Գլուխ 55

Շատ աշակերտներ դադարում են հետևել Հիսուսին

ՀԻՍՈՒՍԸ ուսուցանում է Կափառնայումի ժողովարաններից մեկում։ Նա բացատրում է, որ ինքն է երկնքից իջած ճշմարիտ հացը։ Դրանով Հիսուսը հավանաբար շարունակում է այն զրույցը, որը սկսել էր նրանց հետ, ովքեր Գալիլեայի ծովի արևելյան մասում նրա կողմից հրաշքով կերակրվել էին հացով և ձկով, այնուհետև եկել ու գտել էին նրան։

Հիսուսը շարունակում է իր խոսքերը՝ ասելով. «Այն հացը, որ ես տալու եմ, իմ մարմինն է աշխարհի կյանքի համար»։ Երկու տարի առաջ՝ մ.թ. 30 թ.–ին, Հիսուսն ասել էր Նիկոդեմոսին, որ Աստված այնքան սիրեց աշխարհը, որ իր Որդուն տվեց որպես Փրկիչ։ Ուստի այժմ Հիսուսը ցույց է տալիս, որ բոլոր նրանք, ովքեր փոխաբերական իմաստով կուտեն իր մարմինը, այսինքն՝ հավատ կընծայեն իր զոհաբերությանը, որ շուտով նա անելու է, հավիտենական կյանք կստանան։

Սակայն ժողովուրդը գայթակղվում է նրա խոսքերից։ «Ինչպե՞ս կարող է այս մարդը իր մարմինը մեզ տալ ուտելու համար»,— հարցնում են նրանք։ Հիսուսն ուզում է, որ իր ունկնդիրները հասկանան, որ իր մարմինը հարկավոր է ուտել փոխաբերական իմաստով։ Եվ դա ընդգծելու նպատակով ասում է մի բան, որը ավելի դատապարտելի է, եթե բառացի հասկացվի։

«Մինչև չուտեք մարդու Որդու մարմինը և չխըմեք նրա արյունը,— հայտարարում է Հիսուսը,— կյանք չեք ունենա ձեզանում։ Նա, ով սնվում է իմ մարմնով և խմում է իմ արյունը, հավիտենական կյանք ունի, և ես հարություն կտամ նրան վերջին օրը, որովհետև իմ մարմինը ճշմարիտ կերակուր է, և իմ արյունը՝ ճշմարիտ ըմպելիք։ Նա, ով սնվում է իմ մարմնով և խմում է իմ արյունը, միության մեջ է մնում ինձ հետ, և ես էլ՝ նրա հետ»։

Իրոք, Հիսուսի այս խոսքերը կարող էին շատվըրդովեցուցիչ հնչել, եթե նա մարդակերություն առաջարկելիս լիներ։ Բայց, իհարկե, Հիսուսը չի առաջարկում բառացի մարմին ուտել կամ արյուն խմել։ Նա պարզապես ընդգծում է այն միտքը, որ հավիտենական կյանք ստանալու համար անհատը պետք է հավատա այն զոհաբերությանը, որը նա անելու է, երբ զոհաբերի իր կատարյալ մարդկային մարմինը և թափի իր արյունը։ Սակայն նույնիսկ իր աշակերտներից շատերը չեն ձգտում հասկանալ նրա սովորեցրածը, ուստի առարկում են. «Այս խոսքերը ցնցող են, ո՞վ կարող է դրանք լսել»։

Իմանալով, որ իր աշակերտներից շատերը տրտնջում են՝ Հիսուսն ասում է. «Դա գայթակղեցնո՞ւմ է ձեզ։ Իսկ ի՞նչ կլինի, եթե տեսնեք մարդու Որդուն բարձրանալիս այնտեղ, ուր առաջ էր։ .... Այն խոսքերը, որ ձեզ ասացի, ոգի են և կյանք։ Բայց ձեր մեջ կան ոմանք, որ չեն հավատում»։

Հիսուսը շարունակում է. «Ահա թե ինչու ես ձեզ ասացի, թե ոչ ոք չի կարող գալ ինձ մոտ, եթե Հոր կողմից չտրվի նրան»։ Դրանից հետո աշակերտներից շատերը հեռանում են և այլևս չեն հետևում Հիսուսին։ Ուստի նա դառնում է դեպի իր 12 առաքյալները և հարցնում. «Մի՞թե դուք էլ եք ուզում գնալ»։

Պետրոսը պատասխանում է. «Տե՛ր, ո՞ւմ մոտ գնանք։ Դո՛ւ ունես հավիտենական կյանքի խոսքերը, և մենք հավատացինք ու իմացանք, որ դո՛ւ ես Աստծու Սուրբը»։ Նվիրվածության ինչպիսի՜ դրսևորում՝ չնայած այն բանին, որ Պետրոսն ու մյուս առաքյալները ամբողջովին չեն ըմբռնել Հիսուսի սովորեցրածը։

Թեև Հիսուսին դուր է գալիս Պետրոսի պատասխանը, բայցևայնպես նա ասում է. «Չէ՞ որ ես ընտրեցի ձեզ՝ տասներկուսիդ։ Սակայն ձեզանից մեկը զրպարտիչ է»։ Նա ակնարկում է Հուդա Իսկարիովտացուն։ Հնարավոր է, որ Հիսուսն այդ պահին Հուդայի մեջ տեսնում է սխալ ընթացքի սկիզբը։

Որոշ ժամանակ առաջ Հիսուսը հուսախաբ էր արել ժողովրդին՝ դիմադրելով իրեն թագավոր դարձնելու նրանց փորձերին, իսկ այժմ թերևս նրանք մտածում են. «Ինչպե՞ս կարող է սա Մեսիան լինել, եթե չի ընդունում Մեսիայի օրինական դիրքը»։ Սա ևս մի հարց է, որը դեռ թարմ է նրանց մտքում։ Հովհաննես 6։51–71; 3։16։

▪ Ո՞ւմ համար է Հիսուսը տալու իր մարմինը, և ի՞նչ իմաստով են նրանք «ուտելու նրա մարմինը»։

▪ Ուրիշ ո՞ր խոսքերն են ցնցում ժողովրդին, սակայն Հիսուսը ի՞նչ է ուզում այդ խոսքերով ընդգծել։

▪ Երբ շատերը դադարում են հետևել Հիսուսին, ինչպե՞ս է արձագանքում Պետրոսը։