Արդյո՞ք Աստվածաշնչի բարոյախոսությունը լավագույնն է

«ՀԱՍԱՐԱԿՈՒԹՅՈՒՆԸ կարիք ունի բարոյական արժեքների մի այնպիսի հիմքի, որը մարդկանց ապահովություն ու առաջնորդություն կտա»։ Այսպիսի մեկնաբանություն տվեց մի գերմանացի գրող և հեռուստահաղորդավար։ Ինչ խոսք, ողջամիտ խոսքեր են։ Որպեսզի հասարակությունը կայուն և բարգավաճող լինի, մարդիկ պետք է բոլորի կողմից ընդունված այնպիսի ամուր չափանիշներ ունենան, որոնք կսահմանեն, թե որն է բարին ու ճիշտը և որը՝ չարն ու սխալը։ Խնդիրը հետևյալն է. կա՞ն չափանիշներ, որոնք լավագույնն են և՛ հասարակության համար՝ որպես ամբողջության, և՛ նրա անդամների՝ որպես անհատների։

Եթե մարդիկ ընդունեն Աստվածաշնչի բարոյական չափանիշները, ապա նրանք կարող են ուրախ ու հանգիստ կյանքով ապրել։ Որքան ավելի շատ մարդիկ առաջնորդվեն այդ չափանիշներով, այնքան հասարակության բարօրությունը կաճի։ Սակայն արդյո՞ք իրականում այդպես է։ Եկեք տեսնենք, թե ինչ է Աստվածաշունչն ասում երկու կարևոր հարցի վերաբերյալ, որոնք են՝ ամուսնական հավատարմությունը և ազնվությունը ամենօրյա կյանքում։

Հարեցեք ձեր կողակցին

Մեր Ստեղծիչը արարեց Ադամին, այնուհետև՝ Եվային՝ որպես նրա օգնական։ Նրանց ամուսնությունն առաջինն էր պատմության մեջ և ենթադրում էր տևական լինել։ Աստված ասաց. «Մարդը կ’թողէ իր հայրը եւ իր մայրը, եւ կ’յարի իր կնոջը»։ Մոտավորապես 4 000 տարի անց Հիսուս Քրիստոսը կրկնեց իր բոլոր հետևորդների համար ամուսնության այդ չափանիշը, իսկ ավելի ուշ դատապարտեց արտամուսնական սեռական հարաբերությունները (Ծննդոց 1։27, 28; 2։24; Մատթէոս 5։27–30; 19։5)։

Ըստ Աստվածաշնչի՝ երկու նախադրյալներ կան, որոնց առկայության դեպքում ամուսինները կարող են երջանիկ լինել, դրանք են՝ իրար հանդեպ սեր և հարգանք դրսևորել։ Ամուսինը ընտանիքի գլուխն է և պարտավոր է անշահախնդիր սեր ցուցաբերել՝ լավագույնն անելով իր կնոջ համար։ Նա պետք է կնոջ հետ իմաստությամբ վարվի ու ‘չդառնացնի’ նրան։ Կինը ամուսնու հանդեպ պետք է խոր հարգանք տածի։ Եթե կողակիցները հետևեն այս սկզբունքներին, ապա նրանք ամուսնական խնդիրների մեծ մասից կարող են խուսափել կամ դրանք հաղթահարել։ Ամուսինը կցանկանա հարել իր կնոջը, իսկ կինը՝ իր ամուսնուն (Ա Պետրոս 3։1–7; Կողոսացիս 3։18, 19; Եփեսացիս 5։22–33)։

Եթե Աստվածաշունչն ասում է, որ ամուսինները պետք է հավատարմորեն կառչած մնան իրար, կարելի՞ է եզրակացնել, որ դա նպաստում է նրանց երջանիկ լինելուն։ Հետաքրքրական են այդ առնչությամբ Գերմանիայում կատարված հասարակական հարցման արդյունքները։ Հարցը հետևյալն էր. ո՞ր գործոններն են կարևոր հաջող ամուսնության համար։ Ամենից հաճախակի լսվող պատասխանը «փոխադարձ հավատարմությունն» էր։ Համաձա՞յն չեք, որ ամուսիններն ավելի երջանիկ կլինեն, եթե վստահ լինեն իրենց կողակցի հավատարմության մեջ։

Ի՞նչ անել, երբ պրոբլեմներ են ծագում

Ի՞նչ անել, եթե ամուսինների միջև, այնուամենայնիվ, լուրջ տարաձայնություններ կան։ Ի՞նչ անել, եթե նրանց սերը թուլանում է։ Արդյո՞ք լավագույն ելքը իրարից բաժանվելը չէր լինի։ Իսկ հավատարմորեն իրար կառչած մնալու աստվածաշնչյան չափանիշը կարո՞ղ է օգնել։

Աստվածաշնչի գրողները ընդունում էին, որ բոլոր ամուսնական զույգերը մարդկային անկատարության հետևանքով պրոբլեմներ են ունենալու (Ա Կորնթացիս 7։28)։ Այնուհանդերձ, Աստվածաշնչի չափանիշները կիրառող զույգերը աշխատում են իրար ներել ու միասնական ուժերով հաղթահարել դժվարությունները։ Իհարկե, որոշ հանգամանքներում, ինչպիսիք են՝ անհավատարմությունը կամ ֆիզիկական բռնություն գործադրելը, քրիստոնյան կարող է նախընտրել ամուսնալուծվել կամ առանձին ապրել (Մատթէոս 5։32; 19։9)։ Սակայն եթե ինչ–​որ մեկն ուզում է ամուսնությանը վերջ դնել առանց որևէ ծանրակշիռ պատճառի կամ ցանկանում է ուրիշի հետ ամուսնանալ, դրանով նա ցույց է տալիս իր եսասիրական վերաբերմունքը մյուսների հանդեպ։ Վստահաբար, դա կայունությամբ ու երջանկությամբ չի լցնում մարդու կյանքը։ Եկեք քննենք հետևյալ օրինակը։

Պիտերը զգում էր, որ իր ամուսնությունը կորցրել է երբեմնի փայլը։a Այդ պատճառով նա լքեց իր կնոջն ու գնաց Մոնիկայի հետ ապրելու, որն էլ իր հերթին թողել էր ամուսնուն։ Ինչպե՞ս զարգացան դեպքերը։ Մի քանի ամիս անց Պիտերը խոստովանեց, որ Մոնիկայի հետ «ապրելն իրականում այնքան էլ հեշտ չէր։ Դա այն չէր, ինչ որ ես էի պատկերացնում»։ Ինչո՞ւ այդպես պատահեց։ Նույն մարդկային թուլությունները, որ կային իր կնոջ հետ ապրելիս, ակնհայտորեն առկա էին նաև Մոնիկայի պարագայում։ Վիճակն էլ ավելի բարդացավ, երբ Պիտերը, հապճեպ ու եսասեր որոշումներ կայացնելով, լուրջ ֆինանսական խնդիրների առջև կանգնեց։ Այդ ամենից բացի՝ Մոնիկայի երեխաները ծանր զգացական հարվածի տակ էին ընկել ընտանիքում տեղի ունեցած արմատական փոփոխության հետևանքով։

Այս օրինակը ցույց է տալիս, որ երբ ամուսնական առագաստանավը խիստ անբարենպաստ եղանակային պայմաններում է գտնվում, նավը լքելը հազիվ թե խնդրի լուծում հանդիսանա։ Մյուս կողմից՝ փոթորկին դեմ հանդիման՝ Աստծո Խոսքի՝ Աստվածաշնչի բարոյական սկզբունքներով ապրելը հաճախ կարող է այդ առագաստանավը ջրի երեսին պահել ու առաջնորդել դեպի ավելի հանդարտ ջրեր։ Թոմաս և Դորիս ամուսինների հետ հենց այդպես պատահեց։

Երբ Թոմասը սկսեց չարաշահել ոգելից խմիչքի գործածությունը, նրանք ավելի քան երեսուն տարվա ամուսիններ էին։ Դորիսը դեպրեսիայի մեջ ընկավ. նրանք արդեն քննարկում էին իրենց ամուսնալուծության հարցերը։ Դորիսը հանդիպում է մի կնոջ՝ Եհովայի վկայի, և նրա հետ զրույցի ընթացքում սիրտը բաց անում։ Վկան ցույց է տալիս նրան, թե որն է Աստվածաշնչի տեսակետը ամուսնության վերաբերյալ, քաջալերում է չշտապել բաժանության հարցում, այլ՝ նախևառաջ ամուսնու հետ միասին քննարկել, թե ինչպես կարելի է ստեղծված իրավիճակից դուրս գալ։ Դորիսը հենց այդպես էլ վարվեց։ Մի քանի ամիս անց նրանք այլևս չէին խոսում ամուսնալուծության մասին։ Թոմասն ու Դորիսը միասին ջանքեր էին գործադրում խնդիրները լուծելու համար։ Հետևելով աստվածաշնչյան սկզբունքներին՝ նրանք ամրացրին իրենց ամուսնական կապը և հնարավորություն ունեցան այդ դժվարությունները հաղթահարել։

Ազնվություն՝ բոլոր գործերում

Կողակցին հավատարմորեն կառչած մնալու համար անհրաժեշտ է ունենալ ուժեղ բնավորություն և սիրել արդար սկզբունքները։ Նույն հատկություններն են անհրաժեշտ այս անազնիվ աշխարհում ազնիվ մնալու համար։ Աստվածաշնչում շատ է խոսվում ազնվության մասին։ Պողոս առաքյալը Հուդայում ապրող առաջին դարի քրիստոնյաներին գրեց. «Ուզում ենք ամէն ինչում բարի ընթացք ցոյց տալ» (Եբրայեցիս 13։18)։ Ի՞նչ է սա նշանակում։

Ազնիվ մարդը ճշմարտախոս է և խարդախությունից հեռու։ Ուրիշների հետ գործ ունենալիս անաչառ է՝ անկեղծ, հարգալից, խաբեբա կամ մոլորեցնող չէ։ Ազնիվ մարդը աչքի է ընկնում անարատությամբ. նա չի խաբում մարդկանց։ Ազնիվ մարդը նպաստում է վստահության ու հավատի մթնոլորտ ստեղծվելուն, որի արդյունքում մարդիկ իրար լավ են վերաբերվում և ամուր փոխհարաբերություններ հաստատում միմյանց հետ։

Արդյո՞ք ազնիվ մարդը երջանիկ է։ Այո, նա պատճառ ունի երջանիկ լինելու։ Չնայած համատարած կաշառակերությանն ու ստախոսությանը (կամ գուցե հենց դրա պատճառով)՝ մարդիկ սովորաբար հիանում են ազնիվ անհատներով։ Համաձայն երիտասարդների շրջանում անցկացված մի հարցման արդյունքների՝ հարցման ենթարկվածների 70 %–ը ազնվությունը մեծ առաքինություն է համարում։ Եվ անկախ մեր տարիքից՝ մենք ակնկալում ենք, որ մեր ընկերներն, անշուշտ, ազնիվ լինեն։

Քրիստինը սովորել էր գողություն անել դեռևս 12 տարեկանից։ Տարիների ընթացքում նա հմուտ գրպանահատ էր դարձել։ «Օր էր լինում, որ մինչև 5 000 գերմանական մարկ [2 200 դոլար] էի «աշխատում»»,— պատմում է նա։ Սակայն Քրիստինը մի քանի անգամ ձերբակալվեց. նա ապրում էր՝ բանտարկվելու մշտական վախը սրտում։ Երբ Եհովայի վկաները բացատրեցին նրան, թե ինչ է ասում Աստվածաշունչն ազնվության մասին, դա նրան դուր եկավ։ Նա սովորեց հնազանդվել հետևյալ հորդորին. «Ով գողանում էր, այլեւս թող չգողանայ» (Եփեսացիս 4։28)։

Երբ Քրիստինը մկրտվեց ու դարձավ Եհովայի վկա, արդեն դադարել էր գողություն անելուց։ Նա ջանում էր ազնիվ լինել ամեն ինչում, քանի որ Վկաներն իրենք մեծ շեշտ են դնում ազնվության և այլ քրիստոնեական հատկությունների վրա։ «Լաուզիտցեր Ռունտշաու» թերթը գրում է. «Այնպիսի բարոյական հասկացություններ, ինչպիսիք են՝ ազնվությունը, զսպվածությունը և սերը դրացու հանդեպ, շատ բարձր են գնահատվում Վկաների կրոնական հայացքներում» («Lausitzer Rundschau»)։ Ինչպե՞ս է հիմա իրեն զգում Քրիստինը կյանքի այդ փոփոխությունից հետո։ «Ես անչափ երջանիկ եմ, որ այլևս գողություն չեմ անում։ Ես ինձ հասարակության լիարժեք անդամ եմ զգում»։

Շահում է ողջ հասարակությունը

Այն մարդիկ, որոնք հավատարիմ են իրենց ամուսնական ընկերոջը և ազնիվ են, ոչ միայն իրենք իրենց են բարիք բերում, այլ նաև՝ ողջ հասարակությանը։ Գործատերերը նախընտրում են աշխատանքի ընդունել նրանց, ովքեր չեն խաբում։ Մեզ դուր են գալիս վստահելի հարևանները, և մեզ դուր է գալիս գնումներ կատարել այն խանութներում, որոնց տերերը անխարդախ անձնավորություններ են։ Չե՞նք հարգում այն քաղաքական գործիչներին, ոստիկաններին և դատավորներին, որոնք խուսափում են կաշառակերությունից։ Հասարակությունը մեծապես շահում է, երբ նրա անդամներն ազնվորեն են վարվում ամեն ժամանակ և ոչ թե՝ երբ միայն իրենց է ձեռնտու։

Ավելին, հավատարիմ ամուսնական զույգերն ամուր ընտանիքների հիմքն են հանդիսանում։ Քչերը միայն կարող են չհամաձայնվել եվրոպական մի քաղաքական գործչի հայտարարության հետ. «Մինչև օրս էլ [ավանդական] ընտանիքը մարդուն տալիս է ապահովության զգացում և նրա կյանքին իմաստ է հաղորդում»։ Խաղաղ ընտանիքներում ամուսիններն ու իրենց երեխաները զգացական առումով իրենց ապահով են զգում։ Ամուսիններն իրենց հավատարմությամբ նպաստում են ամուր հասարակության կառուցմանը։

Պատկերացրեք՝ յուրաքանչյուրս որքան կշահեր, եթե չլինեին լքված կողակիցներ, ամուսնալուծության կամ երեխայի խնամակալության հարցերով դատական նիստեր, չլինեին գրպանահատներ, խանութից գողացողներ, խարդախներ, կաշառակեր պաշտոնյաներ կամ էլ գիտնական–​կեղծարարներ։ Արդյոք սա երազի՞ է նման։ Նրանք, ովքեր խորապես հետաքրքրված են Աստվածաշնչով և ապագայի մասին նրա խոստումներով, այդպես չեն կարծում։ Աստծո Խոսքը խոստանում է, որ Եհովայի Մեսիական թագավորությունը շուտով իր ձեռքն է վերցնելու ողջ մարդկային հասարակության կառավարումը։ Այդ Թագավորության իշխանության ներքո նրա բոլոր հպատակները կուսուցանվեն աստվածաշնչյան բարոյախոսության համաձայն։ Այն ժամանակ «արդարները երկիրը կ’ժառանգեն, եւ յաւիտեան կ’բնակուին նորանում» (Սաղմոս 37։29)։

Աստվածաշնչի բարոյախոսությունը լավագույնն է

Միլիոնավոր մարդիկ, որոնք քննել են Սուրբ գրությունները, եկել են այն եզրակացության, որ աստվածաշնչյան խորհուրդները հիմնված են աստվածային իմաստության վրա, որը շատ ավելի գերազանց է, քան մարդկային մտածողությունը։ Նրանք Աստվածաշունչը համարում են արժանահավատ և մերօրյա կյանքում ժամանակահարմար գիրք։ Նրանք հասկանում են, որ Աստծո Խոսքում պարփակված խորհուրդներին ուշադրություն դարձնելը շատ օգուտներ կարող է բերել իրենց։

Ուստի, այդ անհատներին հոգեհարազատ է Աստվածաշնչի հետևյալ խորհուրդը. «Տիրոջն ապաւինիր քո բոլոր սրտովը, եւ քո հասկացողութեանը մի վստահիր։ Քո բոլոր ճանապարհներումը ճանաչիր նորան, եւ նա կ’ուղղէ քո ճանապարհները» (Առակաց 3։5, 6)։ Այդպես վարվելով՝ նրանք բարելավում են իրենց կյանքը, ինչպես նաև դրանից շահում են ուրիշները։ Դրանով հանդերձ այդ մարդիկ ամուր հավատ են զարգացնում «ապագայ կեանքի» հանդեպ, որ պիտի գա. իսկ այն ժամանակ Աստվածաշնչի բարոյախոսությանը կհետևի ողջ մարդկությունը (Ա Տիմոթէոս 4։8, Արևմտ. Աստ.)։

[ծանոթագրություն]

[մեջբերում 5–րդ էջի վրա]

Ամուսնական կյանքում բարձրացած փոթորիկներին դեմ հանդիման՝ Աստվածաշնչի բարոյական սկզբունքներով ապրելը հաճախ կարող է ամուսնությունը ջրի երեսին պահել ու կողակիցներին առաջնորդել դեպի ավելի հանդարտ ջրեր։

[մեջբերում 6–րդ էջի վրա]

Չնայած համատարած կաշառակերությանն ու ստախոսությանը (կամ գուցե հենց դրա պատճառով), մարդիկ սովորաբար հիանում են ազնիվ անհատներով։