1 Տարեգրություն

19 Որոշ ժամանակ անց ամմոնացիների թագավոր Նաասը մահացավ, և նրանից հետո սկսեց թագավորել իր որդին:+ 2 Լսելով այդ մասին՝ Դավիթն ասաց. «Ես բարություն* կցուցաբերեմ+ Նաասի որդի Անոնի հանդեպ, ինչպես որ նրա հայրն է իմ հանդեպ բարություն* ցուցաբերել»: Ուստի պատգամաբերներ ուղարկեց, որ մխիթարի նրան: Բայց երբ Դավթի ծառաները գնացին ամմոնացիների+ երկիր, որ մխիթարեն Անոնին, 3 ամմոնացիների իշխաններն ասացին նրան. «Կարծում ես՝ Դավիթը հորդ հանդեպ հարգանքից մղվա՞ծ է քեզ մոտ մխիթարողներ ուղարկել: Մի՞թե նա իր ծառաներին չի ուղարկել, որ երկիրը կործանելու համար հետախուզեն ու լրտեսեն այն»: 4 Անոնն էլ բռնեց Դավթի ծառաներին, սափրեց,+ հագուստները նստատեղի կեսից կտրեց և հետ ուղարկեց նրանց: 5 Երբ Դավթին տեղեկացրին այդ մասին, նա անմիջապես մարդիկ ուղարկեց իր ծառաներին ընդառաջ, որովհետև նրանց խիստ նվաստացրել էին: Թագավորը պատվիրեց. «Մնացեք Երիքովում,+ մինչև որ ձեր մորուքները աճեն, և հետո վերադարձեք»:

6 Ամմոնացիները հասկացան, որ ատելի են դարձել Դավթի համար, ուստի նրանք և իրենց թագավոր Անոնը 1 000 տաղանդ* արծաթ ուղարկեցին Միջագետք,* Արամ-Մաաքա և Զոբա,+ որ կառքեր ու հեծյալներ վարձեն: 7 Նրանք վարձեցին 32 000 կառք, ինչպես նաև Մաաքայի թագավորին ու նրա զորքին, որոնք եկան ու բանակ դրեցին Մեդաբայի դիմաց:+ Ամմոնացիները դուրս եկան իրենց քաղաքներից ու գնացին պատերազմելու:

8 Երբ Դավիթը լսեց այդ մասին, ուղարկեց Հովաբին+ և ամբողջ զորքին, այդ թվում՝ իր ամենաուժեղ ռազմիկներին:+ 9 Ամմոնացիները դուրս եկան ու մարտական կարգով շարվեցին քաղաքի դարպասի մոտ, իսկ նրանց աջակցելու եկած թագավորները առանձին կանգնեցին բաց դաշտում:

10 Հովաբը, տեսնելով, որ թշնամու զորքը առջևից ու հետևից գրոհում է, Իսրայելի լավագույն զինվորներից մի խումբ ընտրեց և նրանց մարտական կարգով շարեց, որ կռվեն ասորիների դեմ:+ 11 Մյուսներին նա հանձնեց իր եղբայր Աբեսսայի հրամանատարությանը,+ որպեսզի մարտական կարգով շարի նրանց՝ ամմոնացիների դեմ կռվելու համար: 12 Հովաբն ասաց. «Եթե ասորիները+ ինձ հաղթելու լինեն, ապա դո՛ւ ինձ օգնության կգաս, իսկ եթե ամմոնացիները քեզ հաղթելու լինեն, ապա ե՛ս քեզ օգնության կգամ: 13 Մենք պետք է քաջ լինենք+ և խիզախորեն կռվենք հանուն մեր ժողովրդի ու մեր Աստծու քաղաքների, իսկ Եհովան կանի այն, ինչ ճիշտ է համարում»:

14 Հովաբն իր մարդկանցով առաջ մղվեց, որ հարձակվի ասորիների վրա, և նրանք փախուստի դիմեցին:+ 15 Տեսնելով, որ ասորիները փախուստի են դիմել՝ ամմոնացիները փախան Աբեսսայից ու մտան քաղաք: Դրանից հետո Հովաբը վերադարձավ Երուսաղեմ:

16 Երբ ասորիները տեսան, որ իսրայելացիները պարտության մատնեցին իրենց, պատգամաբերներ ուղարկեցին Եփրատի*+ շրջանում բնակվող ասորիների հետևից. նրանց գլխավորում էր Ադրազարի զորքի հրամանատար Սոֆակը:*+

17 Երբ այդ մասին հայտնեցին Դավթին, նա անմիջապես հավաքեց Իսրայելի ողջ զորքը, անցավ Հորդանանը և գալով ասորիների մոտ՝ իր զինվորներին մարտական կարգով շարեց: Դավիթն իր զորքով կռվի դուրս եկավ, և ասորիները պատերազմեցին նրա դեմ:+ 18 Սակայն նրանք փախան իսրայելացիներից. Դավիթը 7 000 ասորի կառապան ու 40 000 հետևակ սպանեց: Նա սպանեց նաև նրանց զորագլուխ Սոֆակին: 19 Ադրազարի ծառաները, տեսնելով, որ Իսրայելը պարտության մատնեց իրենց,+ շտապ խաղաղություն կնքեցին Դավթի հետ ու դարձան նրա հպատակները:+ Իսկ ասորիները այլևս չուզեցին օգնել ամմոնացիներին: