο ζωής μας. Συνήθως, το πρώτο που παρατηρούν είναι ότι δεν συμμετέχουμε πια μαζί τους σε θρησκευτικές γιορτές και ότι δεν ασχολούμαστε πλέον με πολιτικές δραστηριότητες. Μερικοί συγγενείς μας αρχικά ίσως θυμώσουν. (Ματθ. 10:35, 36) Αλλά δεν πρέπει να τους θεωρούμε χαμένη υπόθεση. Αν εγκαταλείψουμε την προσπάθεια να τους βοηθήσουμε να καταλάβουν τα πιστεύω μας, στην ουσία τούς κρίνουμε ανάξιους να αποκτήσουν αιώνια ζωή. Ο Ιεχωβά δεν ανέθεσε σε εμάς την κρίση​—την ανέθεσε στον Ιησού. (Ιωάν. 5:22) Αν είμαστε υπομονετικοί, οι συγγενείς μας μπορεί κάποια στιγμή να θελήσουν να ακούσουν το άγγελμά μας.​—Βλέπε το πλαίσιο «Να Χρησιμοποιείτε τον Ιστότοπό μας για να Διδάσκετε».

11-13. Τι μαθαίνετε από τον τρόπο με τον οποίο συμπεριφέρθηκε η Άλις στους γονείς της;

¹¹ Να είστε σταθεροί αλλά διακριτικοί. (Παρ. 15:2) Προσέξτε το παράδειγμα της Άλις. Όταν έμαθε για τον Ιεχωβά, ζούσε μακριά από τους γονείς της, οι οποίοι ήταν άθεοι με έντονη πολιτική δράση. Αντιλήφθηκε ότι χρειαζόταν να τους μιλήσει το συντομότερο για τα καλά πράγματα που μάθαινε. Η Άλις λέει: «Όσο περισσότερο αργείς να ανακοινώσεις στην οικογένειά σου τις αλλαγές στα πιστεύω και στις συνήθειές σου, τόσο μεγαλύτερο θα είναι το σοκ για εκείνους». Άρχισε να γράφει γράμματα στους γονείς της ρωτώντας τη γνώμη τους για τις διδασκαλίες της Γραφής γύρω από ζητήματα που έλπιζε πως θα τους ενδιέφεραν, όπως η αγάπη. (1 Κορ. 13:1-13) Τους ευχαριστούσε για την ανατροφή που της είχαν δώσει και για τη φροντίδα τους. Επίσης, τους έστελνε δώρα. Όταν πήγαινε να τους δει, έκανε ό,τι περνούσε από το χέρι της για να βοηθάει τη μητέρα της με τις δουλειές του σπιτιού. Η αρχική αντίδραση των γονέων της όταν τους μίλησε για τις καινούριες της πεποιθήσεις δεν ήταν καλή.

¹² Όταν η Άλις ήταν στο σπίτι με τους γονείς της, συνέχιζε να διαβάζει τη Γραφή κάθε μέρα σύμφωνα με το πρόγραμμά της. Η ίδια λέει: «Αυτό βοήθησε τη μητέρα μου να καταλάβει πόσο σημαντική ήταν η Γραφή για εμένα». Εν τω μεταξύ, ο πατέρας της αποφάσισε να μάθει κάποια πράγματα για τη Γραφή ώστε να καταλάβει τι έκανε την κόρη του να αλλάξει. Ήθελε επίσης να βρει λάθη στη Γραφή. Η Άλις λέει: «Του χάρισα μια Γραφή και του έγραψα μέσα μια αφιέρωση». Ποιο ήταν το αποτέλεσμα; Αντί να βρει λάθη, ο πατέρας της συγκινήθηκε βαθιά από αυτά που διάβασε στον Λόγο του Θεού.

¹³ Χρειάζεται να είμαστε σταθεροί αλλά διακριτικοί, ακόμα και αν πρέπει να υπομείνουμε δοκιμασίες. (1 Κορ. 4:12β) Για παράδειγμα, η Άλις υπέμεινε εναντίωση από τη μητέρα της. «Όταν βαφτίστηκα, η μητέρα μου μού είπε ότι δεν ήμουν καλή κόρη». Πώς αντέδρασε η Άλις; «Αντί να αποφύγω τη συζήτηση, της εξήγησα με σεβασμό ότι είχα αποφασίσει να γίνω Μάρτυρας του Ιεχωβά και ότι αυτό δεν θα άλλαζε. Προσπάθησα να την καθησυχάσω λέγοντάς της ότι την αγαπούσα πραγματικά. Κλάψαμε και οι δύο, και μετά της ετοίμασα ένα ωραίο γεύμα. Έκτοτε η μητέρα μου άρχισε να αναγνωρίζει ότι η Γραφή με έκανε καλύτερο άτομο».

14. Γιατί δεν πρέπει ποτέ να ενδίδουμε στην πίεση για συμβιβασμό;

¹⁴ Ίσως χρειαστεί χρόνος για να καταλάβουν πλήρως οι συγγενείς μας πόσο αποφασισμένοι είμαστε να υπηρετούμε τον Ιεχωβά. Λόγου χάρη, όταν η Άλις αποφάσισε να κάνει σκαπανικό αντί να επιδιώξει τη σταδιοδρομία που είχαν επιλέξει για αυτήν οι γονείς της, η μητέρα της έκλαψε και πάλι. Η Άλις όμως παρέμεινε σταθερή. Όπως λέει: «Αν ενδώσεις σε έναν τομέα, τότε η οικογένειά σου πιθανότατα θα σε πιέσει και σε άλλα ζητήματα. Αν όμως τους φέρεσαι ευγενικά αλλά σταθερά, κάποιοι από τους δικούς σου μπορεί να σε ακούσουν». Αυτό συνέβη στην περίπτωση της Άλις. Και οι δύο γονείς της είναι τώρα σκαπανείς, ο δε πατέρας της υπηρετεί ως πρεσβύτερος.

ΠΩΣ ΜΠΟΡΟΥΝ ΟΛΟΙ ΣΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΝΑ ΒΟΗΘΗΣΟΥΝ;

15. Σύμφωνα με τα εδάφια Ματθαίος 5:14-16 και 1 Πέτρου 2:12, πώς μπορούν τα “καλά έργα” των άλλων να βοηθήσουν τους συγγενείς μας;

¹⁵ Ο Ιεχωβά ελκύει κοντά του ανθρώπους μέσω των “καλών έργων” της Χριστιανικής εκκλησίας. (Διαβάστε Ματθαίος 5:14-16· 1 Πέτρου 2:12) Αν ο σύντροφός σας δεν είναι Μάρτυρας του Ιεχωβά, έχει γνωρίσει μέλη της εκκλησίας σας; Η Πολίν προσκαλούσε αδελφούς και αδελφές στο σπίτι της ώστε να τους γνωρίσει ο άντρας της, ο Γουέιν. Εκείνος θυμάται πώς τον βοήθησε ένας αδελφός να ξεπεράσει τις προκαταλήψεις του: «Πήρε μια μέρα άδεια από τη δουλειά του μόνο και μόνο για να παρακολουθήσουμε μαζί έναν αγώνα. Σκέφτηκα: “Είναι φυσιολογικός άνθρωπος!”»

16. Γιατί είναι καλό να προσκαλούμε τους συγγενείς μας στις συναθροίσεις;

¹⁶ Ένας θαυμάσιος τρόπος για να βοηθήσουμε τους συγγενείς μας είναι να τους προσκαλέσουμε στις συναθροίσεις μας. (1 Κορ. 14:24, 25) Ο Γουέιν παρακολούθησε την πρώτη του συνάθροιση​—την Ανάμνηση—​επειδή ήταν μετά τη δουλειά του και είχε σχετικά μικρή διάρκεια. Ο ίδιος λέει: «Δεν κατάλαβα τι έλεγε η ομιλία, αλλά μου έκαναν εντύπωση οι άνθρωποι. Με πλησίαζαν, με καλωσόριζαν και μου έσφιγγαν εγκάρδια το χέρι. Έβλεπα ότι δεν είχαν τίποτα το προσποιητό». Ένα αντρόγυνο είχε ήδη εκδηλώσει ιδιαίτερη καλοσύνη στην Πολίν, βοηθώντας την με τον γιο της στις συναθροίσεις και στη διακονία. Όταν λοιπόν ο Γουέιν αποφάσισε να μάθει περισσότερα για τα καινούρια πιστεύω της, ζήτησε από τον σύζυγο να μελετήσει τη Γραφή μαζί του.

17. Για ποιο πράγμα δεν πρέπει να κατηγορούμε τον εαυτό μας, αλλά γιατί δεν πρέπει ποτέ να θεωρούμε τους συγγενείς μας χαμένη υπόθεση;

¹⁷ Ελπίζουμε ότι όλοι οι συγγενείς μας θα αρχίσουν να υπηρετούν τον Ιεχωβά μαζί μας. Ωστόσο, παρ’ όλες τις προσπάθειές μας, εκείνοι μπορεί να μη δεχτούν την αλήθεια. Σε αυτή την περίπτωση, δεν πρέπει να κατηγορούμε τον εαυτό μας για την απόφασή τους. Στο κάτω κάτω, δεν μπορούμε να εξαναγκάσουμε κανέναν να δεχτεί τις πεποιθήσεις μας. Αλλά ακόμα και έτσι, ποτέ μην υποτιμάτε την επιρροή που μπορεί να έχει στους συγγενείς σας το ότι σας βλέπουν ευτυχισμένους καθώς υπηρετείτε τον Ιεχωβά. Να προσεύχεστε για αυτούς. Να τους μιλάτε με διακριτικότητα. Μη διστάζετε! (Πράξ. 20:20) Να είστε βέβαιοι ότι ο Ιεχωβά θα ευλογήσει τις προσπάθειές σας. Και αν οι συγγενείς σας επιλέξουν να σας ακούσουν, θα σωθούν!