Prédikarinn

12 Mundu eftir þínum mikla skapara á unglingsárunum,+ áður en erfiðu dagarnir* koma+ og árin sem þú segir um: „Ég hef enga ánægju af þeim,“ 2 áður en sólin og ljósið, tunglið og stjörnurnar myrkvast+ og skýin snúa aftur eftir úrhellið,* 3 áður en húsverðirnir fara að skjálfa og sterku mennirnir verða hoknir, stúlkurnar hætta að mala því að þær eru orðnar fáar og konunum sem líta út um gluggann finnst vera orðið dimmt,+ 4 þegar dyrunum út að götunni hefur verið lokað, þegar hljóðið í kvörninni dofnar, þegar maður vaknar við fuglskvak og söngur allra dætranna deyr út.+ 5 Maður verður hræddur við hæðir og óttast hættur á götunni. Möndlutréð stendur í blóma,+ engispretturnar dragast áfram og kapersber hafa engin áhrif því að maðurinn gengur til síns varanlega húss+ og syrgjendurnir ganga um götuna.+ 6 Já, mundu eftir skapara þínum áður en silfurþráðurinn slitnar og gullskálin brotnar, áður en krukkan við lindina mölvast og hjólið við brunninn gefur sig. 7 Þá snýr moldin aftur til jarðarinnar+ þar sem hún var og andinn* til hins sanna Guðs sem gaf hann.+

8 „Algerlega tilgangslaust!“* segir fræðarinn.+ „Allt er tilgangslaust.“+

9 Fræðarinn hafði ekki aðeins öðlast visku sjálfur heldur miðlaði líka öðrum af þekkingu sinni.+ Hann íhugaði málin og rannsakaði vandlega til að taka* saman fjölda orðskviða.+ 10 Fræðarinn leitaðist við að finna falleg orð+ og skrá niður sannleiksorð.

11 Orð hinna vitru eru eins og broddstafir+ og valin orð þeirra eins og fastreknir naglar. Þau koma frá einum og sama hirðinum. 12 Að öðru leyti, sonur minn, skaltu vara þig á þessu: Á bókaskrifum er enginn endir og mikið bókagrúsk er lýjandi.+

13 Eftir að hafa hlustað á allt er niðurstaðan þessi: Berðu djúpa virðingu fyrir hinum sanna Guði*+ og haltu boðorð hans+ því að það er allt og sumt sem til er ætlast af manninum.+ 14 Hinn sanni Guð dæmir öll verk mannanna, einnig þau sem eru unnin í leynum, til að úrskurða hvort þau séu góð eða ill.+