Հովհաննես

9 Ջոմպով էշտալը, Իսուսը դեսավ մաշտումը, վեյնոր քոռեր ձընվաձ օրվոնըն։ 2 Աշագեռտնին հայծուցին ընու. «Վառժաբեդ, օ՞րի ըն քոռ ձընվաձա̈։ Վե՞վ մեխկ ըղաձունի. ինկը տա̈, ձընողնին»։ 3 Իսուսը բադասխանեց. «Նա̈ ինկը մեխկ ըղաձունի, նա̈ա̈լ ձընողնին։ Ամա ա̈ս մաշտուն քոռ ըլլուշին հոմար, գայնա էրեվնալ Աստըձուն ուժը։ 4 Մենկ ընողընկ ինձի ղըրգողին ուզաձը, քոնի-օր օրը դահա ցորեգա̈։ Ըհըն կուկա կիշերը, եպոր ուվեկ ինչիգ ընիլ չայնողա̈։ 5 Քոնի-օր ես դահա աշխարինիմ, ես՝ լուսիմ աշխարին հոմար»։ 6 Ա̈դ աստաձըն ետկը ըն թըկնեց խողուն վըրըն հընու խառնեց խողուն հեդ։ Հեդո ա̈դ ջոռը տըրավ քոռին աչկերուն վըրըն 7 հընու աստավ ընու. «Կընա աչվիդ լըվա Սիլոամ ճըրին նես» (Սիլոամ՝ «ղըրգըվաձ» ասուշա̈)։ Ըն կընաց, լըվացվեցավ հընու եդ էգավնա, ա̈լ քոռ չեր։ 35 Իսուսը լըսեց, հընոր ըներ հետտը ա̈րին ա̈դ մաշտուն։ Եպոր ռաստ էգավ ընու, հայծուց. «Հավդա՞սկու տա̈ մաշտու Դըղուն»։ 36 Ըն բադասխանեց. «Վե՞վա̈ ըն, դեր։ Ասա̈ ինձի, հընոր հավդոմ ընու»։ 37 Իսուսը աստավ. «Տուն դեսաձունիս ընու, հիմիա̈լ հեդըդ խոսողը ընա̈»։ 38 «Հավդոմգու, Դեր», — աստավ ըն մաշտը հընու բադիվ դըվավ ընու։