Աղոթելն անհրաժեշտ է ծառայությունը կատարելու համար
1. Ի՞նչ է անհրաժեշտ ծառայությունը կատարելու համար։
1 Մենք չենք կարող մեր ուժերով կատարել ծառայությունը։ Եհովան է մեզ տալիս զորություն այդ գործն անելու համար (Փիլիպ. 4։13)։ Իր հրեշտակների միջոցով նա օգնում է մեզ գտնելու խոնարհ ու հեզ մարդկանց (Հայտն. 14։6, 7)։ Մենք ցանում ենք ճշմարտության սերմերն ու ջրում, բայց Եհովան է, որ աճեցնում է դրանք (1 Կորնթ. 3։6, 9)։ Ուստի շատ կարևոր է աղոթել մեր երկնային Հորը և ապավինել նրան։
2. Ինչի՞ համար կարող ենք աղոթել։
2 Մեզ համար։ Մենք պետք է միշտ աղոթենք ծառայության հետ կապված հարցերի մասին (Եփես. 6։18)։ Իսկ կոնկրետ ինչի՞ մասին կարող ենք աղոթել։ Կարող ենք աղոթել, որ դրական տրամադրվածություն ունենանք մեր տարածքի նկատմամբ, կամ որ համարձակորեն քարոզենք (Գործ. 4։29)։ Կարող ենք խնդրել Եհովային, որ մեզ առաջնորդի այն մարդկանց մոտ, ովքեր գուցե ցանկանան Աստվածաշունչ ուսումնասիրել։ Եթե տանտերը հարց է տալիս, կարող ենք մտքում կարճ աղոթել՝ խնդրելով, որ Եհովան օգնի մեզ ճիշտ պատասխան տալու (Նէեմ. 2։4)։ Կարող ենք աղոթել նաև, որ Եհովան մեզ իմաստություն տա, որպեսզի ծառայությունը միշտ կարևոր լինի մեզ համար (Հակ. 1։5)։ Եվ, ի վերջո, Եհովային հաճելի է, երբ մենք շնորհակալական խոսքեր ենք ասում իրեն այն բանի համար, որ մեզ պատիվ է շնորհել լինելու իր ծառաները (Կող. 3։15)։
3. Ուրիշների համար աղոթելը ինչպե՞ս է նպաստում քարոզչական գործի առաջընթացին։
3 Ուրիշների համար։ Մենք պետք է նաև «աղոթք անենք իրար համար» և նույնիսկ հիշատակենք մեր ծառայակիցների անունները, երբ դա անհրաժեշտ է (Հակ. 5։16; Գործ. 12։5)։ Օրինակ՝ եթե առողջությունդ հնարավորություն չի տալիս քեզ շատ ծառայելու, կարող ես աղոթել նրանց համար, ովքեր ունեն լավ առողջություն և կարող են շատ ծառայել։ Երբեք մի թերագնահատիր նրանց համար քո ասած աղոթքների զորությունը։ Նաև տեղին է աղոթել իշխանությունների համար, որպեսզի նրանք քարոզչական գործի հանդեպ դրականորեն տրամադրվեն և մեր եղբայրներն ու քույրերը կարողանան «հանգիստ ու հանդարտ կյանք վարել» (1 Տիմոթ. 2։1, 2)։
4. Ինչո՞ւ պետք է «աղոթքում հարատևենք»։
4 Ամբողջ աշխարհով մեկ բարի լուրը քարոզելը հեշտ գործ չէ։ Բայց եթե «աղոթքում հարատևենք», Եհովայի օգնությամբ այս գործը իր ավարտին կհասցնենք (Հռոմ. 12։12)։