Ο Ιεχωβά έδωσε αυτή την υπόσχεση όταν ο Αβραάμ ήταν ένας άτεκνος 75χρονος. Είδε ο Αβραάμ να εκπληρώνεται αυτή η υπόσχεση; Όχι πλήρως. Αφού διέσχισε τον ποταμό Ευφράτη και περίμενε 25 χρόνια, είδε όντως τη θαυματουργική γέννηση του γιου του τού Ισαάκ, και έπειτα από άλλα 60 χρόνια, γεννήθηκαν οι εγγονοί του Ησαύ και Ιακώβ. (Εβρ. 6:15) Αλλά δεν είδε ποτέ τους απογόνους του να γίνονται μεγάλο έθνος και να κληρονομούν την Υποσχεμένη Γη. Εντούτοις, εκείνος ο πιστός άντρας απόλαυσε μια στενή φιλία με τον Δημιουργό του. (Ιακ. 2:23) Και όταν αναστηθεί, πόσο θα ενθουσιαστεί όταν μάθει ότι η πίστη και η υπομονή του έφεραν ευλογίες σε όλα τα έθνη! (Γέν. 22:18) Ποιο είναι το δίδαγμα; Εμείς προσωπικά μπορεί να μη δούμε την εκπλήρωση όλων των υποσχέσεων του Ιεχωβά αμέσως τώρα. Αν όμως είμαστε υπομονετικοί σαν τον Αβραάμ, μπορούμε να είμαστε βέβαιοι ότι ο Ιεχωβά θα μας ανταμείψει τώρα και ακόμα περισσότερο στον υποσχεμένο νέο κόσμο Του.​—Μάρκ. 10:29, 30. w23.08 35:14

Ως νεαρός, ο βασιλιάς Οζίας ήταν ταπεινός. Έμαθε «να φοβάται τον αληθινό Θεό». O Ιεχωβά τον ευλογούσε τα περισσότερα από τα 68 χρόνια της ζωής του. (2 Χρον. 26:1-4) Ο Οζίας νίκησε πολλούς από τους εχθρούς του έθνους και ενίσχυσε το αμυντικό σύστημα της Ιερουσαλήμ. (2 Χρον. 26:6-15) Ο Οζίας ασφαλώς χαιρόταν για όλα όσα τον είχε βοηθήσει ο Θεός να κάνει. (Εκκλ. 3:12, 13) Ο βασιλιάς Οζίας είχε συνηθίσει να δίνει εντολές και οι άλλοι να τις εκτελούν. Μήπως αυτό τον έκανε να νομίζει ότι μπορούσε να κάνει ό,τι ήθελε; Κάποια μέρα, ο Οζίας αποφάσισε να μπει στον ναό του Ιεχωβά και επιχείρησε με αυθάδεια να κάψει θυμίαμα στο θυσιαστήριο, κάτι το οποίο δεν επιτρεπόταν στους βασιλιάδες. (2 Χρον. 26:16-18) Ο αρχιερέας Αζαρίας προσπάθησε να τον διορθώσει, αλλά ο Οζίας θύμωσε πολύ. Δυστυχώς, ο Οζίας κατέστρεψε το ιστορικό της πιστής του υπηρεσίας και τιμωρήθηκε με λέπρα. (2 Χρον. 26:19-21) Πόσο διαφορετικά θα είχε εξελιχθεί η ζωή του αν είχε παραμείνει ταπεινός! w23.09 38:9-10

Ακόμα και αφού έγινε χρισμένος Χριστιανός, ο απόστολος Πέτρος πάλευε με τις αδυναμίες του. Το 36 Κ.Χ., ήταν παρών όταν ο απερίτμητος Εθνικός Κορνήλιος χρίστηκε με άγιο πνεύμα, πράγμα που αποτελούσε σαφή απόδειξη ότι «ο Θεός δεν είναι προσωπολήπτης» και ότι οι Εθνικοί μπορούσαν να γίνουν μέρος της Χριστιανικής εκκλησίας. (Πράξ. 10:34, 44, 45) Έπειτα από αυτό, ο Πέτρος ένιωθε ελεύθερος να τρώει μαζί με Εθνικούς, κάτι που στο παρελθόν δεν θα έκανε σε καμία περίπτωση. Ωστόσο, μερικοί Ιουδαίοι Χριστιανοί πίστευαν ότι οι Ιουδαίοι και οι Εθνικοί δεν έπρεπε να τρώνε μαζί. Όταν κάποιοι που είχαν αυτή την άποψη ήρθαν στην Αντιόχεια, ο Πέτρος σταμάτησε να τρώει μαζί με τους Εθνικούς αδελφούς του, πιθανότατα από φόβο μήπως προσβάλει τους Ιουδαίους Χριστιανούς. Ο απόστολος Παύλος είδε αυτή την υποκρισία και τον επέπληξε δημοσίως. (Γαλ. 2:13, 14) Παρά αυτό το λάθος, ο Πέτρος δεν εγκατέλειψε τις προσπάθειες. w23.09 40:8