Հավասարակշռություն պահպանել աշխատանքի և ազատ ժամանակի միջև

«ԱԶԱՏ ժամանակը շքեղ «հագուստ» է, բայց ոչ մշտապես կրելու համար»։ Անանուն մի հեղինակ այս պատշաճ խոսքերով է բնութագրում ազատ ժամանակի արժեքը։ Միևնույն ժամանակ, այս խոսքերը ցույց են տալիս, որ հանգիստը պետք է հավասարակշռել արդյունավետ գործունեության հետ։

Ժամանակին նաև Աստվածաշնչի ներշնչված գրողներից մեկը՝ Սողոմոն թագավորը, շոշափեց այս նյութը։ Իմաստուն թագավորը նշեց երկու ծայրահեղություններ, որոնցից հարկավոր է խուսափել։ Նախ՝ նա ասաց. «Անմիտը իր ձեռքերը գրկում է եւ իր միսն ուտում» (Ժողովող 4։5)։ Իրոք, մի կողմից՝ ծուլությունը կարող է մարդուն աղքատության մեջ գցել։ Ծուլության հետևանքով քայքայվում է ծույլ մարդու առողջությունը, նույնիսկ վտանգի է ենթարկվում նրա կյանքը։ Իսկ մյուս կողմից՝ ոմանք հանուն իրենց դժվար աշխատանքի զոհում են ամեն բան։ Սողոմոնը նրանց գործադրած անխոնջ ջանքերը «ունայն եւ քամիի աշխատանք» անվանեց (Ժողովող 4։4)։

Իզուր չէր, որ Սողոմոնը հավասարակշռված մոտեցում առաջարկեց. «Աւելի լաւ է մի բուռ լիքը հանգստութիւնով քան թէ երկու ափերը լիքը՝ աշխատութիւնով եւ չարաչար հոգսերով» (Ժողովող 4։6)։ Մարդը պետք է իր «աշխատանքովը սիրտը զուարճացնէ», այսինքն՝ նա պարբերաբար ժամանակ պետք է հատկացնի իր վաստակածը վայելելու համար (Ժողովող 2։24)։ Աշխատանքից բացի՝ մարդու կյանքում տեղ պիտի գրավեն նաև այլ հետաքրքրություններ։ Մեր ընտանիքներն արժանի են, որ մեր ժամանակից հատկացնենք նրանց։ Սողոմոնը շեշտեց, որ մեր գլխավոր պարտականությունը ոչ թե աշխատելն է, այլ՝ Աստծուն ծառայելը (Ժողովող 12։13)։ Արդյոք դուք էլ պատկանո՞ւմ եք այն մարդկանց թվին, ովքեր աշխատանքի վերաբերյալ հավասարակշռված տեսակետ ունեն։