Ginbanhaw si Lazaro

Pagkatapos makigkita si Jesus kay Marta kag sang ulihi kay Maria malapit sa Betania, nagkadto sila sa lulubngan ni Lazaro. Isa ini ka lungib nga ginatakpan sang bato. “Kuhaa ninyo ang bato,” sugo ni Jesus. Nabalaka si Marta kay wala sia makahibalo kon ano ang luyag himuon ni Jesus. “Ginuo,” siling niya, “mabaho na sia karon, kay ikap-at na ini nga adlaw.” Pero ginsilingan sia ni Jesus: “Indi bala nagsiling ako sa imo nga kon magpati ka makita mo ang himaya sang Dios?”—Juan 11:39, 40.

Gani ginkuha ang bato. Nagtangla dayon si Jesus kag nangamuyo: “Amay, nagapasalamat ako sa imo nga ginpamatian mo ako. Nakahibalo ako nga pirme mo ako ginapamatian; apang nagahambal ako tungod sa mga tawo nga nagatindog sa palibot, agod magpati sila nga ginpadala mo ako.” Ginpakita sang dayag nga pagpangamuyo ni Jesus sa mga tumalan-aw nga paagi sa gahom sang Dios ang iya pagahimuon. Nagsinggit dayon si Jesus: “Lazaro, gua ka!” Kag naggua si Lazaro, nga nasamburan pa sang tela ang iya mga kamot kag mga tiil, kag ang iya nawong naputos sang tela. “Hubari ninyo sia kag palakta,” siling ni Jesus.—Juan 11:41-44.

Madamo nga Judiyo nga nagkadto para lugpayan sanday Maria kag Marta ang nakakita sini nga milagro kag nagtuo kay Jesus. Pero ang iban naghalin kag nagsugid sa mga Fariseo kon ano ang ginhimo ni Jesus. Nagtipon ang mga Fariseo kag ang puno nga mga saserdote sang mataas nga hukmanan sang mga Judiyo, ang Sanhedrin. Nalakip sa sini ang mataas nga saserdote nga si Caifas. Ang pila sa ila nagpanalambiton: “Ano ang aton himuon, kay ini nga tawo nagahimo sang madamo nga milagro? Kon pabay-an naton sia, sila tanan magatuo sa iya, kag ang mga Romano magakari kag magaagaw sang aton lugar kag sang aton pungsod.” (Juan 11:47, 48) Bisan pa nga ginsugiran ini nga mga tawo sang mga nakakita nga si Jesus “nagahimo sang madamo nga milagro,” wala sila nalipay sa ginhimo sang Dios paagi sa iya. Ang ila panguna nga ginakabalak-an amo ang ila posisyon kag awtoridad.

Ang pagbanhaw kay Lazaro kapaslawan gid sa mga Saduceo kay wala sila nagapati sa pagkabanhaw. Si Caifas, nga isa ka Saduceo, nagsiling: “Wala gid kamo sing nahibaluan. Wala bala kamo makahangop nga para sa inyo kaayuhan nga mapatay ang isa ka tawo para sa katawhan sa baylo nga malaglag ang bug-os nga pungsod?”—Juan 11:49, 50; Binuhatan 5:17; 23:8.

Bangod sang sagrado nga palangakuan ni Caifas, ang Dios amo ang nagpahulag sa iya sa pagsiling sini—wala niya ini ginsiling “halin sa iya kaugalingon nga panghunahuna.” Buot silingon ni Caifas nga dapat patyon si Jesus para mapunggan sia sa pagpaluya sang awtoridad kag impluwensia sang mga lider sang relihion sang mga Judiyo. Pero ang tagna ni Caifas nagapakita nga paagi sa kamatayon ni Jesus, magaaman si Jesus sang gawad, indi lamang para sa mga Judiyo, kundi sa tanan nga “mga anak sang Dios nga nag-alaplaag.”—Juan 11:51, 52.

Naimpluwensiahan ni Caifas ang Sanhedrin sa pagplano nga patyon si Jesus. Isugid bala ni Nicodemo, nga miembro sang Sanhedrin kag abyan ni Jesus, ang plano nga patyon sia? Diin man sa sini, nagbiya dayon si Jesus sa Jerusalem, gani nalikawan niya nga mapatay antes sa gintalana nga tion sang Dios.