Η Ανάσταση​—Μια Βέβαιη Ελπίδα!

1, 2. Ποια υπέροχη ελπίδα έχουν οι αληθινοί λάτρεις;

Η ΕΛΠΙΔΑ είναι κάτι πολύ σημαντικό. Η ελπίδα μερικών επικεντρώνεται στο να έχουν επιτυχημένο γάμο, να αναθρέψουν υγιή παιδιά ή να αναρρώσουν από κάποια σοβαρή ασθένεια. Και εμείς οι Χριστιανοί μπορεί να ποθούμε τα ίδια πράγματα. Αλλά η ελπίδα που θεωρούμε πιο πολύτιμη δεν περιορίζεται σε αυτά. Περιλαμβάνει το αιώνιο μέλλον μας καθώς και το μέλλον των αγαπημένων μας που έχουν πεθάνει.

² Ο απόστολος Παύλος δήλωσε: «Έχω ελπίδα στον Θεό . . . ότι θα γίνει ανάσταση δικαίων και αδίκων». (Πράξ. 24:15) Ο Παύλος δεν ήταν ο πρώτος που αναφέρθηκε στην ελπίδα της ανάστασης. Και ο πατριάρχης Ιώβ είχε μιλήσει για αυτήν. Ο Ιώβ ήταν βέβαιος ότι ο Θεός θα τον θυμηθεί και ότι θα τον επαναφέρει στη ζωή.​—Ιώβ 14:7-10, 12-15.

3. Γιατί μπορούμε να ωφεληθούμε από το 15ο κεφάλαιο της Πρώτης Επιστολής Προς τους Κορινθίους;

³ Η «ανάσταση των νεκρών» είναι ένα από τα «αρχικά δόγματα», μέρος του “θεμελίου” όλων των Χριστιανικών διδασκαλιών. (Εβρ. 6:1, 2) Η ανάλυση του Παύλου για την ανάσταση είναι καταγραμμένη στο 15ο κεφάλαιο της Πρώτης Επιστολής Προς τους Κορινθίους. Όσα έγραψε σίγουρα εποικοδόμησαν πολύ τους Χριστιανούς του πρώτου αιώνα. Μπορούν δε να εποικοδομήσουν και εμάς καθώς επίσης να ενισχύσουν την ελπίδα που ίσως διακρατούμε εδώ και πολύ καιρό.

4. Τι εγγυάται την ελπίδα μας για τους αγαπημένους μας που έχουν πεθάνει;

⁴ Η ανάσταση του Ιησού Χριστού εγγυάται την ελπίδα μας για τους αγαπημένους μας που έχουν πεθάνει. Αποτελούσε μέρος “των καλών νέων” που διακήρυξε ο Παύλος στους Κορινθίους. (1 Κορ. 15:1, 2) Μάλιστα ο Παύλος είπε ότι, αν ένας Χριστιανός δεν πίστευε σε αυτή την ανάσταση, η πίστη του θα ήταν άχρηστη. (1 Κορ. 15:17) Η πίστη στην ανάσταση του Ιησού έχει καθοριστική σημασία για τη Χριστιανική μας ελπίδα.

5, 6. Τι σημαίνουν για εμάς τα λόγια των εδαφίων 1 Κορινθίους 15:3, 4;

⁵ Στην ανάλυση που έκανε ο Παύλος για την ανάσταση, επισήμανε εξαρχής τρεις αλήθειες: (1) «Ο Χριστός πέθανε για τις αμαρτίες μας». (2) «Θάφτηκε». (3) «Αναστήθηκε την τρίτη ημέρα σύμφωνα με τις Γραφές».​—Διαβάστε 1 Κορινθίους 15:3, 4.

⁶ Τι σημαίνει για εμάς ο θάνατος, η ταφή και η ανάσταση του Ιησού; Ο προφήτης Ησαΐας προείπε ότι ο Μεσσίας θα “αφανιζόταν από τη γη των ζωντανών” και ότι θα “του δινόταν τάφος με τους πονηρούς”. Αλλά θα συνέβαινε και κάτι ακόμα. Ο Ησαΐας πρόσθεσε ότι ο Μεσσίας θα βάσταζε «την αμαρτία πολλών». Ο Ιησούς το έκανε αυτό προμηθεύοντας το λύτρο. (Ησ. 53:8, 9, 12· Ματθ. 20:28· Ρωμ. 5:8) Επομένως, ο θάνατος, η ταφή και η ανάσταση του Ιησού παρέχουν στερεή βάση για την ελπίδα που τρέφουμε να ελευθερωθούμε από την αμαρτία και τον θάνατο και να ανταμώσουμε τους αγαπημένους μας που έχουν πεθάνει.

ΔΙΑ ΣΤΟΜΑΤΟΣ ΠΟΛΛΩΝ ΜΑΡΤΥΡΩΝ

7, 8. Τι δίνει στους Χριστιανούς τη βεβαιότητα ότι ο Ιησούς αναστήθηκε;

⁷ Η ελπίδα μας για την ανάσταση συνδέεται με την ανάσταση του Ιησού. Άρα λοιπόν, πρέπει να είμαστε πεπεισμένοι ότι ο Ιησούς αναστήθηκε. Γιατί μπορούμε να είμαστε βέβαιοι ότι ο Ιεχωβά επανέφερε τον Ιησού στη ζωή;

⁸ Υπήρξαν πολλοί αυτόπτες μάρτυρες που πιστοποίησαν την ανάσταση του Ιησού. (1 Κορ. 15:5-7) Ο πρώτος μάρτυρας που ανέφερε ο Παύλος ήταν ο απόστολος Πέτρος (Κηφάς). Μια ομάδα μαθητών επιβεβαίωσαν ότι ο Πέτρος είδε τον αναστημένο Ιησού. (Λουκ. 24:33, 34) Επιπρόσθετα, “οι Δώδεκα”, δηλαδή οι απόστολοι, είδαν τον Ιησού μετά την ανάστασή του. Κατόπιν, ο Χριστός «εμφανίστηκε σε περισσότερους από 500 αδελφούς σε μία περίπτωση», πιθανώς στη χαρμόσυνη περίσταση στη Γαλιλαία που αναφέρεται στα εδάφια Ματθαίος 28:16-20. Ο Ιησούς επίσης «εμφανίστηκε στον Ιάκωβο», προφανώς τον ετεροθαλή αδελφό του, ο οποίος προηγουμένως δεν είχε πιστέψει στον Ιησού ως τον Μεσσία. (Ιωάν. 7:5) Όταν είδε τον αναστημένο Ιησού, ο Ιάκωβος πείστηκε. Είναι ενδιαφέρον πως, όταν ο Παύλος έγραψε αυτή την επιστολή γύρω στο 55 Κ.Χ., πολλοί αυτόπτες μάρτυρες της ανάστασης ζούσαν ακόμα, οπότε οποιοσδήποτε αμφέβαλλε μπορούσε να ρωτήσει κάποιον εν ζωή, αξιόπιστο μάρτυρα.

9. Όπως διαβάζουμε στα εδάφια Πράξεις 9:3-5, πώς αποτέλεσε η εμπειρία του Παύλου επιπρόσθετη μαρτυρία της ανάστασης του Ιησού;

⁹ Αργότερα, ο Ιησούς εμφανίστηκε στον ίδιο τον Παύλο. (1 Κορ. 15:8) Ο Παύλος (Σαύλος) βρισκόταν καθ’ οδόν για τη Δαμασκό όταν άκουσε τη φωνή του αναστημένου Ιησού και τον είδε σε όραμα με ουράνια δόξα. (Διαβάστε Πράξεις 9:3-5) Η εμπειρία του αποτέλεσε επιπρόσθετη απόδειξη ότι η ανάσταση του Ιησού δεν ήταν μύθος.​—Πράξ. 26:12-15.

10. Τι έκανε ο Παύλος υποκινούμενος από την πεποίθησή του ότι ο Ιησούς αναστήθηκε;

¹⁰ Η μαρτυρία του Παύλου ήταν ιδιαίτερα αξιοσημείωτη επειδή εκείνος στο παρελθόν δίωκε τους Χριστιανούς. Από τη στιγμή που πείστηκε ότι ο Ιησούς είχε αναστηθεί, ο Παύλος αγωνιζόταν να πείσει και άλλους για αυτή την αλήθεια. Υπέστη ξυλοδαρμούς, φυλακίσεις και ναυάγια καθώς διέδιδε την αλήθεια ότι ο Ιησούς είχε πεθάνει αλλά ήταν και πάλι ζωντανός. (1 Κορ. 15:9-11· 2 Κορ. 11:23-27) Ο Παύλος ήταν τόσο βέβαιος ότι ο Ιησούς είχε αναστηθεί ώστε ήταν διατεθειμένος να πεθάνει υπερασπιζόμενος την πίστη του. Δεν σας πείθει αυτή η μαρτυρία των πρώτων Χριστιανών ότι ο Ιησούς αναστήθηκε από τους νεκρούς; Και δεν ενισχύει την πίστη σας στην ανάσταση;

ΔΙΟΡΘΩΣΗ ΕΣΦΑΛΜΕΝΩΝ ΑΠΟΨΕΩΝ

11. Γιατί ίσως μερικοί στην Κόρινθο είχαν εσφαλμένες απόψεις για την ανάσταση;

¹¹ Μερικοί στην Κόρινθο είχαν εσφαλμένες απόψεις για την ανάσταση, φτάνοντας μάλιστα στο σημείο να λένε ότι «δεν υπάρχει ανάσταση νεκρών». Γιατί; (1 Κορ. 15:12) Οι φιλόσοφοι στην Αθήνα είχαν χλευάσει την ιδέα ότι ο Ιησούς αναστήθηκε. Ένας τέτοιος τρόπος σκέψης ίσως είχε επηρεάσει κάποιους στην Κόρινθο. (Πράξ. 17:18, 31, 32) Άλλοι πιθανώς θεωρούσαν ότι η ανάσταση είναι κάτι συμβολικό, δηλαδή ότι κάποιος ήταν κάποτε «νεκρός» στην αμαρτία αλλά είχε γίνει «ζωντανός» ως Χριστιανός. Όποιος και αν ήταν ο λόγος, το γεγονός ότι αρνούνταν την ανάσταση σήμαινε πως η πίστη τους ήταν μάταιη. Αν ο Θεός δεν ανέστησε τον Ιησού, τότε δεν καταβλήθηκε λύτρο και όλοι παρέμειναν στην αμαρτία. Άρα λοιπόν, όσοι απέρριπταν την ανάσταση δεν είχαν βάσιμη ελπίδα.​—1 Κορ. 15:13-19· Εβρ. 9:12, 14.

12. Σύμφωνα με τα εδάφια 1 Πέτρου 3:18, 22, πώς διέφερε η ανάσταση του Ιησού από παλιότερες αναστάσεις;

¹² Ο Παύλος ήξερε από πρώτο χέρι ότι «ο Χριστός [είχε] αναστηθεί από τους νεκρούς». Αυτή η ανάσταση ήταν ανώτερη από την ανάσταση εκείνων που παλιότερα είχαν επανέλθει στη ζωή αλλά αργότερα είχαν πεθάνει και πάλι. Ο Παύλος είπε ότι ο Ιησούς ήταν «οι πρώτοι καρποί από εκείνους που έχουν κοιμηθεί τον ύπνο του θανάτου». Με ποια έννοια; Ο Ιησούς ήταν ο πρώτος που αναστήθηκε ως πνευματικό ον και ο πρώτος από την ανθρωπότητα που ανέβηκε στον ουρανό.​—1 Κορ. 15:20· Πράξ. 26:23· διαβάστε 1 Πέτρου 3:18, 22.

ΕΚΕΙΝΟΙ ΠΟΥ «ΘΑ ΖΩΟΠΟΙΗΘΟΥΝ»

13. Ποια διαφορά ανάμεσα στον Αδάμ και στον Ιησού τόνισε ο Παύλος;

¹³ Πώς μπορούσε ο θάνατος ενός ανθρώπου να φέρει ζωή σε εκατομμύρια άλλους; Ο Παύλος δίνει μια λογική απάντηση. Αντιπαραβάλλει αυτό που συνέβη στην ανθρωπότητα εξαιτίας του Αδάμ με αυτό που έγινε εφικτό χάρη στον Χριστό. Όσον αφορά τον Αδάμ, ο Παύλος έγραψε: «Ο θάνατος ήρθε μέσω ενός ανθρώπου». Όταν ο Αδάμ αμάρτησε, έφερε συμφορά τόσο στον εαυτό του όσο και στους απογόνους του. Ακόμα βιώνουμε τις τραγικές συνέπειες της ανυπακοής του. Αλλά χάρη στο ότι ο Θεός ανέστησε τον Γιο του, μπορούμε να έχουμε ένα εντελώς διαφορετικό μέλλον! Το σκεπτικό που αναπτύσσει ο Παύλος είναι το εξής: «Η ανάσταση των νεκρών έρχεται και αυτή μέσω ενός ανθρώπου», του Ιησού. «Διότι όπως σε σχέση με τον Αδάμ όλοι πεθαίνουν, έτσι και σε σχέση με τον Χριστό όλοι θα ζωοποιηθούν».​—1 Κορ. 15:21, 22.

14. Θα αναστηθεί ο Αδάμ; Εξηγήστε.

¹⁴ Τι εννοούσε ο Παύλος όταν είπε ότι «σε σχέση με τον Αδάμ όλοι πεθαίνουν»; Ο Παύλος είχε κατά νου τους απογόνους του Αδάμ, οι οποίοι κληρονόμησαν την αμαρτία και την ατέλεια από εκείνον και γι’ αυτό πεθαίνουν. (Ρωμ. 5:12) Ο Αδάμ δεν περιλαμβάνεται σε αυτούς που «θα ζωοποιηθούν». Το λύτρο του Χριστού δεν τον καλύπτει, επειδή ήταν τέλειος και παρήκουσε εσκεμμένα τον Θεό. Η κατάληξη του Αδάμ είναι η ίδια με αυτήν που επιφυλάσσεται σε όσους «ο Γιος του ανθρώπου» θα κρίνει ως «κατσίκια», δηλαδή «αιώνια εκκοπή».​—Ματθ. 25:31-33, 46· Εβρ. 5:9.

15. Ποιοι περιλαμβάνονται σε “όλους” όσους «θα ζωοποιηθούν»;

¹⁵ Προσέξτε ότι ο Παύλος είπε πως «σε σχέση με τον Χριστό όλοι θα ζωοποιηθούν». (1 Κορ. 15:22) Η επιστολή του Παύλου απευθυνόταν σε χρισμένους Χριστιανούς στην Κόρινθο, οι οποίοι θα ανασταίνονταν σε ζωή στον ουρανό. Αυτοί οι Χριστιανοί είχαν “αγιαστεί σε ενότητα με τον Χριστό Ιησού, είχαν κληθεί για να είναι άγιοι”. Ο Παύλος αναφέρθηκε επίσης σε εκείνους «που κοιμήθηκαν τον ύπνο του θανάτου σε ενότητα με τον Χριστό». (1 Κορ. 1:2· 15:18· 2 Κορ. 5:17) Σε μια άλλη θεόπνευστη επιστολή, ο Παύλος έγραψε ότι εκείνοι που έχουν «ενωθεί [με τον Ιησού] κατά την ομοιότητα του θανάτου του» θα “ενωθούν μαζί του κατά την ομοιότητα της ανάστασής του”. (Ρωμ. 6:3-5) Ο Ιησούς αναστήθηκε ως πνεύμα και πήγε στον ουρανό. Επομένως, αυτό θα συμβεί τελικά σε όλους όσους είναι «σε ενότητα με τον Χριστό», δηλαδή σε όλους τους χρισμένους με το πνεύμα Χριστιανούς.

16. Τι υποδήλωσε ο Παύλος λέγοντας ότι ο Ιησούς είναι «οι πρώτοι καρποί»;

¹⁶ Ο Παύλος έγραψε ότι ο Χριστός αναστήθηκε ως «οι πρώτοι καρποί από εκείνους που έχουν κοιμηθεί τον ύπνο του θανάτου». Θυμηθείτε ότι άλλοι, όπως ο Λάζαρος, είχαν αναστηθεί στη γη, αλλά ο Ιησούς ήταν ο πρώτος που αναστήθηκε ποτέ ως πνεύμα και έλαβε αιώνια ζωή. Μπορούσε να παρομοιαστεί με τους πρώτους καρπούς του θερισμού που πρόσφεραν οι Ισραηλίτες στον Θεό. Επιπρόσθετα, λέγοντας ότι ο Ιησούς είναι «οι πρώτοι καρποί», ο Παύλος υποδήλωσε ότι και άλλοι αργότερα θα ανασταίνονταν σε ουράνια ζωή. Στον κατάλληλο καιρό, οι απόστολοι και άλλοι που ήταν «σε ενότητα με τον Χριστό» θα γεύονταν μια ανάσταση παρόμοια με τη δική του.

17. Πότε θα λάβαιναν την ουράνια ανταμοιβή τους όσοι ήταν «σε ενότητα με τον Χριστό»;

¹⁷ Η ουράνια ανάσταση εκείνων που ήταν «σε ενότητα με τον Χριστό» δεν είχε αρχίσει ακόμα όταν ο Παύλος έγραψε στους Κορινθίους. Ο Παύλος μιλούσε για έναν μελλοντικό καιρό: «Ο καθένας με τη σειρά του: ο Χριστός ως οι πρώτοι καρποί και έπειτα εκείνοι που ανήκουν στον Χριστό στη διάρκεια της παρουσίας του». (1 Κορ. 15:23· 1 Θεσ. 4:15, 16) Σήμερα ζούμε σε αυτή την προειπωμένη «παρουσία» του Χριστού. Οι απόστολοι και άλλοι χρισμένοι Χριστιανοί που πέθαναν έπρεπε να περιμένουν να πραγματοποιηθεί αυτή η παρουσία για να λάβουν την ουράνια ανταμοιβή τους και να “ενωθούν με τον Ιησού κατά την ομοιότητα της ανάστασής του”.

ΕΧΕΤΕ ΒΕΒΑΙΗ ΕΛΠΙΔΑ!

18. (α) Γιατί μπορούμε να συμπεράνουμε ότι θα επακολουθήσει και άλλη ανάσταση μετά την ουράνια; (β) Όπως δείχνουν τα εδάφια 1 Κορινθίους 15:24-26, ποιες εξελίξεις θα υπάρξουν στον ουρανό;

¹⁸ Τι θα γίνει όμως με όλους τους όσιους Χριστιανούς που δεν έχουν την ελπίδα να ζήσουν στον ουρανό με τον Χριστό; Έχουν και αυτοί την ελπίδα της ανάστασης. Η Γραφή λέει ότι ο Παύλος και άλλοι που πηγαίνουν στον ουρανό λαβαίνουν «την πρωτύτερη ανάσταση από τους νεκρούς». (Φιλιπ. 3:11) Δεν υπονοεί αυτό ότι θα ακολουθήσει και μια άλλη ανάσταση; Αυτό εναρμονίζεται και με τα λόγια του Ιώβ για το μέλλον του. (Ιώβ 14:15) «Εκείνοι που ανήκουν στον Χριστό στη διάρκεια της παρουσίας του» θα είναι στον ουρανό με τον Ιησού όταν θα εκμηδενίσει κάθε κυβέρνηση και κάθε εξουσία και δύναμη. Ακόμα και «ο τελευταίος εχθρός, ο θάνατος», θα εκμηδενιστεί. Ασφαλώς, ο κληρονομημένος θάνατος δεν θα πλήττει πλέον αυτούς που θα έχουν αναστηθεί στον ουρανό. Αλλά τι θα γίνει με τους υπόλοιπους;​—Διαβάστε 1 Κορινθίους 15:24-26.

19. Τι μπορούν να αναμένουν όσοι έχουν επίγεια ελπίδα;

¹⁹ Τι μπορούν να αναμένουν όσοι έχουν επίγεια ελπίδα; Μπορούν να αντλήσουν ελπίδα από τα λόγια του Παύλου: «Έχω ελπίδα στον Θεό . . . ότι θα γίνει ανάσταση δικαίων και αδίκων». (Πράξ. 24:15) Σαφώς, κανένα άδικο άτομο δεν μπορεί να εισέλθει στον ουρανό, άρα αυτά τα λόγια αναφέρονται σε μια μελλοντική ανάσταση στη γη.

20. Πώς ενισχύθηκε η ελπίδα σας;

²⁰ Δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία ότι «θα γίνει ανάσταση»! Όσοι θα αναστηθούν σε ζωή στη γη θα έχουν την προοπτική να ζήσουν εδώ για πάντα. Μπορείτε να πιστεύετε ακράδαντα σε αυτή την υπόσχεση. Η συγκεκριμένη ελπίδα σάς χαρίζει παρηγοριά όσον αφορά τους αγαπημένους σας που έχουν πεθάνει. Αυτοί θα αναστηθούν από τους νεκρούς όταν ο Χριστός και άλλοι «θα βασιλέψουν . . . 1.000 χρόνια». (Αποκ. 20:6) Αλλά και εσείς μπορείτε να διακρατείτε τη βέβαιη ελπίδα ότι, αν τυχόν πεθάνετε προτού αρχίσει η Χιλιετία, το μέλλον σας είναι εξασφαλισμένο. Αυτή «η ελπίδα δεν οδηγεί σε απογοήτευση». (Ρωμ. 5:5) Μπορεί να σας στηρίζει τώρα και να αυξάνει τη χαρά σας στην υπηρεσία του Θεού. Αλλά μαθαίνουμε και άλλα πράγματα από το 15ο κεφάλαιο της Πρώτης Επιστολής Προς τους Κορινθίους, όπως θα δούμε στο επόμενο άρθρο.