Nagpangamuyo Samtang Nagakasubo sing Tuman

Tapos na mangamuyo si Jesus upod sa iya matutom nga mga apostoles. Dayon, “sa tapos mag-amba sang mga pagdayaw, nagkadto sila sa Bukid sang mga Olibo.” (Marcos 14:26) Nagpasidlangan sila pakadto sa hardin sang Getsemane, nga pirme ginakadtuan ni Jesus.

Sang nakaabot sila sa sining matahom nga lugar nga may mga kahoy nga olibo, ginbilin niya ang walo ka apostoles. Mahimo nagtener sila malapit sa alagyan pasulod sa hardin, kay ginsilingan niya sila: “Pungko kamo diri samtang nagapangamuyo ako didto sa unhan.” Gin-upod niya ang tatlo ka apostoles—sanday Pedro, Santiago, kag Juan—kag nagsulod pa gid sila sa hardin. Grabe gid ang iya kasubo kag ginsilingan niya ang tatlo: “Nagakasubo ako sing tuman nga daw mapatay ako. Pabilin kamo diri kag padayon nga magbantay upod sa akon.”—Mateo 26:36-38.

Nagkadto si Jesus sa uluunhan kag “naghapa sa duta kag nagpangamuyo.” Ano ang ginpangamuyo niya sa Dios sa sining masubo nga tion? Nangamuyo sia: “Amay, ang tanan nga butang posible sa imo; kuhaa sa akon ini nga kopa. Apang, indi suno sa luyag ko, kundi suno sa luyag mo.” (Marcos 14:35, 36) Ano ang buot niya silingon? Maisol na bala sia bilang Manuggawad? Indi!

Nakita ni Jesus sang yara sia sa langit ang grabe nga pag-antos sang mga ginpatay sang mga Romano. Karon subong tawo, nga mapinalanggaon kag makabatyag sang kasakit, wala ni Jesus ginahandum ang matabo sa iya. Pero, nasubuan gid sia kay nahibaluan niya nga ang iya kamatayon nga daw subong isa ka kriminal mahimo magpakahuya sa ngalan sang iya Amay. Sa sulod na lang sang pila ka oras, patyon sia sa usok nga daw manugpasipala sia sa Dios.

Pagkatapos sang malawig nga pangamuyo, nagbalik si Jesus sa tatlo ka apostoles kag nakita niya nga nagakatulog sila. Nagsiling sia kay Pedro: “Indi bala kamo makabantay upod sa akon sing isa lang ka oras? Magpadayon kamo sa pagbantay kag pagpangamuyo, agod indi kamo masulay.” Narealisar ni Jesus nga ginakapoy man ang mga apostoles, kag gab-i na katama. Sia nagdugang: “Sa pagkamatuod, ang espiritu handa, apang ang unod maluya.”—Mateo 26:40, 41.

Dayon naglakat liwat si Jesus kag ginpangabay ang Dios nga kuhaon sa iya “ini nga kopa.” Pagbalik niya, nakita niya liwat ang tatlo ka apostoles nga nagakatulog, nga dapat nagapangamuyo nga indi masulay. Sang gin-istorya sila ni Jesus, “indi sila makahibalo kon ano ang isabat sa iya.” (Marcos 14:40) Sa ikatlo nga higayon, naglakat si Jesus kag nagluhod nga nagapangamuyo.

Nabalaka gid si Jesus sa kahuy-anan nga mahatag sa ngalan sang iya Amay bangod sa kamatayon niya bilang kriminal. Nagapamati si Jehova sa pangamuyo sang iya Anak, gani nagpadala sia sang anghel para pabakuron sia. Pero padayon gihapon nga nag-ampo si Jesus sa iya Amay, kag “padayon sia nga nagpangamuyo sing hanuot pa gid.” Grabe gid ang iya kasubo. Mabug-at gid ini para kay Jesus! Ang iya kabuhi nga dayon kag sang nagatuo nga katawhan nagadepende sa iya. Ang matuod, “ang iya balhas nangin kaangay sang dugo nga nagatupa sa duta.”—Lucas 22:44.

Sang nagbalik si Jesus sa iya mga apostoles sa ikatlo nga tion, nagakatulog na naman sila. “Sa tion nga subong sini,” siling niya, “nagakatulog kamo kag nagapahuway! Malapit na ang oras nga ang Anak sang tawo itugyan sa mga makasasala. Tindog kamo, malakat kita. Nagapalapit na ang magaluib sa akon.”—Mateo 26:45, 46.