11 Kabèh penduduk Yérusalèm padha sambat. Wong-wong kuwi padha nggolèk roti.+

Barang-barangé sing berharga padha diijolké panganan bèn isa tetep urip.

Oh Yéhuwah, deloken. Aku dadi kaya wong wédok* sing ora ana gunané.

11 Mripatku kesel merga nangis terus.+

Aku bener-bener putus asa.

Atiku remuk merga anakku wédok, yaiku bangsaku, wis dihancurké+

Merga bocah-bocah lan bayi-bayi padha semaput ing lapangan-lapangan kutha.+

ל [Lamed]

12 Bocah-bocah kuwi bola-bali kandha marang ibuné, ”Bu, aku ngelih* lan ngelak.”*+