Եսայիա

6 Ուզիյա թակավորին մեռաձ դարին ես դեսա Եգովին, վեյնոր նըստաձեր պայսը ատոռին վըրըն, հընու ընու հալավին փեշերը լիկծընեյնըգու Աստըձուն դունը։ 3 Ըներ պայսը ծընով գասեյնը իրար. — Սուրպ, սուրպ, սո՜ւրպա̈ Եգովըն, պանագնուն Աստվաձը։ Ալլայ խեղը լիկնա̈ ընու փառկով։ 8 Ետկըն ես լըսեցի Եգովին ծընը. «Վո՞ւմ ղըրգիմ հընու վե՞վ գեշտա միր հոմար»։ Ես բադասխանեցի. «Ես հազը՛րիմ։ Ինձի ղըրգա̈»։ 9 Ըն աստավ. «Կընա հընու ասա̈ ա̈դ ազգին. «Տունկ վիրա լըսողեկ, ամա հասկըննող չեկ։ Վիրա աշողեկ, ամա ինչիգ իմընող չեկ»։ 10 Ա̈դ ազգին սիդը քար սիդ տառծու, փագա̈ ընեց օնգոջնին։ Փագա̈ ընեց աչկերը, հընոր ըներ ինչիգ աչկերով դեսնուն հեչ հընու օնգոջներով լըսին հեչ, հընոր ընեց սիդը հասկըննա հեչ հընու ըներ իմ մոդըս եդ կոն ու բետկընոն հեչ»։