«Ο Ιεχωβά . . . Σώζει Εκείνους που Είναι Αποθαρρυμένοι»

1, 2. Τι θα εξετάσουμε σε αυτό το άρθρο;

ΕΝΙΟΤΕ, ίσως σκεφτόμαστε πόσο σύντομη και γεμάτη βάσανα είναι η ζωή μας. (Ιώβ 14:1) Επομένως, είναι κατανοητό ότι κάποιες φορές νιώθουμε αποθαρρυμένοι. Αρκετοί υπηρέτες του Ιεχωβά στους αρχαίους χρόνους ένιωθαν έτσι. Μερικοί μάλιστα ήθελαν να πεθάνουν. (1 Βασ. 19:2-4· Ιώβ 3:1-3, 11· 7:15, 16) Επανειλημμένα όμως, ο Ιεχωβά​—ο Θεός στον οποίο εμπιστεύονταν—​τους καθησύχαζε και τους ενίσχυε. Οι εμπειρίες τους έχουν καταγραφεί για δική μας παρηγοριά και διδασκαλία.​—Ρωμ. 15:4.

² Σε αυτό το άρθρο, θα ασχοληθούμε με μερικούς υπηρέτες του Ιεχωβά που υπέμειναν αποθαρρυντικές δοκιμασίες, συγκεκριμένα με τον Ιωσήφ τον γιο του Ιακώβ, τη χήρα Ναομί και τη νύφη της τη Ρουθ, τον Λευίτη που έγραψε τον 73ο Ψαλμό και τον απόστολο Πέτρο. Πώς τους ενίσχυσε ο Ιεχωβά; Και ποια διδάγματα μπορούμε να αντλήσουμε εμείς προσωπικά από το παράδειγμά τους; Οι απαντήσεις μάς διαβεβαιώνουν ότι «ο Ιεχωβά είναι κοντά σε εκείνους που έχουν συντετριμμένη καρδιά» και ότι «σώζει εκείνους που είναι αποθαρρυμένοι».​—Ψαλμ. 34:18, υποσ.

Ο ΙΩΣΗΦ ΥΠΕΜΕΙΝΕ ΣΚΛΗΡΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΑΔΙΚΙΕΣ

3, 4. Τι συνέβη στον Ιωσήφ όταν ήταν νεαρός;

³ Ο Ιωσήφ ήταν γύρω στα 17 όταν είδε δύο όνειρα, και τα δύο προερχόμενα από τον Θεό. Αυτά τα όνειρα υποδήλωναν ότι κάποια μέρα θα κατείχε αξιοσέβαστη θέση στην οικογένεια. (Γέν. 37:5-10) Λίγο καιρό όμως αφότου είδε τα όνειρα, η ζωή του άλλαξε δραματικά. Τα αδέλφια του, όχι μόνο δεν του έδειξαν σεβασμό, αλλά τον πούλησαν ως δούλο. Ο Ιωσήφ κατέληξε στο σπιτικό ενός Αιγύπτιου αξιωματούχου, του Πετεφρή. (Γέν. 37:21-28) Από τη μια στιγμή στην άλλη, από χαϊδεμένο παιδί του πατέρα του βρέθηκε ασήμαντος δούλος ενός ειδωλολάτρη αυλικού στην Αίγυπτο.​—Γέν. 39:1.

⁴ Αλλά τα προβλήματα του Ιωσήφ θα γίνονταν ακόμα χειρότερα. Η γυναίκα του Πετεφρή τον κατηγόρησε ψευδώς για απόπειρα βιασμού. Χωρίς να διερευνήσει τις κατηγορίες, ο Πετεφρής διέταξε να ρίξουν τον Ιωσήφ στη φυλακή, όπου κατέληξε σιδηροδέσμιος. (Γέν. 39:14-20· Ψαλμ. 105:17, 18) Φανταστείτε πώς θα ένιωθε ο νεαρός Ιωσήφ με αυτή την ψεύτικη κατηγορία για απόπειρα βιασμού! Και σκεφτείτε τι μομφή μπορεί να έφερνε μια τέτοια κατηγορία στο όνομα του Ιεχωβά! Σίγουρα ο Ιωσήφ είχε κάθε λόγο να νιώθει αποθαρρυμένος.

5. Πώς υπερνίκησε ο Ιωσήφ την αποθάρρυνση;

⁵ Όταν ο Ιωσήφ ήταν δούλος και αργότερα όταν βρέθηκε στη φυλακή, είχε ελάχιστες επιλογές και περιορισμένη ελευθερία κινήσεων. Πώς διατήρησε την ισορροπία του; Αντί να εστιάζει στο τι δεν μπορούσε πλέον να κάνει, επιδιδόταν με επιμέλεια στην εργασία που του είχε ανατεθεί. Πάνω από όλα, συνέχισε να θεωρεί τον Ιεχωβά το σπουδαιότερο Πρόσωπο στη ζωή του. Ως αποτέλεσμα, ο Ιεχωβά ευλογούσε καθετί που έκανε ο Ιωσήφ.​—Γέν. 39:21-23.

6. Πώς ίσως έβρισκε παρηγοριά ο Ιωσήφ αναλογιζόμενος τα όνειρά του;

⁶ Επίσης, ο Ιωσήφ ίσως ενθαρρυνόταν αναλογιζόμενος τα προφητικά όνειρα που είχε δει στο παρελθόν. Αυτά υποδήλωναν ότι θα ξανάβλεπε την οικογένειά του και ότι η κατάστασή του θα βελτιωνόταν. Και όντως αυτό συνέβη. Όταν ο Ιωσήφ ήταν γύρω στα 37, τα προφητικά του όνειρα άρχισαν να εκπληρώνονται με θεαματικό τρόπο!​—Γέν. 37:7, 9, 10· 42:6, 9.

7. Σύμφωνα με το εδάφιο 1 Πέτρου 5:10, τι θα μας βοηθήσει να υπομένουμε τις δοκιμασίες;

⁷ Διδάγματα για εμάς. Η εμπειρία του Ιωσήφ μάς υπενθυμίζει ότι αυτός ο κόσμος είναι σκληρός και ότι κάποιοι άνθρωποι θα μας αδικήσουν. Ακόμα και ένας ομόπιστός μας μπορεί να μας πληγώσει. Αλλά αν θεωρούμε τον Ιεχωβά Βράχο μας, Καταφύγιό μας, δεν θα αποκαρδιωθούμε ούτε θα πάψουμε να τον υπηρετούμε. (Ψαλμ. 62:6, 7· διαβάστε 1 Πέτρου 5:10) Θυμηθείτε επίσης ότι ο Ιωσήφ πρέπει να ήταν γύρω στα 17 όταν ο Ιεχωβά τού έδωσε εκείνα τα όνειρα. Προφανώς λοιπόν, ο Ιεχωβά έχει εμπιστοσύνη στους νεαρούς υπηρέτες του. Σήμερα, υπάρχουν πολλοί νεαροί που είναι σαν τον Ιωσήφ. Έχουν και εκείνοι πίστη στον Ιεχωβά. Μερικοί μάλιστα έχουν βρεθεί άδικα στη φυλακή επειδή αρνήθηκαν να συμβιβάσουν την οσιότητά τους στον Θεό.​—Ψαλμ. 110:3.

ΔΥΟ ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΤΣΑΚΙΣΜΕΝΕΣ ΑΠΟ ΤΗ ΘΛΙΨΗ

8. Τι συνέβη στη Ναομί και στη Ρουθ;

⁸ Εξαιτίας μιας σφοδρής πείνας, η Ναομί και η οικογένειά της έφυγαν από το σπίτι τους στον Ιούδα και μετανάστευσαν στον Μωάβ. Εκεί, ο σύζυγός της ο Ελιμέλεχ πέθανε αφήνοντας πίσω εκείνη και τους δύο γιους τους. Αργότερα, και οι δύο γιοι παντρεύτηκαν Μωαβίτισσες, τη Ρουθ και την Ορφά. Ωστόσο, δέκα χρόνια μετά, οι δύο άντρες πέθαναν άτεκνοι. (Ρουθ 1:1-5) Φανταστείτε την ανείπωτη θλίψη εκείνων των τριών γυναικών! Βέβαια, η Ρουθ και η Ορφά μπορούσαν να ξαναπαντρευτούν. Αλλά ποιος θα φρόντιζε την ηλικιωμένη Ναομί; Η Ναομί ήταν τόσο καταθλιμμένη ώστε κάποια στιγμή είπε: «Μη με φωνάζετε Ναομί. Να με φωνάζετε Μαρά, γιατί ο Παντοδύναμος με πίκρανε πολύ». Με την καρδιά της να έχει γίνει κομμάτια, πήρε τον δρόμο της επιστροφής για τη Βηθλεέμ. Την ακολούθησε και η Ρουθ.​—Ρουθ 1:7, 18-20.

9. Σύμφωνα με τα εδάφια Ρουθ 1:16, 17, 22, πώς ενθάρρυνε η Ρουθ τη Ναομί;

⁹ Το φάρμακο για την απόγνωση της Ναομί ήταν η όσια αγάπη. Για παράδειγμα, η Ρουθ έδειξε όσια αγάπη για τη Ναομί μένοντας στο πλευρό της. (Διαβάστε Ρουθ 1:16, 17, 22) Στη Βηθλεέμ, η Ρουθ εργαζόταν σκληρά σταχυολογώντας κριθάρι για τον εαυτό της και τη Ναομί. Ως αποτέλεσμα, η νεαρή γυναίκα γρήγορα απέκτησε θαυμάσια φήμη.​—Ρουθ 3:11· 4:15.

10. Με ποιους τρόπους έδειχνε ο Ιεχωβά αγάπη για τους άπορους όπως η Ναομί και η Ρουθ;

¹⁰ Ο Ιεχωβά είχε δώσει στους Ισραηλίτες έναν νόμο που απέπνεε συμπόνια καθώς προνοούσε για τους άπορους όπως η Ναομί και η Ρουθ. Είχε πει στον λαό του να μη θερίζουν τις άκρες του αγρού τους, ώστε να πηγαίνουν και να σταχυολογούν οι φτωχοί. (Λευιτ. 19:9, 10) Έτσι λοιπόν, η Ναομί και η Ρουθ δεν θα αναγκάζονταν να ζητιανέψουν για να φάνε. Θα μπορούσαν να εξασφαλίσουν την τροφή τους αξιοπρεπώς.

11, 12. Πώς έκανε ο Βοόζ τη Ναομί και τη Ρουθ ευτυχισμένες;

¹¹ Ο ιδιοκτήτης του αγρού όπου μάζευε σιτηρά η Ρουθ ήταν ένας εύπορος άντρας ονόματι Βοόζ. Ο Βοόζ συγκινήθηκε τόσο πολύ από την οσιότητα και την αγάπη που έδειχνε η Ρουθ στην πεθερά της ώστε εξαγόρασε την οικογενειακή τους κληρονομιά και πήρε τη Ρουθ για σύζυγό του. (Ρουθ 4:9-13) Απέκτησαν ένα παιδί που ονομάστηκε Ωβήδ και αργότερα έγινε ο παππούς του βασιλιά Δαβίδ.​—Ρουθ 4:17.

¹² Φανταστείτε τη χαρά της Ναομί όταν κράτησε στην αγκαλιά της τον μικρό Ωβήδ και προσευχήθηκε εκφράζοντας την απέραντη ευγνωμοσύνη της στον Ιεχωβά! Αλλά η Ναομί και η Ρουθ θα γευτούν ακόμα μεγαλύτερες ευλογίες στο μέλλον. Στην ανάσταση, θα μάθουν ότι ο Ωβήδ έγινε πρόγονος του Υποσχεμένου Μεσσία, του Ιησού Χριστού!

13. Ποια πολύτιμα διδάγματα μπορούμε να αντλήσουμε από την αφήγηση για τη Ναομί και τη Ρουθ;

¹³ Διδάγματα για εμάς. Όταν περνάμε δοκιμασίες, ίσως νιώθουμε αποθαρρυμένοι ή και εντελώς καταρρακωμένοι. Μπορεί να μη βλέπουμε διέξοδο από τα προβλήματά μας. Σε τέτοιες στιγμές, πρέπει να εμπιστευόμαστε απόλυτα στον ουράνιο Πατέρα μας και να παραμένουμε κοντά στους συλλάτρεις μας. Βέβαια, ο Ιεχωβά μπορεί να μην απομακρύνει τη δοκιμασία. Στο κάτω κάτω, δεν έφερε πίσω στη Ναομί τον άντρα της και τους γιους της που είχαν πεθάνει. Αλλά θα μας βοηθήσει να αντέξουμε, πιθανώς μέσω πράξεων όσιας αγάπης από την πνευματική μας οικογένεια.​—Παρ. 17:17.

ΕΝΑΣ ΛΕΥΙΤΗΣ ΠΟΥ ΠΑΡΑΛΙΓΟ ΝΑ ΠΡΟΣΚΟΨΕΙ

14. Γιατί κάποιος Λευίτης βυθίστηκε στην αποθάρρυνση;

¹⁴ Ο συγγραφέας του 73ου Ψαλμού ήταν Λευίτης. Ως εκ τούτου, είχε το ξεχωριστό προνόμιο να υπηρετεί στον τόπο λατρείας του Ιεχωβά. Κάποια στιγμή όμως, αποθαρρύνθηκε. Γιατί; Άρχισε να φθονεί τους πονηρούς και τους αλαζόνες, όχι λόγω της κακίας τους, αλλά επειδή τους έβλεπε να ευημερούν. (Ψαλμ. 73:2-9, 11-14) Φαινόταν να τα έχουν όλα: πλούτο, καλή ζωή, μηδέν ανησυχίες. Η φαινομενική τους επιτυχία αποθάρρυνε τόσο πολύ τον ψαλμωδό ώστε είπε: «Ασφαλώς μάταια κράτησα την καρδιά μου αγνή και έπλυνα τα χέρια μου με αθωότητα». Σαφώς, διέτρεχε σοβαρό πνευματικό κίνδυνο.

15. Σύμφωνα με τα εδάφια Ψαλμός 73:16-19, 22-25, πώς υπερνίκησε την αποθάρρυνση ο Λευίτης που έγραψε αυτόν τον ψαλμό;

¹⁵ Διαβάστε Ψαλμός 73:16-19, 22-25. Ο Λευίτης “μπήκε στο μεγαλειώδες αγιαστήριο του Θεού”. Εκεί, πιθανότατα ανάμεσα σε συλλάτρεις του, μπόρεσε να αναλύσει την κατάστασή του με ηρεμία, καθαρό μυαλό και προσευχή. Ως αποτέλεσμα, άρχισε να αντιλαμβάνεται ότι σκεφτόταν ανόητα, ότι είχε πάρει ένα επικίνδυνο μονοπάτι που θα τον χώριζε από τον Ιεχωβά. Διέκρινε επίσης ότι οι πονηροί βρίσκονται «σε ολισθηρό έδαφος» και ότι θα έχουν “φοβερό τέλος”. Για να ξεπεράσει τον φθόνο και την αποθάρρυνση, ο Λευίτης ψαλμωδός χρειαζόταν να δει τα πράγματα από την άποψη του Ιεχωβά. Όταν το έκανε αυτό, γαλήνεψε ξανά και ένιωσε ευτυχισμένος. Είπε: «Εκτός από [τον Ιεχωβά] δεν επιθυμώ τίποτα στη γη».

16. Ποια διδάγματα αντλούμε από την εμπειρία του Λευίτη;

¹⁶ Διδάγματα για εμάς. Ποτέ ας μη φθονήσουμε τους πονηρούς που φαίνεται να ευημερούν. Η ευτυχία τους είναι επιφανειακή και εφήμερη. Δεν θα έχουν αιώνιο μέλλον. (Εκκλ. 8:12, 13) Αν τους φθονούμε, ανοίγουμε την πόρτα στην αποθάρρυνση και στον πνευματικό όλεθρο. Γι’ αυτό, αν ποτέ αντιληφθείτε ότι νιώθετε φθόνο για τη φαινομενική επιτυχία των πονηρών, κάντε ό,τι και εκείνος ο Λευίτης: υπακούστε στις στοργικές συμβουλές του Ιεχωβά και συναναστραφείτε άτομα που κάνουν το θέλημά του. Αν ο Ιεχωβά είναι η μεγαλύτερη ευχαρίστησή σας, θα βρείτε την πραγματική ευτυχία. Και θα παραμείνετε στον δρόμο για «την πραγματική ζωή».​—1 Τιμ. 6:19.

ΟΙ ΑΔΥΝΑΜΙΕΣ ΤΟΥ ΠΕΤΡΟΥ ΤΟΝ ΑΠΟΘΑΡΡΥΝΑΝ

17. Ποιους λόγους είχε ο Πέτρος να αποθαρρυνθεί;

¹⁷ Ο απόστολος Πέτρος ήταν δυναμικός χαρακτήρας. Αλλά ενίοτε φερόταν αρκετά αυθόρμητα και κάποιες φορές μιλούσε χωρίς να το πολυσκεφτεί. Ως αποτέλεσμα, ώρες ώρες έλεγε ή έκανε πράγματα για τα οποία αργότερα μετάνιωνε. Για παράδειγμα, όταν ο Ιησούς είπε στους αποστόλους του ότι επρόκειτο να υποφέρει και να πεθάνει, ο Πέτρος τον επέπληξε λέγοντας: «Δεν πρόκειται να σου συμβεί κάτι τέτοιο». (Ματθ. 16:21-23) Τότε ο Ιησούς διόρθωσε τον Πέτρο. Όταν ένας όχλος ήρθε να συλλάβει τον Ιησού, ο Πέτρος ενήργησε παρορμητικά και έκοψε το αφτί ενός δούλου του αρχιερέα. (Ιωάν. 18:10, 11) Και πάλι, ο Ιησούς διόρθωσε τον απόστολο. Επιπρόσθετα, ο Πέτρος είχε καυχηθεί ότι, ακόμα και αν οι άλλοι απόστολοι σκανδαλίζονταν σε σχέση με τον Χριστό, εκείνος ποτέ δεν θα σκανδαλιζόταν! (Ματθ. 26:33) Αλλά η υπερβολική του αυτοπεποίθηση υποχώρησε μπροστά στον φόβο του ανθρώπου, και αρνήθηκε τον Κύριό του τρεις φορές. Εντελώς αποκαρδιωμένος, «βγήκε έξω και έκλαψε πικρά». (Ματθ. 26:69-75) Πιθανότατα αναρωτιόταν αν ο Ιησούς θα τον συγχωρούσε ποτέ.

18. Πώς βοήθησε ο Ιησούς τον Πέτρο να ξεπεράσει την αποθάρρυνση;

¹⁸ Ωστόσο, ο Πέτρος δεν επέτρεψε στην αποθάρρυνση να τον καταβάλει. Μετά το λάθος του, συνήλθε, και αργότερα τον βρίσκουμε να είναι μαζί με τους άλλους αποστόλους. (Ιωάν. 21:1-3· Πράξ. 1:15, 16) Τι τον βοήθησε να ανανήψει; Κατ’ αρχάς, ο Ιησούς είχε προσευχηθεί νωρίτερα να μην εξαντληθεί η πίστη του Πέτρου, και επίσης τον είχε προτρέψει να επιστρέψει και να ενισχύσει τους αδελφούς του. Ο Ιεχωβά απάντησε σε εκείνη την εγκάρδια προσευχή. Αργότερα, ο Ιησούς εμφανίστηκε προσωπικά στον Πέτρο, αναμφίβολα για να τον ενθαρρύνει. (Λουκ. 22:32· 24:33, 34· 1 Κορ. 15:5) Κάποια φορά που οι απόστολοι ψάρευαν όλη νύχτα χωρίς να πιάσουν τίποτα, ο Ιησούς εμφανίστηκε σε αυτούς. Σε εκείνη την περίπτωση, έδωσε στον Πέτρο την ευκαιρία να τον βεβαιώσει ξανά για την αγάπη του. Ο Ιησούς είχε συγχωρήσει τον αγαπημένο του φίλο και τώρα του εμπιστευόταν επιπρόσθετο έργο.​—Ιωάν. 21:15-17.

19. Πώς μας βοηθούν τα εδάφια Ψαλμός 103:13, 14 να βλέπουμε τις αμαρτίες μας με τα μάτια του Ιεχωβά;

¹⁹ Διδάγματα για εμάς. Ο τρόπος με τον οποίο συμπεριφέρθηκε ο Ιησούς στον Πέτρο αναδεικνύει το έλεος του Ιησού, ο οποίος αντανακλά τέλεια την προσωπικότητα του Πατέρα του. Όταν λοιπόν κάνουμε λάθη, δεν πρέπει να θεωρούμε ότι δεν υπάρχει πια ελπίδα για εμάς. Πρέπει να θυμόμαστε ότι ο Σατανάς θέλει να ενδώσουμε σε τέτοια αισθήματα. Ας αγωνιζόμαστε λοιπόν να βλέπουμε τον εαυτό μας​—και εκείνους που αμαρτάνουν εναντίον μας—​με τα συμπονετικά, γεμάτα αγάπη μάτια του ουράνιου Πατέρα μας.​—Διαβάστε Ψαλμός 103:13, 14.

20. Τι θα εξετάσουμε στο επόμενο άρθρο;

²⁰ Το παράδειγμα του Ιωσήφ, της Ναομί και της Ρουθ, του Λευίτη και του Πέτρου μάς διαβεβαιώνει ότι «ο Ιεχωβά είναι κοντά σε εκείνους που έχουν συντετριμμένη καρδιά». (Ψαλμ. 34:18) Κάποιες φορές επιτρέπει να υποστούμε δοκιμασίες και να αποθαρρυνθούμε. Εντούτοις, όταν υπομένουμε επιτυχώς τις δοκιμασίες με τη βοήθειά Του, η πίστη μας ενισχύεται. (1 Πέτρ. 1:6, 7) Στο επόμενο άρθρο, θα δούμε περαιτέρω πώς στηρίζει ο Ιεχωβά τους οσίους του που είναι αποθαρρυμένοι, ίσως λόγω δικών τους ατελειών ή λόγω δυσκολιών.