«Մեր կյանքը և ծառայությունը» հանդիպման ձեռնարկի հղումներ
ՕԳՈՍՏՈՍԻ 3–9
ԳԱՆՁԵՐ ԱՍՏԾՈՒ ԽՈՍՔԻՑ | ԵԼՔ 13–14
Փնտրենք հոգևոր գանձեր
it-1, էջ 1117
Ճանապարհ, I
Հին ժամանակներից ի վեր ճանապարհները, այդ թվում՝ առևտրային կարևոր ուղիները, կապ էին ստեղծում Պաղեստինի տարածքի և դրա հարակից քաղաքների ու թագավորությունների միջև (Թվ 20։17–19; 21։21, 22; 22։5, 21–23; Հս 2։22; Դտ 21։19; 1Սմ 6։9, 12; 13։17, 18; տես ԹԱԳԱՎՈՐԻ ՃԱՆԱՊԱՐՀ)։ Գլխավոր ճանապարհ էր համարվում Եգիպտոսից դեպի փղշտացիների Գազա և Ասկաղոն քաղաքները ձգվող ճանապարհը, որն աստիճանաբար թեքվում էր հյուսիս-արևելք՝ Մեգիդոյի կողմ։ Ապա այն անցնում էր Հասորով, որը գտնվում էր Գալիլեայի ծովի հյուսիսում, և տանում էր դեպի Դամասկոս։ Այս ճանապարհը Եգիպտոսից դեպի Խոստացյալ երկիր տանող ամենակարճ ուղին էր։ Սակայն Եհովան, բարի գտնվելով իսրայելացիների հանդեպ, այլ ճանապարհով տարավ նրանց, հակառակ դեպքում, փղշտացիները հարձակում կգործեին ժողովրդի վրա, և նրանց սրտերը վախից կնվաղեին (Ելք 13։17)։
ՕԳՈՍՏՈՍԻ 10–16
ԳԱՆՁԵՐ ԱՍՏԾՈՒ ԽՈՍՔԻՑ | ԵԼՔ 15–16
«Երգով փառաբանենք Եհովային»
w95 10/15, էջ 11, պրբ. 11
Ինչո՞ւ է հարկավոր վախենալ ճշմարիտ Աստծուց
11 Երբ Եհովան կործանեց Եգիպտոսի զորքը, իսրայելացիները ակնածանքով լցվեցին նրա հանդեպ, ու Եհովայի անունը լայնորեն հայտնի դարձավ (Հեսու 2։9, 10; 4։23, 24)։ Այո՛, Եհովան փաստեց, որ կենդանի Աստված է, իսկ Եգիպտոսի աստվածները կեղծ են, հետևաբար և անզոր են պաշտպանելու իրենց երկրպագուներին։ Եգիպտացիները, հույսը կապելով իրենց աստվածությունների, ռազմական ուժերի և մահկանացու մարդու հետ, խոր հիասթափություն ապրեցին (Սաղմոս 146։3)։ Իսկ իսրայելացիների Աստվածը իր հզոր բազկով ազատագրեց նրանց։ Հետևաբար զարմանալի չէ, թե ժողովրդի սիրտը ինչու մղեց փառաբանական երգ երգել նրա համար։ Այդ երգի տողերում արտացոլված էր այն առողջ վախը, որ նրանք զգում էին Ամենակարող Աստծու հանդեպ։
w95 10/15, էջ 11–12, պրբ. 15–16
Ինչո՞ւ է հարկավոր վախենալ ճշմարիտ Աստծուց
15 Եթե մենք էլ լինեինք այն մարդկանց թվում, ովքեր փրկվել էին մահաբեր վտանգից և կանգնած էին Մովսեսի կողքին, անշուշտ, կերգեինք. «Ո՜վ Եհովա, աստվածների մեջ ո՞վ է քեզ նման։ Ո՞վ է քեզ նման, դու գերազանց ես սրբությամբ, դու Նա ես, ումից պետք է վախենալ, և ում փառաբանական երգեր երգել, դու հրաշքներ Անող ես» (Ելք 15։11)։ Այդ ակնածալից խոսքերի արձագանքը դարեր անց էլ էր լսվում։ Աստվածաշնչի վերջին գրքում Հովհաննես առաքյալը Աստծու հավատարիմ ծառաների՝օծյալների խմբի մասին խոսելիս ասաց. «Նրանք կանգնած.... երգում էին Աստծու ծառա Մովսեսի երգն ու Գառան երգը. «Մեծ և սքանչելի են քո գործերը, Եհո՛վա Աստված՝ Ամենակարո՛ղ։ Արդար և ճշմարիտ են քո ճանապարհները, հավիտենությա՛ն Թագավոր։ Ո՞վ չի վախենա քեզանից, Եհո՛վա, և չի փառավորի քո անունը, որովհետև միայն դու ես նվիրված»» (Հայտնություն 15։2–4)։
16 Եհովա Աստված այսօր էլ ունի հավատարիմ ծառաներ, որոնց հիացմունք են պատճառում ինչպես նրա ձեռքերի սքանչելի գործերը, այնպես էլ նրա կայացրած վճիռներն ու հաստատած օրենքները։ Այդ ժողովուրդը, որը բաղկացած է տարբեր ազգերի մարդկանցից, հոգևորապես ազատագրվել է և առանձնացվել է այս ապականված աշխարհից, քանի որ նրանք ընդունում են Աստծու արդար չափանիշները և կյանքում դրանցով են առաջնորդվում։ Ամեն տարի հարյուր հազարավոր մարդիկ են դուրս գալիս այս կեղտոտ աշխարհից, որ միանան Եհովայի մաքուր և ազնիվ կազմակերպությանը։ Շուտով, երբ Աստված իրագործի իր կրակոտ դատաստանները կեղծ կրոնի և այս չար համակարգի մյուս տարրերի նկատմամբ, Եհովայի ծառաները կկարողանան հավիտյան ապրել նրա խոստացած արդար նոր աշխարհում։
it-2, էջ 698
Մարգարեուհի
Աստվածաշնչում առաջին կինը, ով մարգարեուհի է կոչվել, Մարիամն է։ Աստված նրա միջոցով, ըստ ամենայնի, որոշ տեղեկություններ է փոխանցել։ Հնարավոր է՝ դա տեղի է ունեցել այն ժամանակ, երբ Մարիամը Աստծու ներշնչմամբ փառաբանական երգ է երգել (Ելք 15։20, 21)։ Ահա, թե նա և Ահարոնը ինչու էին Մովսեսին ասում. «Չէ՞ որ մեր միջոցով էլ է [Եհովան] խոսում» (Թվ 12։2)։ Միքիա մարգարեի միջոցով Եհովան ինքն ասաց, որ Եգիպտոսից իսրայելացիներին ազատագրելիս «Մովսեսին, Ահարոնին և Մարիամին» ուղարկել է նրանց մոտ (Մք 6։4)։ Թեև Մարիամը պատիվ է ունեցել իր ազգին փոխանցելու Եհովայի խոսքերը, սակայն Իսրայելի ազատագրման գործում նրա դերը այդքան նշանակալից չէր, որքան նրա եղբայր Մովսեսինը։ Երբ նա անցավ իր իրավասության սահմանները, խստորեն պատժվեց Եհովայի կողմից (Թվ 12։1–15)։
ՕԳՈՍՏՈՍԻ 17–23
ԳԱՆՁԵՐ ԱՍՏԾՈՒ ԽՈՍՔԻՑ | ԵԼՔ 17–18
Փնտրենք հոգևոր գանձեր
it-1, էջ 406
Կանոն
Մովսեսի գրվածքներում առկա փաստերի հիման վրա կարելի է ամենայն համոզվածությամբ ասել, որ դրանք Աստծու ներշնչմամբ են գրվել, կանոնական են և վստահելի առաջնորդություն են պարունակում մաքուր երկրպագության վերաբերյալ։ Մովսեսը իր նախաձեռնությամբ չէ, որ դարձել էր Իսրայել ազգի առաջնորդ, ավելին՝ նա սկզբում հրաժարվում էր այդ դերը ստանձնելուց (Ելք 3։10, 11; 4։10–14)։ Աստված էր ընտրել Մովսեսին և նրան հրաշքներ անելու այնպիսի զորությամբ էր օժտել, որ անգամ փարավոնի քրմերը ստիպված եղան ընդունել, որ Մովսեսը Աստծու օգնությամբ է այդ ամենն անում (Ելք 4։1–9; 8։16–19)։ Այսպիսով՝ Մովսեսը հռչակավոր դառնալու ցանկությունից մղված չէ, որ դարձել էր հռետոր և գրող։ Աստված էր պատվիրել նրան խոսել իր անունից, իսկ հետո նաև գրի առնել այդ խոսքերը։ Բացի այդ, նա Մովսեսին իր սուրբ ոգին էր տվել՝ ի նշան այն բանի, որ Ինքն է լիազորել վերջինիս՝ անելու այդ ամենը (Ելք 17։14)։
ՕԳՈՍՏՈՍԻ 24–30
ԳԱՆՁԵՐ ԱՍՏԾՈՒ ԽՈՍՔԻՑ | ԵԼՔ 19–20
«Ի՞նչ օգուտ կարող ես քաղել տասը պատվիրաններից»
w89 11/15, էջ 6, պրբ. 1
Տասը պատվիրանները ի՞նչ նշանակություն ունեն քեզ համար
Առաջին չորս պատվիրանները ընդգծում են, թե մենք ինչ պարտավորություններ ունենք Եհովայի հանդեպ։ (Առաջին) Եհովան հիմա էլ է բացարձակ նվիրվածություն պահանջող Աստված (Մատթեոս 4։10)։ (Երկրորդ) Իր ծառաներից ոչ ոք չպետք է կուռքերի պաշտի (1 Հովհաննես 5։21)։ (Երրորդ) Մենք երբեք չպետք է թույլ տանք մեզ անհարգալից ձևով և անտեղի գործածել Աստծու անունը (Հովհաննես 17։26; Հռոմեացիներ 10։13)։ (Չորրորդ) Մեր կյանքը պետք է հոգևոր գործերի շուրջ պտտվի։ Այդպես մենք կպահենք Աստծու «հանգստի շաբաթը», այսինքն՝ կդադարենք եսակենտրոն կյանքով ընթանալ (Եբրայեցիներ 4։9, 10)։
w89 11/15, էջ 6, պրբ. 2–3
Տասը պատվիրանները ի՞նչ նշանակություն ունեն քեզ համար
(Հինգերորդ) Այն սկզբունքը, որ երեխաները պետք է հնազանդվեն ծնողներին, այսօր էլ է համարվում ընտանիքի միասնության հիմնաքարը։ Այդ սկզբունքին հետևելը այժմ էլ առատ օրհնությունների դուռ է բաց անում։ Ի՜նչ հիանալի հույս է տալիս այս «առաջին պատվիրանը խոստումով»։ Այն ոչ միայն օգնում է, որ «[երիտասարդները] լավ լինեն», այլև նպաստում է, որ «երկար ապրեն երկրի վրա» (Եփեսացիներ 6։1–3)։ Այժմ՝ այս չար աշխարհի «վերջին օրերում», այդպիսի աստվածահաճո հնազանդությունը երիտասարդների առաջ հավիտյան ապրելու հեռանկար է բացում (2 Տիմոթեոս 3։1; Հովհաննես 11։26)։
Մերձավորի հանդեպ սերը թույլ չի տա, որ վնաս պատճառենք նրան և այնպիսի չար արարքներ գործենք, ինչպիսին օրինակ՝ (վեցերորդ) սպանությունն է, (յոթերորդ) շնությունն է, (ութերորդ) գողությունն է և (իններորդ) սուտ վկայություն տալն է (1 Հովհաննես 3։10–12; Եբրայեցիներ 13։4; Եփեսացիներ 4։28; Մատթեոս 5։37; Առակներ 6։16–19)։ Իսկ ի՞նչ մղումներով պետք է պահենք Աստծու օրենքները։ Ընչաքաղցությունը դատապարտող (տասներորդ) պատվիրանը կարևոր հիշեցում է պարունակում. Եհովան պահանջում է, որ մեր մղումները միշտ ճիշտ լինեն, ընդ որում՝ ճիշտ լինեն ի՛ր տեսանկյունից (Առակներ 21։2)։
Փնտրենք հոգևոր գանձեր
it-2, էջ 687, պրբ. 1–2
Քահանա
Քրիստոնեական քահանայություն։ Եհովան խոստացել էր, որ եթե Իսրայել ազգը պահեր իր ուխտը, ապա կդառնար «քահանաների թագավորություն և սուրբ ազգ» (Ելք 19։6)։ Ահարոնից սերված քահանաների շառավիղը պետք է շարունակվեր այնքան ժամանակ, քանի դեռ չէր հաստատվել այն փառավոր քահանայությունը, որի լոկ նախապակերն ու ստվերն էր հանդիսանում (Եբ 8։4, 5)։ Այդ քահանայությունը պետք է գործեր մինչև Օրենքի ուխտի ավարտը և նոր ուխտի ուժի մեջ մտնելը (Եբ 7։11–14; 8։6, 7, 13)։ Աստծու խոստացած Թագավորության մեջ քահանաներ ծառայելու հրավերը սկզբում բացառապես Իսրայել ազգին էր ուղղված, սակայն ժամանակի ընթացքում այն տրվեց նաև մյուս ազգերի մարդկանց (Գրծ 10։34, 35; 15։14; Հռ 10։21)։
Հրեաներից միայն մի փոքր խումբ ընդունեց Քրիստոսին, հետևաբար Իսրայել ազգից չհավաքվեց այնքան մարդ, որոնցից պետք է կազմվեր իրական քահանայական թագավորությունը և սուրբ ազգը (Հռ 11։7, 20)։ Եհովան Օսեե մարգարեի միջոցով դեռևս դարեր առաջ զգուշացրել էր անհավատարիմ իսրայելացիներին. «Քանի որ դու մերժեցիր գիտելիքները, ես էլ քեզ կմերժեմ, և դու ինձ համար իբրև քահանա չես ծառայի։ Եվ քանի որ դու մոռանում ես քո Աստծու օրենքը, ես էլ քո որդիներին կմոռանամ» (Օս 4։6)։ Հետևաբար Հիսուսն ասաց. «Աստծու թագավորությունը ձեզանից կվերցվի և կտրվի մի ազգի, որը նրա պտուղները կբերի» (Մթ 21։43)։ Սակայն երկրի վրա եղած ժամանակ Հիսուս Քրիստոսը Մովսիսական օրենքի տակ էր և ընդունում էր, որ Ահարոնի շառավղից եկած քահանայությունը ուժի մեջ է, ուստի բորոտներին բուժելուց հետո նրանց ասաց, որ գնան, իրենց ցույց տան քահանային և մատուցեն Մովսեսի պատվիրած ընծան (Մթ 8։4; Մկ 1։44; Ղկ 17։14)։
ՕԳՈՍՏՈՍԻ 31–ՍԵՊՏԵՄԲԵՐԻ 6
ԳԱՆՁԵՐ ԱՍՏԾՈՒ ԽՈՍՔԻՑ | ԵԼՔ 21–22
«Փաստիր, որ կյանքի հանդեպ Եհովայի տեսակետն ունես»
it-1, էջ 271
Ծեծել
Ազգությամբ հրեա ստրկատիրոջը թույլատրվում էր փայտով ծեծել իր ծառային կամ աղախնին, որը անհնազանդ էր գտնվել կամ ըմբոստացել էր։ Բայց եթե ստրուկը ծեծից մահանար, նրա տերը պետք է պատժվեր։ Սակայն եթե ծեծից հետո ստրուկը մեկ կամ երկու օր ապրում էր, դա ցույց էր տալիս, որ տերը նրան սպանելու նպատակ չէր ունեցել։ Ստրկատերը իրավունք ուներ պատժելու ծառային, «որովհետև նա իր տիրոջ փողն էր», և դժվար թե տերը ցանկանար դիտավորյալ վնաս հասցնել իր իսկ արժեքավոր ունեցվածքին ու նյութական կորուստ կրել։ Բացի այդ, եթե ստրուկը մահանում էր մեկ կամ մի քանի օր հետո, դժվար էր լինում ասել՝ ինչն էր հանդիսացել նրա մահվան պատճառը՝ ծեծը, թե մեկ այլ բան։ Այսպիսով, եթե ծեծից հետո ստրուկը մեկ կամ երկու օր ապրում էր, տերը ազատվում էր պատժից (Ելք 21։20, 21)։
it-1, էջ 1143
Եղջյուր
Ելք 21։14 համարի խոսքերը կարող են նշանակել, որ կանխամտածված սպանության դեպքում մահապատիժն անխուսափելի էր, եթե անգամ սպանություն գործողը քահանա էր, կամ եթե անգամ մարդասպանը պաշտպանություն գտնելու համար բռնվել էր զոհասեղանի եղջյուրներից (համեմատիր 1Թգ 2։28–34)։