Մարդ, որը սիրում էր կյանքը և մարդկանց
ԴԱՆԻԵԼ ՍԻԴԼԻԿԸ, որ երկար տարիներ Եհովայի վկաների Կառավարիչ մարմնի անդամ է եղել, 2006 թ. ապրիլի 18–ին ավարտեց իր երկրային կյանքի ընթացքը։ Նա 87 տարեկան էր և մոտ 60 տարի ծառայեց որպես Բրուքլինի (Նյու Յորք) Բեթելի ընտանիքի անդամ։
Եղբայր Դենը (այսպես էին նրան կոչում մտերիմ ընկերները) Բեթել եկավ 1946 թ.–ին։ Մինչ այդ նա ծառայել էր Կալիֆորնիայում որպես հատուկ ռահվիրա և Երկրորդ համաշխարհային պատերազմի ընթացքում քրիստոնեական չեզոքության պատճառով որոշ ժամանակ անց էր կացրել բանտում։ Եղբոր կյանքի այս մանրամասները պատմվում են նրա կենսագրության մեջ, որը տպագրվել է 1985 թ. հունիսի 1–ի «Դիտարանում» «Որքա՜ն թանկ արժե ընկերությունը քեզ հետ, ո՛վ Աստված» վերնագրով հոդվածում (անգլ.)։
Եղբայր Սիդլիկին ճանաչում էին որպես պարզ ու մատչելի մարդու։ Կյանքի հանդեպ նրա սերն ու դրական վերաբերմունքը միշտ արտացոլված էին նրա խոսքերում։ Երբ նա անցկացնում էր Բեթելի ընտանիքում առավոտյան երկրպագությունը, հաճախ բացման խոսքերը սկսում էր այսպես. «Ի՜նչ լավ է, որ կենդանի ենք և կարող ենք ծառայել ճշմարիտ և կենդանի Աստծուն»։ Որպես հռետոր՝ եղբայր Սիդլիկը մարդկանց քաջալերում էր կյանքի հանդեպ այդպիսի տեսակետ ունենալ՝ հանդես գալով այնպիսի ելույթներով, ինչպիսիք են՝ «Երջանիկ է այն ժողովուրդը, որի Աստվածը Եհովան է», «Արտացոլենք Եհովայի ուրախությունը», «Վառ պահեք Աստծու ոգու կրակը» և «Լավագույնը դեռ առջևում է»։
1970 թ.–ին եղբայր Սիդլիկն ամուսնացավ Մարինա Հոդսոնի հետ (Անգլիայից), որին նա անվանում էր «Աստծու ուղարկած օգնություն»։ Նրանք միասին Եհովային ծառայեցին ավելի քան 35 տարի։
Բեթելում անցկացրած տարիներին եղբայր Սիդլիկը ծառայել է տարբեր բաժիններում, ներառյալ տպարանում և գրական բաժնում։ Նա նաև աշխատել է WBBR ռադիոկայանում։ Իսկ 1974 թ. նոյեմբերին նշանակվեց որպես Կառավարիչ մարմնի անդամ և ծառայեց Կադրերի և Գրական կոմիտեներում։
Երեսուն տարուց ավելի աշխատելով Կադրերի կոմիտեում՝ եղբայր Սիդլիկն աչքի էր ընկնում մարդկանց հանդեպ ունեցած իր մեծ սիրով։ Նա իր հնչեղ ձայնով շատերին էր քաջալերում՝ նրանց ուշադրությունը միշտ հրավիրելով Եհովային ծառայելու մեծ առանձնաշնորհման վրա։ Նա շեշտում էր, որ իսկական երջանկությունը կախված է ոչ թե արտաքին գործոններից, այլ Եհովայի հետ մեր փոխհարաբերություններից և կյանքի հանդեպ վերաբերմունքից։
Այո՛, եղբայր Սիդլիկը մի մարդ էր, որն իրոք սիրում էր կյանքը և մարդկանց։ Թեև Բեթելի ընտանիքում խիստ զգացվում է նրա բացակայությունը, սակայն նրա թողած օրինակը վառ կմնա բոլորի սրտերում։ Մենք վստահ ենք, որ նա ընդգրկված է այն անհատների մեջ, որոնց մասին Յայտնութիւն 14։13–ում ասվում է. «Երանելի են այն մեռելները որ Տէրումն են ննջում այսուհետեւ. այո, Հոգին ասում է որ իրանց աշխատանքիցը հանգիստ կ’առնեն, եւ նորանց գործերը գնում են նորանց ետեւից [«հետ», ՆԱ]»։