Pas wis tekan ing taman, sing akèh wit-wit zaituné, Yésus ninggalké wolung rasulé lan kandha, ”Lungguha ing kéné dhisik, aku arep mrana kanggo ndonga.” Yésus ngejak telung rasulé, yaiku Pétrus, Yakobus, lan Yohanes mlebu luwih jero ing taman kuwi. Yésus dadi sedhih banget lan susah atiné. Yésus kandha, ”Aku sedhih banget, rasané kaya arep mati. Padha entènana ing kéné lan terusa jaga-jaga karo aku.”​—Matius 26:36-38.

Wektu ing swarga, Yésus ngerti piyé wong Romawi nyiksa lan nganiaya nganti mati tawanané. Saiki, Yésus dadi manungsa. Yésus nduwé perasaan kaya manungsa biasa lan isa ngrasakké lara, mula mesthiné Yésus ya ora péngin ngalami kaya ngono. Nanging sakjané, Yésus sedhih banget kuwi merga ngerti nèk dhèwèké bakal mati kaya penjahat sing asor lan kuwi isa ngrusak réputasiné Bapaké. Pirang-pirang jam manèh, Yésus bakal dipaku ing cagak merga ditudhuh ngrèmèhké Gusti Allah.