13 Pirang-pirang dina bar kuwi, anak sing terakhir mau nglumpukké barang-barangé, terus lunga ing negara sing adoh. Ing kana, dhèwèké ngentèk-entèkké warisané lan urip sak karepé dhéwé.* 14 Wektu kabèh warisané wis entèk, ndilalah ana kelaparan sing parah ing negara kuwi, lan uripé dadi serba kekurangan.