Երբ ձեր փոքրիկի լացը չի դադարում
ՄԵՐ ԹՂԹԱԿԻՑԸ՝ ԿԱՆԱԴԱՅԻՑ
ԲԺԻՇԿԸ հաստատեց այն, ինչի մասին մայրն արդեն կասկածում էր. փոքրիկը սովորական աղեխիթ ուներ։ Ինչպես նշվում է Կանադայում լույս տեսնող մի պարբերաթերթում, այդ երևույթը նկատվում է «յուրաքանչյուր չորրորդ երեխայի մոտ» («Globe and Mail»)։ Աղեխիթի նշաններից մեկն այն է, որ շաբաթվա ընթացքում առնվազն երեք օր երեխան մի քանի ժամ անընդմեջ լաց է լինում։ Ի՞նչ կարող է անել անհանգստացած ծնողը։ Մանկաբույժների խոսքերով՝ շատ դեպքերում ծնողները, ինչպես նաև երեխան, պարզապես պետք է սպասեն։ Իսկ որքա՞ն։
Վերջերս Կանադայում հետազոտություն անցկացվեց այն մայրերի շրջանում, որոնց երեխաները տառապում են աղեխիթով։ Պարզվեց, որ մանուկների 85 տոկոսի սուր ցավերը մեղմացել են երեք ամսական հասակում։ Այդ հետազոտությունը, որ անցկացվել էր Արևելյան Օնտարիոյի գիտահետազոտական ինստիտուտի համաճարակաբանության բաժնի տնօրեն Թամի Քլիֆորդի նախաձեռնությամբ, ցույց տվեց նաև, որ աղեխիթով տառապող երեխա ունենալը մնայուն ազդեցություն չի թողնում մոր հոգեկան առողջության վրա։ «Ծննդաբերությունից վեց ամիս անց նրանք ոչնչով չեն տարբերվում այն մայրերից, որոնց երեխաները չեն տառապել աղեխիթով,— ասում է Քլիֆորդը։— Այն բանից հետո, երբ երեխայի լացի շրջանն ավարտվում է, նրանք կարծես կորցնում են իրենց հիշողությունը՝ բոլորովին մոռանալով խնդրի մասին»։
Վերը հիշատակված պարբերաթերթում ասվում է. «Այս նոր հետազոտության արդյունքները՝ հրատարակված դոկտոր Քլիֆորդի և նրա համագործակիցների կողմից, կարևոր մանրամասներ են ավելացնում աղեխիթի մասին մեր գիտելիքներին։ Դրանք ցույց են տալիս, որ աղեխիթով տառապող մանկիկները բաժանվում են երեք խմբի. երեխաներ, որոնց վիճակը պարբերաբար վատանում և լավանում է իրենց կյանքի առաջին երեք ամիսների ընթացքում, երեխաներ, որոնց աղեխիթի նոպաները տևում են մի քանի ամիս և չեն թուլանում, և երեխաների մի փոքր խումբ, որոնց շրջանում աղեխիթը սկսվում է համեմատաբար ուշ՝ ծնվելուց մի քանի ամիս անց»։ Ներկայումս անցկացվում է մեկ ուրիշ հետազոտություն, որի նպատակն է պարզել, թե մեծանալով՝ ինչպես են զարգանում աղեխիթով տառապող երեխաները։ Այս առումով հատկապես մեծ հետաքրքրություն են ներկայացնում երրորդ խմբին պատկանող մանուկները։
Կան կարծիքներ, որ անդադար լացի պատճառ կարող է լինել երեխային թափահարելը։ Ինչպես նշվում է հիշյալ կանադական պարբերաթերթում, «լացն ինքնին վնաս չի հասցնում երեխային, սակայն վերջինիս ուժգնորեն թափահարելը, նույնիսկ կարճ ժամանակով, կարող է տևական վնաս հասցնել նրա նյարդային համակարգին և անգամ հանգեցնել մահվան»։
Մյուս կողմից՝ երեխայի լացը դրական կողմեր ունի, նույնիսկ եթե նա լաց է լինում անընդմեջ։ Պարբերաթերթում ասվում է. «Հետազոտությունը ցույց տվեց, որ շատ լացող մանուկները իրականում ավելի մեծ ուշադրության են արժանանում իրենց խնամողների կողմից, ինչի շնորհիվ նրանց ավելի շատ են շոյում, ժպտում, գրկում և նրանց հետ ավելի հաճախ են խոսում»։