16 Քահանան այս ամենը պետք է այրի զոհասեղանի վրա որպես Աստծու բաժին,* որպես նրա համար հրկիզվող ընծա, որի բուրմունքը հաճելի է* նրան: Ամբողջ ճարպը Եհովային է պատկանում:+

17 Ոչ մի դեպքում ճարպ կամ արյուն չուտեք.+ սա ձեր սերունդների համար մնայուն կանոն է, որտեղ էլ որ բնակվեք»»:

8 Հետո նա պետք է առանձնացնի որպես մեղքի զոհ մատուցվող ցլի ողջ ճարպը՝ ներառյալ փորի ճարպը, աղիքները պատող ճարպը, 9 երկու երիկամներն ու դրանց վրայի ճարպը, այսինքն՝ կոնքային հատվածի ճարպը: Երիկամների հետ միասին նա պետք է առանձնացնի նաև լյարդի վրայի ճարպոտ մասը:+ 10 Այսինքն՝ պետք է առանձնացվեն այն նույն մասերը, որոնք որպես խաղաղության զոհ+ մատուցվող ցլից են առանձնացվում: Քահանան այդ ամենը պետք է այրի ողջակեզի զոհասեղանի վրա:

16 Երբ այդ մարդն ասում էր նրան՝ «Նախ թող ճարպն այրեն,+ հետո նոր կվերցնես սրտիդ ուզածը», նա պատասխանում էր. «Ո՛չ, հիմա՛ տուր, թե չէ ուժով կվերցնեմ»: 17 Այս սպասավորների մեղքը շատ մեծ էր Եհովայի աչքին,+ քանի որ նրանք* անհարգալից վերաբերմունք ունեին Եհովային մատուցվող ընծաների նկատմամբ: