Եհովայի կազմակերպությունը պաշտպանություն է ձեր ծառայության համար

«Տեսայ երկնքի մէջ թռչող մի ուրիշ հրեշտակ, որ յաւիտենական աւետիս ունէր քարոզելու» (Յայտնութիւն 14։6)։

1. Ինչպիսի՞ փորձությունների են հանդիպել Եհովայի վկաները, և ո՞րն է նրանց փրկության պատճառը։

ԻՆՉՈ՞Ւ Է այդքան կարևոր գնահատել Եհովայի երկնային կազմակերպության կատարած դերը քրիստոնեական ծառայությունը պաշտպանելու գործում։ Եհովայի վկաները թշնամանքով լի այս աշխարհում առանց Աստծո երկնային զորքերի աջակցության կարո՞ղ էին արդյոք ամբողջացնել Թագավորության բարի լուրի քարոզչության գործը։ Վկաներն իրենց քարոզչական գործունեությունն իրականացրել են ծայրահեղ ազգայնականության, դիկտատորական քաղաքական սիստեմների, համաշխարհային պատերազմների և ուրիշ թշվառությունների այս հարյուրամյակի ընթացքում։ Առանց Եհովայի օգնության նրանք կարո՞ղ էին փրկվել իրենց դեմ ուղղված նախապաշարումների, կանխակալ կարծիքների և հաճախ միջազգային ուժեղ հալածանքի տարափից (Սաղմոս 34։7)։

Վերապրել՝ հակառակ համատարած ընդդիմությանը

2. Ի՞նչ զուգահեռ գոյություն ունի առաջին դարի և այսօրվա ճշմարիտ քրիստոնյաների միջև։

² Այս 20–րդ դարում և՛ կրոնական, և՛ քաղաքական թշնամիները հնարավոր ամեն արգելք ստեղծել են, լինի դա օրինական կարգով, թե ոչ՝ Եհովայի գործը խոչընդոտելու կամ խափանելու նպատակով։ Քրիստոնյա քույրերն ու եղբայրները ենթարկվել են հալածանքի, զրպարտության և չարախոսության, նաև սխալ են ներկայացվել, նրանցից շատերը նույնիսկ սպանվել են. այս գործողությունները հաճախ կազմակերպվել են Մեծ Բաբելոնի կղերների դրդմամբ։ Ինչպես պատահեց վաղեմի քրիստոնյաների հետ, այսօր նույնպես ոմանք կարող են ասել, թե՝ «այդ աղանդի համար մեզ յայտնի է, որ ամեն տեղ դորա դէմ են խօսում»։ Ճիշտ ինչպես որ Հիսուսի օրերում հրեա կրոնական առաջնորդներն էին մոլեգնաբար պայքարում նրա ծառայությունը դադարեցնելու համար, այնպես էլ մեր օրերում կղերներն ու հավատուրացները, իրենց քաղաքական սիրեկանների հետ համագործակցելով, փորձում են խափանել Եհովայի ժողովրդի հսկայածավալ, կրթական վկայության գործունեությունը (Գործք 28։22, ԱԹ; Մատթէոս 26։59, 65—67)։

3. Ի՞նչ կարող ենք սովորել Հենրիկա Ժուրի ուղղամտությունից։

³ Որպես օրինակ՝ վերցնենք 1946 թ. մարտի 1–ին Լեհաստանում պատահած դեպքը։ Խելմ քաղաքից Հենրիկա Ժուրը՝ տասնհինգամյա Վկա մի աղջիկ, Վկա եղբոր հետ միասին այցելում են հարևան գյուղում ապրող հետաքրքրվող անհատներին։ Այնտեղ նրանք ձերբակալվում են «Ազգային զինված ուժեր» կոչվող կաթոլիկ զինվորականներից բաղկացած բանակի կողմից («Narodowe Siły Zbrojne»)։ Չնայած ծանր տանջանքներին՝ եղբայրը փրկվում է, բայց քույրը չի կարողանում ազատվել։ Նրան ժամերով սարսափելի չարչարանքների են ենթարկում՝ ստիպելով կաթոլիկների նման խաչակնքել։ Աղջկան հալածողներից մեկն ասում է. «Ինչ համոզմունք էլ ունենաս, միևնույն է, պիտի խաչակնքես, այլապես քեզ գնդակահարություն է սպասվում»։ Հենրիկայի ուղղամտությունը սասանվե՞ց արդյոք։ Ո՛չ։ Այդ թուլամորթ ֆանատները աղջկան քարշ են տալիս մոտակա անտառը և գնդակահարում։ Վերջնական հաշվով Հենրիկան հաղթող դուրս եկավ, քանի որ նրանց չհաջողվեց կոտրել նրա ուղղամտությունըa (Հռովմայեցիս 8։35—39)։

4. Քաղաքական և կրոնական ուժերն ինչպե՞ս են փորձել դադարեցնել Թագավորության քարոզչական աշխատանքը։

⁴ Գրեթե մի ամբողջ հարյուրամյակից ավել Աստծո ժամանակակից ծառաները դաժան և անհարգալից վերաբերմունքի են արժանացել։ Պատճառներից մեկն այն է, որ Եհովայի վկաները Սատանայի ղեկավարած կրոնների թվին չեն պատկանում, և ոչ էլ ուզում են պատկանել։ Առիթի դեպքում նրանք հարմար զոհ են ծառայում ցանկացած քննադատի կամ մոլեռանդ ընդդիմախոսի համար։ Վկաները դաժանորեն ճնշվել են նաև քաղաքական ուժերի կողմից։ Շատերը նահատակվել են հանուն իրենց հավատի։ Նույնիսկ այսպես կոչված դեմոկրատական կուսակցություններն են փորձել խափանել բարի լուրի քարոզչությունը։ Դեռ 1917 թ.–ին Կանադայում և Միացյալ Նահանգներում կղերները կործանում բերող մեղադրանքներ ներկայացրին Աստվածաշնչի աշակերտների դեմ, ինչպես այն ժամանակ կոչվում էին Վկաները։ «Դիտարան» ընկերության պաշտոնյաները անարդար կերպով բանտարկվեցին և միայն ավելի ուշ ազատ արձակվեցին (Յայտնութիւն 11։7—9; 12։17)։

5. Ո՞ր խոսքերը կարող են քաջալերել Եհովայի ծառաներին։

⁵ Սատանան ամեն հնարավոր միջոցով փորձել է կասեցնել Քրիստոսի եղբայրների և նրանց հավատարիմ ընկերակիցների վկայության գործը։ Այս բազում փորձառությունները ցույց են տալիս, որ ո՛չ սպառնալիքները, ո՛չ ահաբեկությունները, ո՛չ ֆիզիկական ճնշումները, ո՛չ բանտարկությունները, ո՛չ համակենտրոնացման ճամբարները, ո՛չ էլ նույնիսկ մահը չեն կարողացել լռեցնել Եհովայի վկաներին։ Եվ դա շարունակվել է ողջ պատմության ընթացքում։ Կրկին անգամ քաջալերիչ են Եղիսեի խոսքերը. «Մի վախենար. որովհետեւ մեզ հետ եղողները շատ են քան թէ նորանց հետ եղողները»։ Պատճառներից մեկն այն է, որ Սատանայի զորքերին թվով գերազանցողները հավատարիմ հրեշտակներն են (Դ Թագաւորաց 6։16; Գործք 5։27—32, 41, 42)։

Եհովան օրհնում է եռանդուն քարոզչությունը

6, 7. ա) Բարի լուրը քարոզելու համար նախկինում ի՞նչ ջանքեր են գործադրվել։ բ) 1943–ից սկսած՝ ինչպիսի՞ օգտակար փոփոխություններ են տեղի ունեցել։

⁶ Մինչև վախճանի գալը վկայության հսկայական գործը ընդլայնելու և արագացնելու նպատակով Եհովայի վկաները 20–րդ դարի ընթացքում կատարելագործել են իրենց օգտագործած տեխնիկական միջոցները։ Դեռ 1914 թ.–ին պաստոր Ռասելը՝ Աստվածաշնչի և գրքույկի «Դիտարան» ընկերության առաջին նախագահը, մեծապես նպաստեց դիապոզիտիվների և կինոնկարների վաղ կիրառությանը՝ ներկայացնելով ութժամյա տևողությամբ «Արարչության լուսադրամա» կոչվող աստվածաշնչային ֆիլմը։ Վերջինիս ցուցադրման ժամանակ ձայնափողով նվագարկիչների օգնությամբ հնչում էին Գրությունների վրա հիմնված մեկնաբանություններ։ Ֆիլմը շատ երկրներում զարմանք պատճառեց այն օրերի հանդիսատեսին։ Ավելի ուշ՝ 1930–1940–ական թվականներին, Վկաները հայտնի դարձան դյուրատար ձայնափողով նվագարկիչներով տնից տուն քարոզչությամբ, որի ժամանակ հնչում էին Աստվածաշնչի դասախոսություններ՝ Ընկերության երկրորդ նախագահ Ջ. Ֆ. Ռադերֆորդի ընթերցմամբ։

⁷ 1943 թ.–ին Ընկերության երրորդ նախագահ Նաթան Հ. Նորի ղեկավարությամբ համարձակ քայլ ձեռնարկվեց, որն էր՝ յուրաքանչյուր ժողովում քարոզիչների համար դպրոց հիմնադրել։ Տնից տուն գնալով՝ Վկաները պետք է քարոզել և ուսուցանել սովորեին՝ այս անգամ արդեն առանց ձայնափողով նվագարկիչների ձայնասկավառակների օգնության։ Այդ ժամանակից ի վեր կազմակերպվել են ուրիշ դպրոցներ ևս միսիոներներին, լիաժամ ռահվիրաներին, ժողովի երեցներին և «Դիտարան» ընկերության մասնաճյուղերի պատասխանատու վերակացուներին կրթելու համար։ Այս բոլորի արդյունքն ի՞նչ է եղել։

8. 1943 թ.–ին Վկաների ցուցաբերած հավատն ինչո՞ւմն էր կայանում։

⁸ Երկրորդ համաշխարհային պատերազմի կեսերին՝ 1943–ին, 54 երկրներում գործում էին ընդամենը 129 000 Վկաներ։ Նրանք լի էին վճռականությամբ և հավատում էին, որ վերջը գալուց առաջ պիտի կատարվի Մատթէոս 24։14–ի մարգարեությունը։ Վկաները համոզված էին, որ Եհովան այս ապականված իրերի համակարգին վերջ դնելուց առաջ նախազգուշացում է անելու (Մատթէոս 24։21; Յայտնութիւն 16։16; 19։11—16, 19—21; 21։1—3)։ Պարգևատրվեցի՞ն արդյոք նրանց ջանքերը։

9. Ո՞ր փաստերն են ցույց տալիս, որ վկայության գործը հաջողություններ է ունեցել։

⁹ Այսօր առնվազն 13 երկրներում՝ առանձին–առանձին վերցրած, գործում են ավելի քան 100 000 Վկաներ։ Այդ երկրներից մի քանիսում գերիշխում է կաթոլիկ եկեղեցին։ Չնայած դրան՝ եկեք տեսնենք բուն իրավիճակը։ Բրազիլիան ունի մոտ 450 000 բարի լուրի քարոզիչ, իսկ 1997 թ.–ին կայացած Քրիստոսի մահվան Հիշատակատոնին ներկա են գտնվել ավելի քան 1 200 000 հոգի։ Մեքսիկան աչքի է ընկնում բարձր ցուցանիշով՝ իր գրեթե 500 000 Վկաներով և Հիշատակատոնին 1 600 000 ներկաների թվով։ Կաթոլիկական երկրներից են նաև Իտալիան (մոտ 225 000 Վկաներ), Ֆրանսիան (125 000 հոգի), Իսպանիան (105 000–ից ավելի) և Արգենտինան (ավելի քան 115 000)։ Միացյալ Նահանգներում, որտեղ գերիշխում են բողոքական, կաթոլիկական և հրեական կրոնները, մոտ 975 000 Վկաներ կան, և Հիշատակատոնին ներկաների թիվն անցել է 2 000 000–ից։ Անկասկած, Մեծ Բաբելոնից՝ կեղծ կրոնի համաշխարհային կայսրությունից և նրա խորհրդապաշտական ուսուցումներից ազատվելով՝ մեծ բազմություններ են դուրս հորդում և դեպի Աստծո՝ «նոր երկնքի եւ նոր երկրի» մասին հստակ ու վստահելի խոստումներին դառնում (Բ Պետրոս 3։13; Եսայիա 2։3, 4; 65։17; Յայտնութիւն 18։4, 5; 21։1—4)։

Հարմարվել մարդկանց կարիքներին

10. Առօրյա կյանքում հանգամանքներն ինչպե՞ս են փոփոխվել։

¹⁰ Շատերը Քրիստոսի միջոցով Եհովային են դարձել տնից տուն ծառայության ժամանակ (Յովհաննէս 3։16; Գործք 20։20)։ Օգտագործվել են նաև ուրիշ միջոցներ։ Հանգամանքները փոխվել են, տնտեսական պայմանները՝ նույնպես, և այսօր շատ կանայք աշխատում են տնից դուրս։ Հաճախ շաբաթվա ընթացքում շատ քիչ մարդ է տանը լինում։ Եհովայի վկաները հարմարվել են այդ իրավիճակներին։ Հիսուսի և նրա վաղեմի աշակերտների նման նրանք այցելում են այնպիսի ժամերին և այնպիսի վայրեր, որտեղ հնարավոր է մարդկանց գտնել (Մատթէոս 5։1, 2; 9։35; Մարկոս 6։34; 10։1; Գործք 2։14; 17։16, 17)։

11. Եհովայի վկաներն այսօր ո՞ր վայրերում են քարոզում և ի՞նչ արդյունքով։

¹¹ Վկաները նախաձեռնությունն իրենց ձեռքն են վերցնում և խոհեմաբար քարոզում են ընդարձակ ավտոկայաններում, տոնավաճառներում, գործարաններում, հիմնարկություններում և առևտրական ձեռնարկություններում, դպրոցներում, ոստիկանական բաժանմունքներում, բենզալցման կայաններում, հյուրանոցներում ու ռեստորաններում, նաև փողոցներում։ Իրականում, նրանք քարոզում են բոլոր այն տեղերում, որտեղ մարդկանց են հանդիպում։ Երբ մարդիկ տանն են լինում, Վկաները շարունակում են այցելել նրանց։ Իրավիճակին հարմարվելու և հարցին գործնականորեն մոտենալու շնորհիվ աստվածաշնչային հրատարակությունների տարածման աճ է նկատվում։ Գտնվում են ոչխարանման անհատներ, և սկսվում են Աստվածաշնչի նոր ուսումնասիրություններ։ Մոտ հինգ ու կես միլիոն կամավոր ծառայողներ փութաջանորեն կատարում են մարդկային պատմության ընթացքում երբևիցե տեղի ունեցած մեծագույն կրթական աշխատանքը։ Իսկ դուք ունե՞ք նրանցից մեկը լինելու առանձնաշնորհումը (Բ Կորնթացիս 2։14—17; 3։5, 6)։

Ո՞րն է Եհովայի վկաներին մղող ուժը

12. ա) Եհովան իր ժողովրդին ո՞ւմ միջոցով է կրթում։ բ) Այդ կրթությունն ինչպիսի՞ ազդեցություն է թողել։

¹² Երկնային կազմակերպությունն այս բոլոր հարցերում ի՞նչ մասնակցություն ունի։ Եսայիան նախագուշակեց. «Քո բոլոր որդիքը Տէրից ուսուած պիտի լինեն, եւ շատ պիտի լինի քո որդկանց խաղաղութիւնը» (Եսայիա 54։13)։ Եհովան այս աշխարհածավալ, միացյալ եղբայրությանը կրթում է իր տեսանելի, երկրային կազմակերպության միջոցով Թագավորության սրահներում, համաժողովների և հավաքույթների ընթացքում. արդյունքը միություն է և խաղաղություն։ Եհովայի տված կրթության շնորհիվ հիանալի անձնավորություններ են կերտվում, որոնք, որտեղ էլ որ ապրելիս լինեն այս բաժանված աշխարհում, սովորում են միմյանց և դրացիներին սիրել այնպես, ինչպես իրենց սեփական անձը (Մատթէոս 22։36—40)։

13. Ինչո՞ւ կարող ենք վստահ լինել, որ քարոզչական աշխատանքը հրեշտակային առաջնորդությամբ է կատարվում։

¹³ Եվ, չնայած անտարբերությանն ու հալածանքին, հենց այդ սերն է, որ մղում է Եհովայի վկաներին շարունակել քարոզչությունը (Ա Կորնթացիս 13։1—8)։ Նրանք գիտեն, որ իրենց կատարած փրկարար աշխատանքը երկնքից է ղեկավարվում, ինչպես արձանագրված է Յայտնութիւն 14։6–ում։ Այդ ի՞նչ ավետիս է հռչակվում հրեշտակային առաջնորդության ներքո. «Վախեցէ՛ք Աստծուց եւ փա՛ռք տուէք նրան, որովհետեւ եկել է նրա դատաստանի ժամը. եւ երկրպագեցէ՛ք երկնքի եւ երկրի եւ ծովի ու ջրերի աղբիւրների Արարչին»։ Թագավորության բարի լուրի քարոզչությամբ մեծարվում է Եհովայի անունը։ Մարդիկ հրավիրվում են փառաբանելու Արարչին՝ Աստծուն, և ոչ թե ստեղծվածներին կամ անիմաստ բարեշրջությանը։ Իսկ ինչո՞ւ է քարոզչական աշխատանքն այսքան հրատապ։ Որովհետև դատաստանի ժամը հասել է. սա այն դատաստանն է, որն ի գործ պիտի դրվի Մեծ Բաբելոնի և Սատանայի ազդեցության ներքո գտնվող մյուս բոլոր տեսանելի իրերի համակարգերի դեմ (Յայտնութիւն 14։7; 18։8—10)։

14. Ովքե՞ր են ներգրավվում կրթական այս ահռելի գործունեության մեջ։

¹⁴ Ոչ մի նվիրված քրիստոնյա քարոզչական աշխատանքից ազատված չէ։ Ժողովներում քարոզելու առաջնորդությունն իրենց վրա են վերցնում երեցները։ Այդ գործում լիակատար մասնակցություն ունեն հմուտ ռահվիրաները։ Թագավորության ավետիսի եռանդուն քարոզիչները, որոնք կարող են ամսական ընդամենը մի քանի կամ ավելի շատ ժամ տրամադրել քարոզչությանը, բարի լուրը տարածում են երկրի բոլոր անկյուններում (Մատթէոս 28։19, 20; Եբրայեցիս 13։7, 17)։

15. Ինչի՞ց է երևում Եհովայի վկաների քարոզչության թողած ազդեցությունը։

¹⁵ Գործադրված այս ջանքերը որևէ ազդեցություն թողե՞լ են աշխարհի վրա։ Ապացույցներից մեկն այն է, որ հեռուստատեսային ծրագրերում ու լրագրերում գնալով ավելի շատ են խոսում և գրում Եհովայի վկաների մասին։ Դրանք հաճախ ուշադրություն են հրավիրում այն հանգամանքի վրա, թե ինչպես ենք յուրաքանչյուր անհատին հասնելու համար վճռականություն ու հաստատակամություն ցուցաբերում։ Այո՛, մեր եռանդն ու հաստատակամությունը մեծ ազդեցություն են թողնում նույնիսկ այն դեպքում, երբ մարդկանց մեծամասնությունը մերժում է բարի լուրը և այն քարոզողներին։

Վկայությունն ավարտելու մեր եռանդը

16. Ներկայիս եղած սահմանափակ ժամանակի վերաբերյալ ի՞նչ կեցվածք պիտի ընդունենք։

¹⁶ Մենք չգիտենք, թե մինչև իրերի համակարգի ավարտը ինչքան ժամանակ է մնացել, ոչ էլ կարիք ունենք իմանալու, քանի որ անժամկետ ծառայելու մեր դրդումն անարատ է (Մատթէոս 24։36; Ա Կորնթացիս 13։1—3)։ Բայց մի բան հայտնի է, որ Եհովայի սերը, ուժը և արդարությունը բացահայտվելու համար «նախ» պիտի բարի լուրը քարոզվի (Մարկոս 13։10)։ Հետևաբար, քանի տարի էլ որ անհամբերությամբ սպասելու լինենք այս չար, անարդար և բռնությամբ լի աշխարհի վախճանին, հնարավորության սահմաններում պետք է մեր նվիրման համաձայն ապրենք։ Հնարավոր է, որ ծերանանք կամ հիվանդանանք, բայց կարո՛ղ ենք ծառայել Եհովային նույն եռանդով, որն ունեինք երիտասարդ կամ առողջ ժամանակ։ Միգուցե չկարողանանք ծառայության մեջ լինել այնքան ժամանակ, որքան նախկինում էինք լինում, բայց մենք, անշուշտ, Եհովային փառաբանելու համար կարո՛ղ ենք պահպանել մեր զոհաբերության որակը (Եբրայեցիս 13։15)։

17. Պատմեք որևէ քաջալերական դեպք, որը կարող է օգնել մյուսներին։

¹⁷ Ուրեմն՝ լինենք երիտասարդ, թե ծեր, եկե՛ք եռանդ ցուցաբերենք և մեզ հանդիպած բոլոր մարդկանց հետ կիսենք նոր աշխարհի մասին բարի լուրը։ Եկեք վարվենք այնպես, ինչպես վարվեց յոթնամյա, ամաչկոտ, ավստրալիացի աղջիկը՝ մոր հետ խանութ գնալիս։ Հաճախելով Թագավորության սրահ և լսելով, թե բոլորի համար որքա՜ն կարևոր է քարոզելը՝ տանից դուրս գալուց առաջ իր պայուսակի մեջ աստվածաշնչային թեմայով երկու բրոշյուր է տեղավորում։ Մինչ նրա մայրը զբաղված էր վաճառասեղանի մոտ, փոքրիկն անհետանում է։ Մայրը սկսում է փնտրել նրան և տեսնում է, թե ինչպես է աղջիկը մի տիկնոջ բրոշյուր առաջարկում։ Մոտենալով նրանց՝ մայրը ներողություն է խնդրում երեխայի պատճառած անհանգստության համար։ Սակայն տիկինը հաճույքով վերցնում է բրոշյուրը։ Մայրը, երեխայի հետ մենակ մնալով, հարցնում է նրան, թե ինչպես համարձակվեց անծանոթի մոտենալ, իսկ աղջիկը պատասխանում է. «Ես ասացի ինքս ինձ՝ պատրաստվի՛ր, գնա՛, և գնացի»։

18. Ինչպե՞ս կարող ենք հիանալի ոգի ցուցաբերել։

¹⁸ Բոլորս էլ ավստրալիացի աղջկա ցուցաբերած ոգու կարիքն ենք զգում, երբ բարի լուրը հաղորդում ենք որևէ անծանոթի կամ հատկապես պաշտոնյայի։ Հնարավոր է, որ վախենանք մերժվելուց։ Բայց եկեք չմոռանանք Հիսուսի խոսքերը. «Մի՛ մտահոգուէք, թէ ինչպէս կամ ինչ պատասխան պիտի տաք եւ կամ ինչ պիտի ասէք, որովհետեւ Սուրբ Հոգին նոյն ժամին կը սովորեցնի ձեզ, թէ ինչ պէտք է խօսել» (Ղուկաս 12։11, 12)։

19. Ինչպե՞ս եք նկատում ձեր ծառայությունը։

¹⁹ Այսպիսով՝ երբ մարդկանց սիրով հաղորդում եք բարի լուրը, վստահեցեք Աստծո հոգու օգնությանը։ Հաճախ միլիոնավոր մարդիկ իրենց հույսը դնում են անարժան մահկանացուների վրա, ովքեր այսօր կան, բայց վաղն էլ չեն լինի։ Իսկ մենք վստահում ենք Եհովային և նրա երկնային կազմակերպությանը՝ հավիտյան կենդանի Հիսուս Քրիստոսին, սուրբ հրեշտակներին և հարուցված, օծյալ քրիստոնյաներին։ Հետևաբար, հիշեք այս. «Մեզ հետ եղողները շատ են քան թէ նորանց հետ եղողները» (Դ Թագաւորաց 6։16)։

[ծանոթագրություն]

Ինչպե՞ս կպատասխանեք

◻ Ի՞նչ դեր է խաղում երկնային կազմակերպությունը Եհովայի ժողովրդի փրկության գործում

◻ 20–րդ դարում ի՞նչ քաղաքական և կրոնական ուժեր են գործել Եհովայի վկաների դեմ

◻ Եհովայի վկաներն ինչպե՞ս են հարմարեցնում իրենց ծառայությունը ժամանակի կարիքների հետ

◻ Ի՞նչն է դրդում ձեզ քարոզել

[նկար 13–րդ էջի վրա]

Հենրիկա Ժուր