Ο Ιεχωβά, «ο Θεός της αγάπης», είναι μαζί μας! (2 Κορ. 13:11) Εκείνος ενδιαφέρεται για εμάς προσωπικά. Είμαστε βέβαιοι ότι “περιβαλλόμαστε με την όσια αγάπη Του”. (Ψαλμ. 32:10) Όσο περισσότερο στοχαζόμαστε το πώς μας έχει δείξει την αγάπη του, τόσο πιο πραγματικός γίνεται και τόσο πιο κοντά του νιώθουμε. Μπορούμε να τον πλησιάζουμε ελεύθερα και να του λέμε πόσο χρειαζόμαστε την αγάπη του. Μπορούμε να του εκφράζουμε όλες μας τις ανησυχίες με τη βεβαιότητα ότι καταλαβαίνει και ότι είναι πρόθυμος να μας βοηθήσει. (Ψαλμ. 145:19) Όπως ελκυόμαστε στη θαλπωρή της φωτιάς μια κρύα μέρα, έτσι ελκυόμαστε και στη θερμή αγάπη του Ιεχωβά. Αν και η αγάπη του Ιεχωβά είναι ισχυρή, είναι επίσης και τρυφερή. Γι’ αυτό, να καλοδέχεστε τη θερμή αγάπη του Ιεχωβά στη ζωή σας. Και όλοι μας ας ανταποκρινόμαστε στην αγάπη του λέγοντας με ενθουσιασμό: «Αγαπώ τον Ιεχωβά»!​—Ψαλμ. 116:1. w24.01 4:19-20

Ο Ιησούς δεν αρκέστηκε απλώς στο να πληροφορήσει τους ανθρώπους ότι το όνομα του Θεού είναι Ιεχωβά. Οι Ιουδαίοι τους οποίους δίδασκε γνώριζαν ήδη το όνομα του Θεού. Αλλά ο Ιησούς πρωτοστάτησε στο να είναι “εκείνος που Τον εξήγησε”. (Ιωάν. 1:17, 18) Για παράδειγμα, οι Εβραϊκές Γραφές αποκαλύπτουν ότι ο Ιεχωβά είναι ελεήμων και συμπονετικός. (Έξοδ. 34:5-7) Ο Ιησούς έκανε αυτή την αλήθεια πιο ξεκάθαρη από ποτέ όταν αφηγήθηκε την παραβολή για τον άσωτο γιο και τον πατέρα του. Όταν διαβάζουμε για εκείνον τον πατέρα που είδε τον μετανοημένο γιο του «ενώ ήταν ακόμη μακριά», έτρεξε να τον συναντήσει, τον αγκάλιασε και τον συγχώρησε ολόκαρδα, βλέπουμε μια εξαιρετικά παραστατική εικόνα του ελέους και της συμπόνιας του Ιεχωβά. (Λουκ. 15:11-32) Ο Ιησούς αποκάλυψε τον Πατέρα του όπως πραγματικά είναι. w24.02 6:8-9

Ο Ιεχωβά αναζωογονεί και παρηγορεί εκείνους που υποφέρουν. Πώς μπορούμε να μιμούμαστε τον Ιεχωβά στα αισθήματα συμπόνιας και στην παροχή παρηγοριάς; Ένας τρόπος είναι με το να καλλιεργούμε στην καρδιά μας ιδιότητες που συνδέονται με την παροχή παρηγοριάς. Ποιες είναι μερικές από αυτές τις ιδιότητες; Τι θα μας βοηθήσει να διατηρούμε την αγάπη που χρειαζόμαστε προκειμένου να συνεχίσουμε “να παρηγορούμε ο ένας τον άλλον” τη μια μέρα μετά την άλλη; (1 Θεσ. 4:18) Χρειάζεται να καλλιεργούμε τρυφερές ιδιότητες όπως κατανόηση για τους άλλους, αδελφική στοργή και καλοσύνη. (Κολ. 3:12· 1 Πέτρ. 3:8) Πώς θα μας βοηθήσουν αυτές οι ιδιότητες; Όταν τα αισθήματα συμπόνιας και οι ιδιότητες που συνδέονται με αυτά γίνουν μέρος της προσωπικότητάς μας, θα μας είναι αδύνατον να μην παρηγορούμε εκείνους που υποφέρουν. Όπως είπε ο Ιησούς: «Από την αφθονία της καρδιάς μιλάει το στόμα. Ο αγαθός άνθρωπος βγάζει από τον αγαθό θησαυρό του αγαθά πράγματα». (Ματθ. 12:34, 35) Το να παρηγορούμε τους αδελφούς και τις αδελφές μας που βρίσκονται σε ανάγκη είναι πραγματικά ένας σημαντικός τρόπος για να τους εκφράζουμε την αγάπη μας. w23.11 47:10-11