Ընդօրինակիր Հիսուսին. Աստծուն ընդունելի երկրպագություն մատուցիր

Աստված սիրով հրավիրում է մարդկանց՝ «բոլոր ազգերից, ցեղերից, ժողովուրդներից և լեզուներից», երկրպագելու իրեն (Հայտն. 7։9, 10; 15։3, 4)։ Ովքեր ընդունում են այս հրավերը, կարող են «Տիրոջ գեղեցիկ փառքը» տեսնել (Սաղ. 27։4; 90։17)։ Սաղմոսերգուի նման՝ նրանք բարձրաձայն փառաբանում են Աստծուն և ասում. «Եկէք երկրպագութիւն անենք եւ երեսի վերայ ընկնենք. ծունր դնենք մեզ ստեղծող Տիրոջ առաջին» (Սաղ. 95։6)։

Երկրպագություն, որ բարձր է գնահատվում

Լինելով Աստծու միածին Որդին՝ Հիսուսը մեծ հնարավորություն ուներ սովորելու իր Հորից. նա ուներ նույն մտածելակերպը, սկզբունքները և չափանիշները։ Ուստի կարող էր վստահաբար ասել ուրիշներին, թե որն է Եհովային երկրպագելու ճիշտ ձևը։ Նա ասաց. «Ե՛ս եմ ճանապարհը, ճշմարտությունը և կյանքը։ Ոչ ոք չի գալիս Հոր մոտ, եթե ոչ իմ միջոցով» (Հովհ. 1։14; 14։6)։

Հիսուսը կատարյալ օրինակ է թողել, թե ինչպես կարող ենք հնազանդվել մեր երկնային Հորը։ Նա ասաց. «Ինքս ինձանից ոչինչ չեմ անում, այլ ինչպես որ Հայրը սովորեցրեց ինձ, ա՛յն եմ խոսում»։ Այնուհետև ասաց. «Ես միշտ նրան հաճելի բաներն եմ անում» (Հովհ. 8։28, 29)։ Ինչպե՞ս Հիսուսը հաճեցրեց իր Հորը։

Նա կատարելապես նվիրված էր իր Հորը, և իրականում հենց այդպես է պետք երկրպագել Աստծուն։ Հիսուսը իր նվիրվածությունը ցույց տվեց՝ հնազանդվելով իր Հորը, կատարելով նրա կամքը և նույնիսկ զոհաբերելով իր կյանքը (Փիլիպ. 2։7, 8)։ Նրա համար անչափ կարևոր էր աշակերտներ պատրաստելու գործին կանոնավորաբար մասնակցելը, այդ պատճառով էլ թե՛ հավատացյալները, թե՛ անհավատ մարդիկ նրան Ուսուցիչ էին կոչում (Մատթ. 22։23, 24; Հովհ. 3։2)։ Դեռ ավելին, Հիսուսն իր ուժերը և ժամանակի մեծ մասը օգտագործում էր մարդկանց օգնելու համար։ Լինելով անձնազոհ՝ նա քիչ ժամանակ էր տրամադրում իրեն, սակայն ուրախությամբ էր ծառայում ուրիշներին (Մատթ. 14։13, 14; 20։28)։ Չնայած զբաղվածությանը՝ միշտ ժամանակ էր գտնում և աղոթում էր իր երկնային Հորը (Ղուկ. 6։12)։ Անկասկած, Աստված գնահատում էր Հիսուսի մատուցած երկրպագությունը։

Ջանք թափենք՝ հաճեցնելու Աստծուն

Եհովան ուշադրություն դարձրեց իր Որդու հավատարիմ ընթացքին և արտահայտեց իր հաճությունը (Մատթ. 17։5)։ Բանսարկու Սատանան նույնպես նկատեց նրա հավատարմությունը։ Հիսուսը դարձավ Սատանայի գլխավոր թիրախը։ Ինչո՞ւ։ Քանի որ, ի տարբերություն մարդկանց, նա կատարելապես հնազանդվեց Աստծուն։ Բանսարկուն ուզում էր, որ Հիսուսը դադարի այնպիսի երկրպագություն մատուցելուց, որը Եհովան բարձր է գնահատում (Հայտն. 4։11)։

Փորձելով շեղել Հիսուսին՝ Սատանան մոտեցավ նրան և գայթակղիչ առաջարկ արեց։ Նա Հիսուսին տարավ «չափազանց բարձր մի լեռ և ցույց տվեց աշխարհի բոլոր թագավորություններն ու նրանց փառքը»։ Այնուհետև ասաց. «Այս բոլորը քե՛զ կտամ, եթե ընկնես ու երկրպագություն անես ինձ»։ Ինչպե՞ս արձագանքեց Հիսուսը։ Նա պատասխանեց. «Հեռացի՛ր, Սատանա՛, քանի որ գրված է. «Եհովայի՛ն՝ քո Աստծո՛ւն պետք է երկրպագես և միմիայն նրան սրբազան ծառայություն մատուցես»» (Մատթ. 4։8–10)։ Այո՛, Հիսուսը հասկանում էր, որ Սատանայի առջև խոնարհվելը կռապաշտություն կլիներ՝ անկախ այն բանից, թե դա ինչ կտար իրեն։ Բացի Եհովայից՝ ուրիշ որևէ մեկի նա չէր ուզում անգամ մի չնչին արարքով երկրպագություն մատուցել։

Այսօր Սատանան գուցե չառաջարկի մեզ աշխարհի բոլոր թագավորությունները և նրանց փառքը։ Փոխարենը՝ նա փորձում է ապականել այն երկրպագությունը, որ ճշմարիտ քրիստոնյաները մատուցում են Աստծուն։ Բանսարկուն ուզում է, որ մենք երկրպագենք ուրիշ մեկի կամ ինչ–որ բանի (2 Կորնթ. 4։4)։

Հիսուս Քրիստոսը մինչև մահ պահպանեց իր հավատարմությունը։ Աստծու հանդեպ իր անարատությունը պահելով՝ նա փառք բերեց Եհովային։ Այո՛, ուրիշ ոչ մի անձնավորություն երբեք այդպես չի փառաբանել Աստծուն։ Այսօր մենք՝ ճշմարիտ քրիստոնյաներս, ձգտում ենք հետևել Հիսուսի հավատարիմ ընթացքին, ուստիև մեր երկրպագությունը ամեն բանից վեր ենք դասում։ Անկասկած, Աստծու հետ լավ փոխհարաբերությունը ամենաթանկ բանն է մեզ համար։

Օրհնություններ՝ Աստծուն ընդունելի երկրպագություն մատուցելուց

Աստծու տեսանկյունից՝ «մաքուր ու անպիղծ երկրպագություն» մատուցելը բազում օրհնություններ է բերում (Հակ. 1։27)։ Մենք ապրում ենք այնպիսի ժամանակներում, երբ ավելի ու ավելի շատ մարդիկ են դառնում «անձնասեր, փողասեր, մեծամիտ» և «բարեգործություն չսիրող» (2 Տիմոթ. 3։1–5)։ Մինչդեռ Աստծու կազմակերպության մեջ պատիվ ունենք ընկերակցել մաքուր, ողջամիտ մարդկանց հետ, ովքեր ձգտում են ապրել նրա բարձր չափանիշների համաձայն։ Մի՞թե դա քաջալերական չէ։

Այս աշխարհում մաքուր մնալով՝ մենք ձեռք ենք բերում նաև մաքուր խիղճ և ուզում ենք պահպանել այն՝ ապրելով Աստծու արդար սկզբունքների համաձայն և հնազանդվելով պետության այն օրենքներին, որոնք ներդաշնակ են Աստծու կամքին (Մարկ. 12։17; Գործ. 5։27–29)։

Ամբողջ սրտով երկրպագություն մատուցելը այլ օրհնություններ էլ է բերում։ Երբ կենտրոնանում ենք Աստծու և ոչ թե մեր կամքը կատարելու վրա, մեր կյանքը դառնում է իմաստալից և բավարարվածություն է պատճառում մեզ։ Մենք դրախտային երկրի վրա հավիտյան ապրելու հույս ունենք, ուստի չենք ասում՝ «եկեք ուտենք ու խմենք, որովհետև վաղը մեռնելու ենք» (1 Կորնթ. 15։32)։

«Հայտնություն» գիրքը մատնանշում է այն ժամանակը, երբ նրանք, ովքեր Եհովայի առջև լավ համբավ ունեն, դուրս կգան «մեծ նեղությունից»։ Արձանագրության մեջ նշվում է, որ «գահի վրա Նստողը իր վրանը կտարածի նրանց վրա» (Հայտն. 7։13–15)։ Գահի վրա նստողը Եհովա Աստվածն է՝ ամենափառավոր Անձնավորությունը ողջ տիեզերքում։ Մի պահ փորձիր պատկերացնել, թե ինչ ցնծություն կապրես, երբ նա ընդունի քեզ իր վրանը և պաշտպանի քեզ։ Կարելի է ասել, որ ինչ–որ առումով մենք արդեն ունենք Աստծու պաշտպանությունը և զգում ենք նրա հոգատարությունը։

Բոլոր նրանք, ովքեր Աստծուն ընդունելի երկրպագություն են մատուցում, կառաջնորդվեն դեպի «կյանքի ջրերի աղբյուրները»։ Թարմություն պարգևող այս աղբյուրները այն ամենն են, ինչ Եհովան անում է, որպեսզի մենք հավիտենական կյանք ունենանք։ Այո՛, Քրիստոսի փրկանքի միջոցով «Աստված նրանց աչքերից կսրբի ամեն արտասուք» (Հայտն. 7։17)։ Բոլոր մարդիկ կատարելության կհասնեն, ինչն էլ մեծ ցնծություն կլինի նրանց համար, ովքեր երկրի վրա հավիտյան կապրեն։ Սակայն արդեն այսօր Աստծու երկրպագուները ցնծությամբ բացականչում են՝ հայտնելով իրենց անկեղծ երախտագիտությունը։ Նրանք երկրպագում են Աստծուն երկնքում բնակվող արարածների հետ, որոնք երգում են. «Մեծ և սքանչելի են քո գործերը, Եհո՛վա Աստված՝ Ամենակարո՛ղ։ Արդար և ճշմարիտ են քո ճանապարհները, հավիտենությա՛ն Թագավոր։ Ո՞վ չի վախենա քեզանից, Եհո՛վա, և չի փառավորի քո անունը, որովհետև միայն դու ես նվիրված։ Բոլոր ազգերը կգան և կերկրպագեն քո առաջ, որովհետև քո արդար վճիռները հայտնի դարձան» (Հայտն. 15։3, 4)։

[նկար 27–րդ էջի վրա]

Ի՞նչ է Սատանան առաջարկում մեզ Աստծուն երկրպագելու փոխարեն