Lagu 142
Martakké karo Kabèh sing Ditemoni
Péngin niru Huwah lan sipaté,
Wong ora dibéda-bédakaké.
Kersané bèn kabèh dislamet’ké,
Isa cocog karo tuladhané.
(REFREIN)
Dudu ’nggoné, ning wongé,
Sing didelok atiné.
Sabdané Yah kudu diwartak’ké.
Merga pancèn perduli,
Nginjil ing endi-endi,
Bèn kabèh dadi kancané Gusti.
’Ra masalah ing ’ndi ketemuné,
’Ra masalah kaya apa wongé.
Aja t’rus ndelok njabané waé,
Yah nggatèk’ké ati lan sipaté.
(REFREIN)
Dudu ’nggoné, ning wongé,
Sing didelok atiné.
Sabdané Yah kudu diwartak’ké.
Merga pancèn perduli,
Nginjil ing endi-endi,
Bèn kabèh dadi kancané Gusti.
Yah seneng karo sing péngin ngabdi,
Merga uripé wis diowahi.
Martak’ké sing wis disinaoni,
Karo kabèh wong sing ditemoni.
(REFREIN)
Dudu ’nggoné, ning wongé,
Sing didelok atiné.
Sabdané Yah kudu diwartak’ké.
Merga pancèn perduli,
Nginjil ing endi-endi,
Bèn kabèh dadi kancané Gusti.
(Delengen uga Yo. 12:32; PR. 10:34; 1 Tm. 4:10; Tt. 2:11.)