11 ”Para pedagang ing bumi ya sedhih lan nangisi dhèwèké merga ora ana manèh sing mborong dagangané, yaiku 12 kabèh emas, pérak, permata, mutiara, linèn alus, kain ungu, sutra, kain abang mbranang, barang-barang saka kayu wangi, saka gadhing, saka kayu sing larang, saka tembaga, saka wesi, lan saka marmer.

19 Terus, wong-wong kuwi nyawurké debu ing ndhuwur sirahé. Karo nangis lan sedhih banget, wong-wong kuwi mbengok, ’Dhuh mesakké. Mesakké banget kowé, kutha sing gedhé lan makmur. Kowé wis nggawé wong-wong sing nduwé kapal dadi sugih, ning ujug-ujug kowé disingkirké.’+