«Մեր կյանքը և ծառայությունը» հանդիպման ձեռնարկի հղումներ
ՀՈԿՏԵՄԲԵՐԻ 7–13
ԳԱՆՁԵՐ ԱՍՏԾՈՒ ԽՈՍՔԻՑ | ՀԱԿՈԲՈՍ 3–5
Փնտրենք հոգևոր գանձեր
w97 11/15, էջ 20–21, պրբ. 8
Հավատը մղում է համբերատար լինելու և աղոթելու
8 Հավատակցի դեմ խոսելը մեղք է (Հակոբոս 4։11, 12)։ Այդուհանդերձ, ոմանք քննադատաբար են խոսում իրենց հավատակիցների մասին, թերևս այն պատճառով, որ իրենք իրենց արդար ու ճիշտ են կարծում կամ ցանկանում են, ուրիշներին նսեմացնելով, բարձրացնել իրենք իրենց (Սաղմոս 50։20; Առակներ 3։29)։ Հունարեն բառը, որը թարգմանվել է «դեմ խոսել», ունի թշնամանք տածելու և չափազանցված կամ կեղծ մեղադրանքներ ներկայացնելու իմաստ։ Սա հավասարազոր է եղբորը դատապարտելուն։ Իսկ ինչ առումով է այսպես վարվողը «օրենքի դեմ խոսում և օրենքը դատում»։ Այդպես, օրինակ, դպիրներն ու փարիսեցիները «արհամարհում էին Աստծու պատվիրանը» և դատում սեփական չափանիշներով (Մարկոս 7։1–13)։ Նմանապես, եթե մենք դատապարտում ենք մեր եղբորը, որին Եհովան չէր դատապարտի, ապա մի՞թե դա չի նշանակում, որ «դատում ենք» Աստծու օրենքը և այն թերի ենք համարում։ Եթե մեր եղբորն անարդարացիորեն քննադատում ենք, իրականում չենք կատարում սիրո օրենքը (Հռոմեացիներ 13։8–10)։
Ո՞ւմ պետք է խոստովանենք մեր մեղքերը
Աստված մարդկանց չի լիազորել ներելու իր դեմ գործած մեղքերը, միայն ինքը կարող է անել դա։ Աստվածաշնչում հստակ ասվում է. «Եթե խոստովանում ենք մեր մեղքերը, [Աստված] ներում է և մաքրում է մեզ ամեն անարդարությունից, որովհետև նա հավատարիմ է և արդար» (1 Հովհաննես 1։9)։ Իսկ ո՞ւմ խոստովանենք այդպիսի մեղքերը։
Քանի որ մեզ ներել կարող է միայն Աստված, ուրեմն պետք է նրան խոստովանենք։ Դավիթը հենց այդպես վարվեց, ինչպես արդեն իմացանք։ Սակայն ինչի՞ հիման վրա է ներում շնորհվում։ Աստվածաշունչը ասում է. «Ուրեմն զղջացե՛ք և դարձի՛ եկեք, որպեսզի ձեր մեղքերը ջնջվեն, որ Եհովան թարմություն բերի ձեզ» (Գործեր 3։19)։ Այո՛, ներումը կախված է ոչ միայն նրանից, որ մարդ ընդունի ու խոստովանի իր մեղքը, այլև որ նա ցանկանա դարձի գալ՝ թողնել իր սխալ ընթացքը։ Այս վերջինն անելը հաճախ շատ դժվար է լինում։ Բայց կա համապատասխան օգնություն։
Հիշենք Հակոբոս առաքյալի խոսքերը, որ մեջբերվել էին ավելի վաղ. «Անկեղծորեն միմյանց խոստովանեք ձեր մեղքերը և աղոթեք իրար համար, որպեսզի բուժվեք»։ Դրանից հետո Հակոբոսը ավելացնում է. «Արդար մարդու աղաչանքը իր ազդեցությամբ մեծ ուժ ունի» (Հակոբոս 5։16)։ Այդ «արդար մարդը» կարող է լինել «ժողովի երեցներից» մեկը, որոնց մասին Հակոբոսը հիշատակում է 14-րդ խոսքում։ Նրանք հոգևորապես հասուն տղամարդիկ են, որոնք նշանակված են քրիստոնեական ժողովում, որպեսզի օգնեն նրանց, ովքեր ուզում են Աստծուց ներում ստանալ։ Ինչ խոսք, նրանք ոչ ոքի չեն կարող մեղքերի թողություն տալ, քանի որ ոչ մի մարդու իրավասություն չի տրված ներելու Աստծու դեմ գործած մեղքը (Շատերը կարծում են, որ Հովհաննես 20։22, 23-ում գրված Հիսուսի խոսքերը թիկունք են կանգնում այն տեսակետին, թե մարդը կարող է ներել ուրիշի մեղքերը։ Այս հարցի վերաբերյալ տես «Դիտարան», 1996, ապրիլի 15, էջ 28–29 (անգլ., ռուս.))։ Սակայն նրանք համապատասխան հոգևոր որակներ ունեն, որպեսզի կարողանան հանդիմանել և ուղղել լուրջ մեղք գործած մարդուն՝ օգնելով, որ նա հասկանա իր մեղքի լրջությունը և զղջալու անհրաժեշտությունը (Գաղատացիներ 6։1)։
Ինչո՞ւ պետք է խոստովանենք մեր մեղքերը
Անկախ նրանից՝ մեղքը շատ ծանր է, թե ոչ, մեղք գործած մարդը վնասել է Աստծու և մերձավորի հետ իր փոխհարաբերությունները։ Հետևաբար նա, ըստ ամենայնի, շատ է մտահոգվում ու կորցրել է իր ներքին խաղաղությունը։ Այս ամենը մարդը զգում է, քանի որ նրա ներսում գործում է խիղճը, որը Աստված է տվել (Հռոմեացիներ 2։14, 15)։ Ուրեմն ի՞նչ կարելի է անել։
Կրկին անգամ անդրադառնալով «Հակոբոս» գրքին՝ այսպիսի քաջալերական միտք ենք գտնում. «Ձեզանից որևէ մեկը հիվա՞նդ է [հոգևոր առումով]։ Թող իր մոտ կանչի ժողովի երեցներին, և թող նրանք աղոթեն նրա համար ու Եհովայի անունով յուղով օծեն նրան։ Հավատով արված աղոթքը կբուժի հիվանդին, ու Եհովան ոտքի կկանգնեցնի նրան։ Նաև եթե նա մեղքեր է գործել, կներվեն» (Հակոբոս 5։14, 15)։
Այստեղ կրկին երեցների մասին է հիշատակվում, որպես համապատասխան մարդիկ, ովքեր պետք է հոգան հոտի կարիքները։ Նրանք ինչպե՞ս պետք է անեն դա։ Բավական չէ պարզապես լսել անհատի խոստովանությունը։ Քանի որ խոսքը հոգևոր հիվանդության մասին է, նրանք պետք է քայլեր ձեռնարկեն, որ «բուժեն հիվանդին»։ Հակոբոսի խոսքերը ցույց են տալիս, որ երկու բան պետք է արվի։
Նախ հարկավոր է «յուղով օծել»։ Սա վերաբերում է Աստծու Խոսքի բուժիչ ազդեցությանը։ Պողոս առաքյալը այսպես է նկարագրում այդ ազդեցությունը. «Աստծու խոսքը կենդանի է ու զորեղ.... կարող է քննել սրտի մտքերն ու մտադրությունները» (Եբրայեցիներ 4։12)։ Այո՛, Աստծու Խոսքը ներթափանցում է մինչև մարդու մտքի ու սրտի խորքերը։ Հմտորեն գործածելով Աստվածաշունչը՝ երեցները կարող են հոգևորապես հիվանդ մարդուն օգնել, որ նա տեսնի խնդրի արմատը և անհրաժեշտ քայլեր ձեռնարկի ուղղվելու և Աստծու հետ փոխհարաբերությունները վերականգնելու համար։
Հաջորդ քայլը «հավատով արված աղոթքն» է։ Թեև երեցների աղոթքները չեն կարող ազդել այն բանի վրա, թե Աստված ինչպես գործի կդնի իր արդարությունը, բայցևայնպես այդ աղոթքները մեծ նշանակություն ունեն Աստծու համար, ով շատ է ցանկանում Քրիստոսի քավիչ զոհի հիման վրա ներել մեղքերը (1 Հովհաննես 2։2)։ Աստված պատրաստ է օգնել մեղք գործած ցանկացած մարդու, ով անկեղծորեն զղջում է և «զղջմանը համապատասխան գործեր է» անում (Գործեր 26։20)։
Մարդկանց կամ Աստծու դեմ գործած մեղքերը խոստովանելու ամենագլխավոր պատճառն այն է, որ ցանկանում ենք Աստծու հավանությանն արժանանալ։ Հիսուս Քրիստոսը նշեց, որ մենք նախ պետք է լուծենք հավատակցի հետ ունեցած ցանկացած խնդիր և հաշտվենք նրա հետ, որ նոր միայն կարողանանք մաքուր խղճով երկրպագել Աստծուն (Մատթեոս 5։23, 24)։ Առակներ 28։13-ում ասվում է. «Իր հանցանքները ծածկողը հաջողություն չի ունենա, բայց ով խոստովանում ու թողնում է դրանք, նրա հանդեպ ողորմություն կցուցաբերվի»։ Եթե Եհովայի առաջ խոնարհեցնենք մեր անձը և ներում խնդրենք, կարժանանանք նրա բարեհաճությանը, և նա ժամանակին կբարձրացնի մեզ (1 Պետրոս 5։6)։
ՀՈԿՏԵՄԲԵՐԻ 14–20
ԳԱՆՁԵՐ ԱՍՏԾՈՒ ԽՈՍՔԻՑ | 1 ՊԵՏՐՈՍ 1–2
«Սուրբ եղեք»
Ինչպես ճիշտ ընտրել ժամանցը
6 Եհովան մեզ ասում է. «Սուրբ եղեք, քանի որ ես սուրբ եմ» (1 Պետրոս 1։14–16; 2 Պետրոս 3։11)։ Եհովան կընդունի մեր երկրպագությունը միայն այն դեպքում, եթե այն սուրբ է, կամ՝ մաքուր (2 Օրենք 15։21)։ Մեր երկրպագությունը չի կարող մաքուր լինել, եթե անում ենք բաներ, որոնք Եհովան ատում է, ինչպես, օրինակ, անբարոյության, բռնության կամ ոգեհարցության հետ կապված որևէ բան (Հռոմեացիներ 6։12–14; 8։13)։ Եհովային տհաճ կլինի նաև, եթե թույլ տանք, որ նման բաներ լինեն մեր զվարճությունների մեջ։ Դրա պատճառով մեր երկրպագությունը կարող է անմաքուր ու անընդունելի դառնալ, և նրա հետ մեր փոխհարաբերությունները կարող են լրջորեն վնասվել։
Փնտրենք հոգևոր գանձեր
it-2, էջ 565, պրբ. 3
Վերակացու
Գերագույն վերակացուն։ 1 Պետրոս 2։25-ում Պետրոս առաքյալը, ըստ ամենայնի, մեջբերելով Եսայիա 53։6-ը, խոսում է նրանց մասին, ովքեր հեռացել էին՝ «մոլորված ոչխարների պես», և ապա ավելացնում է. «Բայց հիմա վերադարձել եք հովվի ու ձեր հոգիների պահապանի մոտ [հուն.՝ էպիսկոպոս (բռց. վերակացու)]»։ Խոսելով հովվի մասին՝ Պետրոսը, ամենայն հավանականությամբ, նկատի ունի Եհովա Աստծուն, քանի որ այն մարդիկ, ում գրում էր առաքյալը, Եհովայից էին հեռացել, ոչ թե Հիսուս Քրիստոսից։ Ընդհակառակը՝ Քրիստոսի միջոցով նրանք վերադարձել էին Եհովա Աստծու՝ Իսրայել ժողովրդի Մեծ Հովվի մոտ (Սղ 23։1; 80։1; Եր 23։3; Եզկ 34։12)։ Եհովան պահապան՝ վերակացու է կոչվում այն իմաստով, որ «ստուգում» է մեզ (Սղ 17։3)։ Այդ ստուգումը (հուն. էպիսկոպե) կարող է հանգեցնել դատաստան տեսնելուն, ինչպես եղավ առաջին դարում Երուսաղեմի պարագայում. այն արժանացավ դատաստանի, քանի որ չիմացավ իրեն «ստուգելու [հուն. էպիսկոպես] ժամանակը» (Ղկ 19։44)։ Կամ էլ ստուգումը կարող է դրական արդյունք և օրհնություններ բերել, ինչպես կլինի նրանց դեպքում, ովքեր կփառավորեն Աստծուն «այն օրը, երբ նա ստուգելու [հուն. էպիսկոպես] գա» (1Պտ 2։12)։
ՀՈԿՏԵՄԲԵՐԻ 21–27
ԳԱՆՁԵՐ ԱՍՏԾՈՒ ԽՈՍՔԻՑ | 1 ՊԵՏՐՈՍ 3–5
«Ամեն ինչի վերջը մոտեցել է»
w99 4/15, էջ 22, պրբ. 3
Ինչպես բնորոշել ու հաղթահարել ցանկացած հոգևոր թուլություն
Պետք է մեր մտքում վառ պահենք Պետրոսի հետևյալ սիրառատ հորդորը. «Ամեն ինչի վերջը մոտեցել է։ Ուրեմն ողջամիտ եղեք և միշտ աղոթեք։ Ամենից շատ ուժգին սեր ունեցեք իրար հանդեպ, որովհետև սերը ծածկում է բազմաթիվ մեղքերը» (1 Պետրոս 4։7, 8)։ Եթե թույլ տանք, մարդկային թերությունները, լինեն դրանք ուրիշներինը, թե հենց մերը, կարող են այն աստիճան ազդել մեր սրտի ու մտքի վրա, որ դառնան խոչընդոտ, գայթակղության քար։ Սատանան շատ լավ գիտի մարդկանց թուլությունները։ «Բաժանիր և տիրիր» մարտավարությունը նրա նենգ մեթոդներից մեկն է։ Ուստի պետք է միմյանց հանդեպ ունեցած ուժգին սիրով արագ ծածկենք այդպիսի մեղքերը և «տեղիք չտանք Բանսարկուին» (Եփեսացիներ 4։25–27)։