Ինչպես հախտինկ անհանգիստուտինը

ԱՆՀԱՆԳԻՍՏՈՒՏԻՆԸ գայնա ձոնդռը պեռի բես ըլլիլ (Առակ. 12։25)։ Ըղա՞ձա̈ տա̈ ծիր հեդ, հընոր տունկ չապըն ավել ինչիգիմը մասին մըդորեյկըգու։ Ա̈դմունա̈նա, տունկ մըննագ չեկ։ Մեզմըն շադերուն բիդվընագու միտկ ընուշ հիվոնդ խըսումնուն մասին, վերմը գոյսուցաձունին ուրինց մոդիգնուն, գամա̈լ բընուտինին թարաֆըն պերաձ զարարը քաշաձունին։ Հա, գոն շադ բատճառնի, վերեկնոր գազդին միր վըրըն ֆիզիչեսկի, էմացիանալնի հընու պսիխիչեսկի։ Ամա ի՞նչը գայնա յառդում ընիլ մեզի հախտուշ անհանգիստուտինը։a

Շադ պոն մենկ գայնոնկ սորվիլ Դավիդ թակավորըն։ Ըն ուր գյանկին շադ բելընի հընու անհանգիստուտին ուներ։ Բազի ըմուն գըլլեր, հընոր Դավիդը դեսներգու ինչպես ընու գայնոն սպոննիլ բիլա̈ (1 Սամ. 17։34, 35; 18։10, 11)։ Ի՞նչը յառդում գըներ Դավիդին անհանգիստուտինին առաչը առնուշ։ Ի՞նչ օկուտ գայնա մեզի պերիլ ընու օրինագը։

ԻՆՉՊԵՍ ԴԱՎԻԴԸ ԱՆՀԱՆԳԻՍՏՈՒՏԻՆԻՆ ԱՌԱՉԸ ԳԱՌՆԵՐ

Բազի գըլլեր, հընոր Դավիդը մեգընա̈ ռաստ կուկա̈ր քոնիմը փոռցուտիննուն հեդ։ Օրինագ, հիշինկ ինչ ըղավ, եպոր ըն փախչերգու Սաուլ թակավորըն, վեյնոր կուզեր սպոննուշ ընու։ Եպոր Դավիդը ուր զինվոյնուն հեդ եդ էգավ Ցիկլագ քաղակը, ըներ դեսոն, հընոր ամալիկիտյաննին առին ալլայ ընեց օննըցաձը, կոլեցին ընեց դըները հընու ուրինց երգիրը դարին ընեց գընդացը հընու դըղոցը։ Դավիդը հընու ընու հեդ ըլլողնին շադ հուսահադվաձեյնը հընու «ըներ պայսը ծընով վա̈եյնըգու հընու ընկան վա̈եցին, հընչակ-օր վա̈յուշի ա̈լ ուժ չունեյնը»։ Ամա ա̈դով Դավիդին բելընին բաշ ըղոն հեչ։ Դավիդին զինվոյնին, վերեկնոր հավադարիմ ձառաեյնըգու ուրինը, որոշեցին քարով սպոննուշ ընու (1 Սամ. 30։1—6)։ Ստացվիգու, հընոր Դավիդը մեգընա̈ ռաստ էգավ իրեկ բելի հեդ։ Ըն գայնա̈ր գոյսընիլ ուր ընտանիկը, ընու ընգեյդա̈կը կուզեյնը ընու սպոննուշ հընու ընու էդվոնցը ընգաձեր Սաուլ թակավորը։ Գայնոնկ բատկերածընիլ, ինչկան մեձ ցավ ա̈դ պերավ Դավիդին։

«Ընու շադ զորեր, ամա ուր Աստըձուն Եգովին խատեր ըն ուժ օննըցավ»։ Ի՞նչ ա̈րավ Դավիդը։ Ինչպես-օր ըմըն սըրա, ըն աղոտեց Եգովին հընու ընդի յառդում ուզեց։ Հըմա̈լ Դավիդը սովորուտին ուներ հիշուշ, ինչպես զատը Աստվաձ ընու յառդում ըղաձուներ (1 Սամ. 17։37; Սաղ. 18։2, 6)։ Ա̈դտի ավել, Դավիդը հասկըննա̈րգու, հընոր գարեվորա̈ մոն էգուշ Աստըձուն այչեվուտինը։ Ընդիա̈լ ըն հայծուց Եգովին, ինչ ընու բիդուա̈ ընուշ։ Եպոր Դավիդը առավ Աստըձմըն այչեվուտին, ըն համան կոռձի օնցավ։ Աստվաձ յառդում ա̈րավ հըմ Դավիդին հըմ ընու հեդ ըլլող մաշտկացը խալըսուշ ուրինց ընտանիկնին հընու եդ առնուշ ալլայ ուրինց օննըցաձը (1 Սամ. 30։7—9, 18, 19)։ Տունկ թարիֆ ա̈րիկ տա̈, ի՞նչ իրեկ քա̈լկ ա̈րավ Դավիդը։ Ըն աղոտեց Եգովին հընու ընդի յառդում ուզեց, հիշեց, ինչպես զատը ընու յառդում ըղաձուներ Աստվաձ, հընու սողը պոնեծուց Աստըձուն դըվաձ այչեվուտիննին։ Մենկա̈լ գայնոնկ Դավիդըն օրինագ առնուլ։ Հայդցեկ ա̈դու մասին ավելի խորգըն իմընոնկ։

ՕՐԻՆԱԳ ԱՌԵԿ ԴԱՎԻԴԸՆ

1. Աղոտեցեկ։ Ըմըն սըրա, եպոր մենկ նա̈յրինկկու ինչիգիմը մասին մըդորուշ, բիդուա̈ աղոտուշ Եգովին հընու ուզուշ ընդի յառդում հընու իմաստուտին։ Բադմեցեկ Եգովին ալլայ, ինչ-օր գա ծիր սըյդին նես հընու տունկ գըզգա̈կ ֆերախուտին։ Ըն սըրընա̈լ, եպոր շադ ժամանագ չունեկ, հընոր ալլայ բադմեկ Եգովին, տունկ գայնա̈կ գայջ գինա̈ աղոտիլ ընու։ Դավիդը երկերգու. «Եգովըն՝ իմ ղաշըսա̈, իմ բաշտպանըսա̈ հընու ինձի Խալըսողնա̈։ Իմ Աստվաձըս՝ իմ ղաշըսա̈, ընու վըրըն ես գիվընմիշ գըլլիմ» (Սաղ. 18։2)։ Եպոր Եգովացըն յառդում կուզինկ, մենկ գերեվծընինկ, հընոր ըմըն ինչին նես գիվընմիշ գըլլինկ ընու վըրըն։ Ամա գա՞յնա տա̈ աղոտկը ինչիմը փոխիլ միր դըրուտինին նես։ Կալիյա օնունով ըռընչպա̈ր ձառայող քուրմը գասա̈. «Աղոտկըն ետկը, ես գըզգոմ հանգիստուտին։ Աղոտկին խատեր, գարելիա̈ ասուշ-օր, ես նա̈յրիմգու միտկ ընուշ ըմուն ինչպես-օր միտկը գընա̈ Եգովըն հընու ավելի շադ նա̈յրիմգու գիվընմիշ ըլլուշ ընու վըրըն»։ Ստացվիգու, հընոր աղոտկը ա̈դ ըն իլաջնա̈, վեյնոր Աստվաձ մեզի դըվաձունի, հընու վեյնոր գայնա մեզի հանգիստուտին դալ հընու թետեվծընիլ միր սըյդին ցավը։

2. Հիշեցեկ։ Գա՞յնա̈կ տա̈ հիշիլ ըն զորուտիննին, վերեկնոր տունկ գայցիկ օնծընիլ սադա̈ Եգովին յառդումին խատեր։ Եպոր միտկը գընեկ, ինչպես զատը Աստվաձ ծեզի յառդում ըղաձուներ, գամա̈լ ինչպես ա̈վա̈լը Աստվաձ յառդում գըներ ուր ձառայողնուն, տունկ խաղաղուտին գըզգա̈կ հընու ավելի շադ գիվընմիշ գըլլեկ Աստըձուն վըրըն (Սաղ. 18։17—19)։ Ջոշուա օնունով իրիցմը գասա̈. «Ես կըրիմգու թեռտիգիմը վըրըն ըն աղոտկնին, վերեկնուն բադասխանը առի։ Ա̈դպես ես չիմ մոռնալ ըն դեպկերը, ոյդեխ-օր ես Եգովացըն կուզեյ ինչիմը հընու Աստվաձ ինձի գուդա̈ր ըն, ինչ-օր բիդուա̈»։ Հա, եպոր հիշինկկու ինչպես զատը Եգովըն մեզի յառդում ըղաձուներ, ա̈դ սըրըմընա̈լ մեզի ուժ գուդա, հընոր գըռիվ դոնինկ անհանգիստուտինին տեմ։

3. Պոնեծուցեկ։ Ինչա̈լ ըլլի, որոշում ընտունուշըն առաչ, գարեվորա̈ աշուշ ինչ ա̈դու մասին գաստըվի Աստվաձաշընչին նես։ Սադա̈ հուն մենկ գայնոնկ կըդնուլ ըն այչեվուտինը, վերին վըրըն գայնոնկ գիվընմիշ ըլլիլ (Սաղ. 19։7, 11)։ Քուրեյդացմըն հընու ախպըյդացմըն շադերը գասին, եպոր ըներ քըրկըրինգու Աստվաձաշունչը, ա̈դ յառդում գընա̈ ընեց հասկըննուշ, ինչպես ըներ գայնոն պոնեծընիլ ընդեխ կըրվաձ խըրադնին ուրինց գյանկին։ Ջառոդ օնունով իրիցմը պածադռա̈գու. «Եպոր քըրկըրիմգու Աստվաձաշունչը, ես ավելի լավ հասկըննոմգու ինչ Աստվաձ կուզա̈ ասուշ ինձի։ Ընդեխ կըրվաձ մըտկերը մըդնունգու իմ սիդըս, հընու ինձի ավելի ղոլայ գըլլի պոնեծընուշ Աստըձուն դըվաձ այչեվուտիննին իմ գյանկիս»։ Եպոր մոն կուկոնկ Աստվաձաշընչին նես Եգովին այչեվուտինը հընու հեդեվինկկու ընու, մենկ ավելի ղոլայ գայնոնկ հախտիլ անհանգիստուտինը։

ԵԳՈՎԸՆ ՅԱՌԴՈՒՄ ԳԸՆԱ̈ ԾԵԶԻ ՀԱՋՈՂՈՒՏԻՆԻ ՀԱՍՆՈՒՇ

Դավիդը հասկըննա̈րգու, ըռոնց Եգովին յառդումին ըն չի գարի հախտիլ անհանգիստուտինը։ Ուր շընորագալ ըլլուշը Աստըձուն, ըն իսա խոսկերով գասեր. «Աստըձուս յառդումով [գայնոմ] դուվայնի վիր էլլիլ։ Ջիշտ Աստվաձը ուժ գուդա ինձի» (Սաղ. 18։29, 32)։ Բազի գայնա թըվալ, հընոր զորուտիննին դուվարի բես միր առաչը փես կելլին։ Ամա Եգովըն միր հեդնա̈, ա̈դ նըշանագա̈գու, հընոր չիկա ըմուն զորուտին, վերին առաչը մենկ չինկ գայնի առնուլ։ Ընդիա̈լ, հայդցեկ աղոտինկ Եգովին, ուզինկ ընդի յառդում, հիշինկ ալլայ, ինչ-օր Աստվաձ միր հոմար ըղաձունի, հընու պոնեծընինկ ընու դըվաձ այչեվուտիննին։ Չաշաձ-օր միր գյանկին ըմունա̈լ ըմուն զորուտիննի փես էլլողըն, ամա Եգովին ուժին հընու իմաստուտինին խատեր մենկ գայնոնկ օննալ ուրախուտին հընու խաղաղուտին միր սըյդին նես։