7 ”Nèk ana sedulurmu sing dadi mlarat ing salah siji kutha ing tanah sing diwènèhké Yéhuwah Gusti Allahmu marang kowé, kowé aja pelit lan kudu mesakké marang wong kuwi.+

10 Kowé kudu seneng mènèhi marang dhèwèké,+ lan kowé* kudu ikhlas mènèhi bèn Yéhuwah Gusti Allahmu mberkahi saben tumindak lan kerja kerasmu.+

24 Ana wong sing seneng mènèhi,* ning dhèwèké malah éntuk luwih akèh.+

Ana wong sing ora gelem mènèhi apa sing sakjané isa dhèwèké wènèhké, ning dhèwèké malah dadi mlarat.+

38 Kowé kudu seneng mènèhi, lan kowé ya bakal diwènèhi.+ Kowé bakal nampa sak takeran kebak ing kanthongmu,* sing dienet-enet, dioyog-oyog, lan akèh banget. Takeran sing mbok enggo naker wong liya ya bakal digunakké kanggo naker kowé.”

6 Dadi intiné, wong sing nyebar sithik bakal manèn sithik, ning wong sing nyebar akèh bakal manèn akèh.+

17 Nèk ana wong sing uripé kecukupan, terus ngerti nèk seduluré butuh bantuan ning ora mesakké karo seduluré kuwi, apa isa dhèwèké ngomong nèk dhèwèké nresnani Gusti Allah?+