Τι μαθαίνουμε από το παράδειγμα του Ιωάς; Αυτός ήταν σαν δέντρο με ρηχές ρίζες που εξαρτόταν από έναν πάσσαλο για στήριξη. Όταν έλειψε ο πάσσαλος​—ο Ιωδαέ​—και φύσηξαν οι άνεμοι της αποστασίας, ο Ιωάς έπεσε. Αυτό καταδεικνύει δυναμικά ότι ο φόβος μας για τον Θεό δεν πρέπει να εξαρτάται αποκλειστικά από την καλή επιρροή των συγχριστιανών μας, περιλαμβανομένων και των μελών της οικογένειάς μας. Για να παραμείνουμε πνευματικά ισχυροί, πρέπει να ενισχύουμε τη δική μας θεοσεβή αφοσίωση και τον δικό μας θεοσεβή φόβο μέσω τακτικής μελέτης, στοχασμού και προσευχής. (Ιερ. 17:7, 8· Κολ. 2:6, 7) Στην πραγματικότητα, ο Ιεχωβά δεν ζητάει πολλά από εμάς. Αυτό που αναμένει συνοψίζεται στο εδάφιο Εκκλησιαστής 12:13, το οποίο λέει: «Να φοβάσαι τον αληθινό Θεό και να τηρείς τις εντολές του, επειδή αυτή είναι όλη η υποχρέωση του ανθρώπου». Αν φοβόμαστε τον Θεό, θα είμαστε σε θέση να αντιμετωπίσουμε μελλοντικές δοκιμασίες και να μείνουμε σταθεροί. Τίποτα δεν θα μπορεί να βλάψει τη φιλία μας με τον Ιεχωβά. w23.06 27:17-19

Η εγγύηση του Θεού ξεκινάει με την εξής εισαγωγή: «Εκείνος που κάθεται στον θρόνο είπε». (Αποκ. 21:5α) Αυτά τα λόγια εισάγουν τη μία από τις τρεις μόνο περιπτώσεις στο βιβλίο της Αποκάλυψης όπου ο Ιεχωβά μιλάει μέσα στα οράματα. Συνεπώς, αυτή η εγγύηση παρέχεται, όχι από κάποιον ισχυρό άγγελο, ούτε ακόμα και από τον αναστημένο Ιησού, αλλά από τον ίδιο τον Ιεχωβά! Το γεγονός αυτό τονίζει πόσο αξιόπιστα είναι τα λόγια που ακολουθούν. Γιατί το λέμε αυτό; Επειδή ο Ιεχωβά «δεν μπορεί να πει ψέματα». (Τίτο 1:2) Αυτή η δήλωση κάνει τα λόγια που διαβάζουμε στα εδάφια Αποκάλυψη 21:5, 6 απολύτως αξιόπιστα. Σκεφτείτε τη λέξη «Δείτε!» Ο όρος ἰδοὺ του πρωτότυπου ελληνικού κειμένου που αποδίδεται εδώ «δείτε» χρησιμοποιείται επανειλημμένα στο βιβλίο της Αποκάλυψης. Τι ακολουθεί; Η δήλωση του Θεού: «Κάνω νέα τα πάντα». Είναι αλήθεια ότι ο Ιεχωβά μιλάει για μελλοντικές αλλαγές, αλλά για εκείνον αυτή η υπόσχεση είναι τόσο βέβαιο ότι θα εκπληρωθεί ώστε μιλάει για αυτές τις αλλαγές σαν να λάβαιναν ήδη χώρα.​—Ησ. 46:10. w23.11 46:7-8

Ο απόστολος Πέτρος πάλευε με τις αδυναμίες του. Σκεφτείτε μερικά παραδείγματα. Όταν ο Ιησούς εξήγησε ότι επρόκειτο να υποφέρει και να πεθάνει σε εκπλήρωση των Βιβλικών προφητειών, ο Πέτρος τον επέπληξε. (Μάρκ. 8:31-33) Επανειλημμένα, ο Πέτρος και οι άλλοι απόστολοι μάλωσαν για το ποιος ήταν ο μεγαλύτερος. (Μάρκ. 9:33, 34) Το τελευταίο βράδυ πριν από τον θάνατο του Ιησού, ο Πέτρος ενήργησε παρορμητικά και έκοψε το αφτί ενός ανθρώπου. (Ιωάν. 18:10) Το ίδιο εκείνο βράδυ, ενέδωσε στον φόβο και αρνήθηκε τρεις φορές ότι γνώριζε τον φίλο του τον Ιησού. (Μάρκ. 14:66-72) Αυτό έκανε τον Πέτρο να κλάψει πικρά. Ο Ιησούς δεν θεώρησε χαμένη υπόθεση τον αποκαρδιωμένο απόστολό του. Μετά την ανάστασή του, έδωσε στον Πέτρο την ευκαιρία να τον βεβαιώσει ξανά για την αγάπη του. Τον προσκάλεσε να υπηρετήσει ταπεινά ως ποιμένας των προβάτων του. (Ιωάν. 21:15-17) Ο Πέτρος ανταποκρίθηκε στην πρόσκληση. Βρισκόταν στην Ιερουσαλήμ την ημέρα της Πεντηκοστής και ήταν από τους πρώτους που χρίστηκαν με άγιο πνεύμα. w23.09 40:6-7