Ինչպե՞ս են երեցները սեր և գթասրտություն ցուցաբերում մեղք գործած մարդու հանդեպ

1. Լուրջ մեղք գործած որոշ մարդկանց պարագայում ի՞նչ գուցե հնարավոր լինի։

ՆԱԽՈՐԴ հոդվածից իմացանք, թե ինչ առաջնորդություն տվեց Պողոս առաքյալը Կորնթոսի ժողովին լուրջ մեղք գործած անհատի առնչությամբ։ Քանի որ այդ մարդը չէր զղջացել, նա պետք է հեռացվեր ժողովից։ Բայց ինչպես երևում է բնաբանի խոսքերից, ոմանց հնարավոր է օգնել, որ զղջան (Հռոմ. 2։4)։ Տեսնենք, թե որն է երեցների դերը այս հարցում։

2-3. Եթե իմանում ենք, որ մեր հավատակիցը լուրջ մեղք է գործել, ի՞նչ պետք է անենք և ինչո՞ւ։

² Որպեսզի երեցները կարողանան օգնել մեղք գործած անհատին, պետք է տեղյակ լինեն կատարվածից։ Ուստի երբ իմանում ենք, որ մեր հավատակիցը այնպիսի մեղք է գործել, որի պատճառով կարող է հեռացվել ժողովից, պետք է հորդորենք նրան դիմել երեցների օգնությանը (Ես. 1։18; Գործ. 20։28; 1 Պետ. 5։2)։

³ Իսկ ինչպե՞ս վարվել, եթե հավատակիցը չի ցանկանում խոսել երեցների հետ։ Այդ դեպքում մենք պետք է խոսենք երեցների հետ, որպեսզի հավաստիանանք, որ տվյալ հավատակիցը կստանա անհրաժեշտ օգնությունը։ Իրականում սա սիրո դրսևորում է, քանի որ մենք չենք ուզում կորցնել մեր եղբորը կամ քրոջը։ Եթե նա չփոխի իր ընթացքը, Եհովայի հետ նրա փոխհարաբերությունները ավելի կվատանան։ Բացի այդ՝ նրա վարքը գուցե վատ անդրադառնա ժողովի համբավի վրա։ Ուստի Եհովայի և մեղք գործած մեր հավատակցի հանդեպ սիրուց մղված՝ մենք քաջություն կդրսևորենք և համապատասխան քայլեր կձեռնարկենք (Սաղ. 27։14)։

ԵՐԵՑՆԵՐՆ ԻՆՉՊԵ՞Ս ԵՆ ՕԳՆՈՒՄ ԼՈՒՐՋ ՄԵՂՔ ԳՈՐԾԱԾՆԵՐԻՆ

4. Ի՞նչ նպատակ են հետապնդում երեցները, երբ հանդիպում են լուրջ մեղք գործած անհատի հետ։

⁴ Երբ ժողովում որևէ մեկը լուրջ մեղք է գործում, երեցների խորհուրդը համապատասխան որակներ ունեցող երեք երեցներից կազմված կոմիտեa է ստեղծում։ Այս եղբայրները պետք է համեստ և խոնարհ լինեն։ Թեև նրանք փորձում են օգնել հավատակցին զղջալ, սակայն հասկանում են, որ չեն կարող ստիպել նրան, որ փոխվի (2 Օրենք 30։19)։ Երեցները գիտակցում են, որ ոչ բոլորը Դավիթ թագավորի պես կզղջան (2 Սամ. 12։13)։ Ոմանք գուցե որոշեն անտեսել Եհովայի խրատը (Ծննդ. 4։6-8)։ Այնուամենայնիվ, երեցների նպատակն է հնարավորության դեպքում օգնել մեղք գործածին, որ զղջա։ Իսկ ի՞նչ սկզբունքներով են նրանք առաջնորդվում նրա հետ հանդիպման ժամանակ։

5. Ո՞ր խորհուրդը պետք է երեցները ի մտի ունենան, երբ հանդիպում են մեղք գործած հավատակցի հետ (2 Տիմոթեոս 2։24-26; տես նաև նկարը)։

⁵ Երեցները մեղք գործածին դիտում են որպես Եհովայի կորած գառնուկ, որը շատ թանկ է նրա համար (Ղուկ. 15։4, 6)։ Հետևաբար երբ նրանք հանդիպում են անհատի հետ, նրա հանդեպ կոպտություն չեն դրսևորում ո՛չ խոսքով, ո՛չ էլ վերաբերմունքով։ Նրանք այդ հանդիպումը չեն դիտում զուտ որպես ընթացակարգ, որին պետք է մեխանիկորեն հետևեն։ Փոխարենը նրանք դրսևորում են 2 Տիմոթեոս 2։24-26 համարներում նշված հատկությունները (կարդա)։ Նրանք շարունակում են լինել մեղմ, նրբանկատ և բարի, քանի որ ցանկանում են օգնել հավատակցին զղջալ։

6. Ինչպե՞ս են երեցները սրտով տրամադրվում մեղք գործած անհատի հետ հանդիպմանը (Հռոմեացիներ 2։4)։

⁶ Երեցները սրտով տրամադրվում են հանդիպմանը։ Մեղք գործած հավատակցի հետ իրենց վարվելակերպում երեցները փորձում են ընդօրինակել Եհովային՝ հիշելով Պողոսի հետևյալ խոսքերը. «Իր բարությամբ նա օգնում է քեզ զղջալ» (կարդա Հռոմեացիներ 2։4)։ Երեցները պետք է հիշեն, որ իրենք նախևառաջ հովիվներ են և հետևում են Քրիստոսի առաջնորդությանը (Ես. 11։3, 4; Մատթ. 18։18-20)։ Մեղք գործած անհատի հետ հանդիպումից առաջ կոմիտեում ծառայող եղբայրները աղոթում են և քննարկում իրենց գլխավոր նպատակը՝ օգնել նրան զղջալ։ Նրանք փնտրտուքներ են անում Աստվածաշնչում և մեր հրատարակություններում ու աղոթքով խորաթափանցություն խնդրում Եհովայից։ Նրանք նաև քննարկում են, թե ինչ գիտեն, և թե ինչ արժե իմանալ նրա անցյալից, որը թերևս ազդել է նրա մտածելակերպի, վերաբերմունքի և վարքի վրա (Առակ. 20։5)։

7-8. Երեցները ինչպե՞ս են ընդօրինակում Եհովայի համբերատարությունը, երբ հանդիպում են մեղք գործած անհատի հետ։

⁷ Երեցները ընդօրինակում են Եհովայի համբերատարությունը։ Նրանք ուշադրություն են դարձնում, թե ինչպես է Եհովան վարվել մեղսագործների հետ անցյալում։ Օրինակ՝ Եհովան համբերատար կերպով խոսեց Կայենի հետ և ասաց նրան, որ եթե հնազանդվի իրեն, կօրհնվի, ինչպես նաև զգուշացրեց, որ մեղք գործելու դեպքում վատ հետևանքներ կլինեն (Ծննդ. 4։6, 7)։ Իսկ Դավթին Եհովան խրատեց Նաթան մարգարեի միջոցով։ Վերջինս մի օրինակ բերեց, որը հասավ թագավորի սրտին (2 Սամ. 12։1-7)։ Բացի այդ՝ Եհովան «նորից ու նորից» անհնազանդ իսրայելացիների մոտ էր «ուղարկում» իր մարգարեներին (Երեմ. 7։24, 25)։ Նա չէր սպասում, որ իր ժողովուրդը զղջար, և հետո միայն օգներ նրանց։ Եհովան ինքն էր քայլեր ձեռնարկում, որ մղեր նրանց զղջալու։

⁸ Լուրջ մեղք գործած անհատներին օգնելիս երեցները հետևում են Եհովայի օրինակին։ Ինչպես ասվում է 2 Տիմոթեոս 4։2-ում, նրանք դրսևորում են «մեծ համբերատարություն»։ Երեցները պետք է միշտ հանդարտ ու համբերատար լինեն, մինչ փորձում են մեղք գործած անհատի մեջ ճիշտն անելու ցանկություն արթնացնել։ Եթե երեցը բարկանա կամ նյարդայնանա, անհատը թերևս չընդունի նրա տված խորհուրդը և չցանկանա զղջալ։

9-10. Երեցները ինչպե՞ս կարող են օգնել անհատին, որ մտածի իր բռնած ընթացքի մասին։

⁹ Երեցները փորձում են հասկանալ, թե ինչն է պատճառ դարձել, որ անհատը մեղք գործի։ Օրինակ՝ գուցե նա աստիճանաբար հոգևորապես թուլացել է, քանի որ անտեսել է անձնական ուսումնասիրությունը կամ ծառայությունը, կամ էլ նրա աղոթքները հազվադեպ ու մակերեսային են դարձել։ Թերևս նա թույլ է տվել, որ սխալ ցանկությունները գլուխ բարձրացնեն, կամ սխալ ընկերներ ու ժամանցի ձևեր է ընտրել։ Ինչպե՞ս են նրա այդ որոշումները ազդել նրա սրտի վրա։ Հասկանո՞ւմ է արդյոք, թե ինչ է զգում Եհովան՝ տեսնելով իր բռնած ընթացքը։

¹⁰ Իմաստալից հարցեր տալով, բայց միևնույն ժամանակ դիմացինին անհարմար դրության մեջ չդնելով՝ երեցները բարությամբ օգնում են նրան արտահայտվել և մտածել, թե ինչն է թուլացրել Եհովայի հետ իր փոխհարաբերությունները ու իրեն մեղքի դրդել (Առակ. 20։5)։ Բացի այդ՝ ընդօրինակելով Նաթան մարգարեին՝ նրանք կարող են օրինակների միջոցով օգնել դիմացինին տրամաբանել և տեսնել իր սխալը։ Հնարավոր է՝ հենց առաջին հանդիպման ժամանակ անհատը սկսի ափսոսալ իր բռնած ընթացքի համար և նույնիսկ զղջա։

11. Հիսուսն ինչպե՞ս էր վարվում մեղսագործների հետ։

¹¹ Երեցները ձգտում են ընդօրինակել Հիսուսին։ Տարսոնացի Սողոսի հետ խոսելիս հարություն առած Հիսուսը հետևյալ հարցը տվեց. «Սողո՛ս, Սողո՛ս, ինչո՞ւ ես ինձ հալածում»։ Այդպիսով նա օգնեց Սողոսին մտածել իր բռնած սխալ ընթացքի մասին (Գործ. 9։3-6)։ Իսկ «Հեզաբելի» վերաբերյալ Հիսուսն ասաց. «Ես ժամանակ տվեցի նրան, որ զղջա» (Հայտն. 2։20, 21)։

12-13. Ինչպե՞ս կարող են երեցները ժամանակ տալ մեղք գործած քրիստոնյային, որ զղջա (տես նաև նկարը)։

¹² Ընդօրինակելով Հիսուսին՝ երեցները հապճեպորեն չեն եզրակացնում, թե մեղք գործած անհատը չի զղջա։ Ոմանք գուցե զղջան երեցներից կազմված կոմիտեի հետ առաջին իսկ հանդիպման ժամանակ, սակայն մյուսներին թերևս ավելի երկար ժամանակ պետք լինի։ Ուստի երեցները գուցե մեկից ավելի անգամ հանդիպեն մեղք գործած քրիստոնյայի հետ։ Հնարավոր է՝ առաջին հանդիպումից հետո նա լրջորեն մտածի իրեն տրված խորհրդի մասին և, խոնարհություն դրսևորելով, աղոթքով Եհովայից ներում խնդրի (Սաղ. 32։5; 38։18)։ Թերևս հաջորդ հանդիպման ժամանակ անհատի տրամադրվածությունը էապես փոխված լինի։

¹³ Որպեսզի անհատը մղվի զղջալու, երեցները կարեկցանք ու բարություն են դրսևորում նրա հանդեպ։ Նրանք լիահույս են և աղոթում են, որ Եհովան օրհնի իրենց ջանքերը, և որ մոլորված քրիստոնյան խելքի գա ու զղջա (2 Տիմոթ. 2։25, 26)։

14. Ո՞ւմ շնորհիվ է անհատը զղջում, և ինչո՞ւ ենք այդպես ասում։

¹⁴ Մենք անչափ ուրախանում ենք, երբ լուրջ մեղք գործած հավատակիցը զղջում է (Ղուկ. 15։7, 10)։ Իսկ ո՞ւմ շնորհիվ է նա զղջում։ Արդյո՞ք երեցների։ Հիշենք, թե ինչ գրեց Պողոսը մեղք գործած քրիստոնյաների հետ կապված. «Թերևս Աստված հնարավորություն ընձեռի նրանց, որ զղջան» (2 Տիմոթ. 2։25)։ Տեսնում ենք, որ Եհովան է օգնում անհատին փոխել իր մտածելակերպն ու վերաբերմունքը, ոչ թե որևէ մարդ։ Այնուհետև Պողոսը նկարագրում է, թե ինչ կլինի, երբ անհատը զղջա։ Նա կարող է ավելի ճշգրիտ գիտելիքներ ձեռք բերել ճշմարտության մասին, խելքի գալ, և ազատվել Բանսարկուի թակարդից (2 Տիմոթ. 2։26)։

15. Ինչպե՞ս կարող են երեցները օգնել զղջացողին։

¹⁵ Երբ անհատը զղջա, կոմիտեն հովվական այցելություններ կկազմակերպի, որպեսզի նա շարունակի անհրաժեշտ օգնություն ստանալ, ինչի շնորհիվ կկարողանա խուսափել Սատանայի թակարդներից և «ուղիղ ճանապարհով գնալ» (Եբր. 12։12, 13)։ Ինչ խոսք, երեցները ոչ ոքի չեն հայտնի անհատի գործած մեղքի մանրամասները։ Իսկ ինչի՞ մասին գուցե հարկ լինի տեղեկացնել ժողովին։

«ՆԿԱՏՈՂՈՒԹՅՈՒՆ ԱՐԱ ԲՈԼՈՐԻ ԱՌԱՋ»

16. Ո՞ւմ նկատի ուներ Պողոսը՝ 1 Տիմոթեոս 5։20-ում ասելով «բոլորի առաջ»։

¹⁶ Կարդա 1 Տիմոթեոս 5։20։ Իր համագործակից Տիմոթեոսին Պողոսը գրեց նրանց մասին, «ովքեր մեղք են գործում»։ Արդյո՞ք նա նկատի ուներ, որ անհատին պետք է նկատողություն անել ողջ ժողովի առաջ։ Պարտադիր չէ։ Նա նկատի ուներ այն մարդկանց առաջ, ովքեր տեղյակ էին կատարվածից։ Հնարավոր է՝ նրանք ականատեսներ էին, կամ մեղք գործողն էր նրանց պատմել իր մեղքի մասին։ Երեցները նրանց կտեղեկացնեն, որ ձեռնարկել են անհրաժեշտ քայլերը, և անհատը զղջացել է ու ընդունել տրված խրատը։

17. Եթե ժողովում շատերը գիտեն կամ հավանական է, որ կիմանան լուրջ մեղքի մասին, ի՞նչ հայտարարություն պետք է արվի և ինչո՞ւ։

¹⁷ Որոշ դեպքերում ժողովում շատերն են իմանում, որ ինչ-որ մեկը մեղք է գործել, կամ էլ հավանականություն կա, որ կիմանան։ Այդ պարագայում «բոլորի առաջ» արտահայտությունը կներառի ողջ ժողովը։ Երեցներից մեկը ժողովում հայտարարություն կանի, որ եղբայրը կամ քույրը նկատողություն է ստացել։ Ո՞րն է դրա նպատակը։ Պողոսի խոսքերից երևում է, որ դա արվում է, որպեսզի «նախազգուշացում լինի» մյուսների համար, որ մեղքի մեջ չընկնեն։

18. Ինչպե՞ս պետք է վարվեն երեցները, եթե մկրտված անչափահասն է մեղք գործել (տես նաև նկարը)։

¹⁸ Իսկ ի՞նչ կարող ենք ասել 18 տարին չբոլորած մկրտված անչափահասների մասին, ովքեր լուրջ մեղք են գործել։ Երեցների խորհուրդը կնշանակի երկու երեցի, որպեսզի վերջիններս հանդիպեն անչափահասի և նրա Վկա ծնողների հետ։b Երեցները ծնողներից կտեղեկանան, թե նրանք ինչ քայլեր են արդեն իսկ ձեռնարկել, որպեսզի օգնեն իրենց երեխային զղջալ։ Եթե երեխան ընդունում է ծնողների խորհուրդը և իր մտածելակերպի և վարքի մեջ անհրաժեշտ փոփոխություններ է անում, երեցները թերևս որոշեն, որ հավելյալ քայլեր ձեռնարկելու կարիք չկա։ Ի վերջո Աստված ծնողներին է տվել իրենց երեխաներին սիրով խրատելու պարտականությունը (2 Օրենք 6։6, 7; Առակ. 6։20; 22։6; Եփես. 6։2-4)։ Այնուհետև երեցները ծնողներից պարբերաբար կտեղեկանան, թե արդյոք երեխան ստանում է անհրաժեշտ օգնությունը։ Սակայն եթե մկրտված անչափահասը չի զղջում և շարունակում է իր սխալ ընթացքը, ապա նրա և նրա Վկա ծնողների հետ կհանդիպի երեցներից կազմված կոմիտեն։

«ԵՀՈՎԱՆ ԱՆՉԱՓ ԳՈՐՈՎԱԼԻՑ Է ՈՒ ԳԹԱՌԱՏ»

19. Մեղք գործածի հետ հանդիպման ժամանակ երեցները ինչպե՞ս են փորձում ընդօրինակել Եհովային։

¹⁹ Երեցներից կազմված կոմիտեներում ծառայող եղբայրները Եհովայի առաջ պատասխանատվություն ունեն մաքուր պահելու ժողովը (1 Կորնթ. 5։7)։ Միևնույն ժամանակ, սակայն, երեցները ցանկանում են մեղք գործած քրիստոնյային մղել զղջալու, եթե դա հնարավոր է։ Ուստի այդ մարդու հետ հանդիպումների ժամանակ նրանք դրական տրամադրվածություն են պահպանում և լիահույս են, որ նա կփոխվի։ Նրանք այդպես են վարվում, քանի որ ցանկանում են ընդօրինակել Եհովային, ով «անչափ գորովալից է ու գթառատ» (Հակ. 5։11)։ Ուշադրություն դարձնենք, թե ինչպես տարեց Հովհաննես առաքյալը նման ոգի դրսևորեց։ Նա գրեց. «Սիրելի՛ զավակներ, գրում եմ ձեզ այս բաները, որպեսզի դուք մեղք չգործեք։ Սակայն եթե մեկը մեղք գործի, Հոր մոտ օգնական ունենք. դա Հիսուս Քրիստոսն է՝ արդարը» (1 Հովհ. 2։1)։

20. Ի՞նչ ենք քննելու այս հոդվածաշարի վերջին հոդվածում։

²⁰ Ցավոք, երբեմն որոշ քրիստոնյաներ չեն զղջում։ Այդ դեպքում նրանք պետք է հեռացվեն ժողովից։ Ինչպե՞ս են երեցները վարվում նման լուրջ իրավիճակներում։ Այդ մասին կխոսենք այս հոդվածաշարի վերջին հոդվածում։