1 ᲡᲐᲛᲣᲔᲚᲘ

ᲛᲝᲙᲚᲔ ᲨᲘᲜᲐᲐᲠᲡᲘ

1
- ელკანა და მისი ორი ცოლი (1—8).
- უშვილო ხანა იეჰოვას ვაჟს სთხოვს (9—18).
- სამუელის დაბადება და კარავში წაყვანა (19—28).
2
- ხანას ლოცვა (1—11).
- ელის ვაჟების დანაშაული (12—26).
- იეჰოვას განაჩენი გამოაქვს ელის სახლეულობისთვის (27—36).
3
- სამუელი წინასწარმეტყველად ინიშნება (1—21).
4
- კიდობანი ხელში უვარდება ფილისტიმელებს (1—11).
- ელისა და მისი ვაჟების სიკვდილი (12—22).
5
- კიდობანი ფილისტიმელების მიწაზე (1—12).
  - დაგონის დამცირება (1—5).
  - იეჰოვა ფილისტიმელებს სჯის (6—12).
6
- ფილისტიმელები ისრაელს უბრუნებენ კიდობანს (1—21).
7
- კიდობანი კირიათ-იეარიმში გადააქვთ (1).
- სამუელი ხალხს იეჰოვას მსახურებისკენ მოუწოდებს (2—6).
- ისრაელის გამარჯვება მიცფაში (7—14).
- სამუელი მსაჯულობს ისრაელში (15—17).
8
- ისრაელი მეფეს ითხოვს (1—9).
- სამუელი აფრთხილებს ხალხს (10—18).
- იეჰოვა ხალხს მეფის ყოლის უფლებას აძლევს (19—22).
9
- სამუელი საულს ხვდება (1—27).
10
- საულის მეფედ ცხება (1—16).
- საულის წარდგენა ხალხისთვის (17—27).
11
- საული ამარცხებს ამონელებს (1—11).
- საულს ხელახლა აცხადებენ მეფედ (12—15).
12
- სამუელის გამოსათხოვარი სიტყვა (1—25).
  - „არ ემსახუროთ უსარგებლო კერპებს“ (21).
  - იეჰოვა არ მიატოვებს თავის ხალხს (22).
13
- საული ჯარს კრებს (1—4).
- საულის კადნიერება (5—9).
- სამუელი კიცხავს საულს (10—14).
- შეუიარაღებელი ისრაელები (15—23).
14
- იონათანის გმირობა მიქმაშში (1—14).
- ღმერთი ამარცხებს ისრაელის მტრებს (15—23).
- საულის ნაჩქარევად დადებული ფიცი (24—46).
  - ხალხი სისხლიანად ჭამს ხორცს (32—34).
- საულის ბრძოლები; მისი ოჯახი (47—52).
15
- საული ეურჩება ღმერთს და ინდობს აგაგს (1—9).
- სამუელი კიცხავს საულს (10—23).
  - „მორჩილება მსხვერპლზე უკეთესია“ (22).
- იეჰოვა უარყოფს საულს, როგორც მეფეს (24—29).
- სამუელი კლავს აგაგს (30—35).
16
- სამუელი დავითს ზეთს სცხებს, როგორც მომავალ მეფეს (1—13).
  - იეჰოვა გულს ხედავს (7).
- ღვთის სული ტოვებს საულს (14—17).
- დავითი საულის მექნარე ხდება (18—23).
17
- დავითი ამარცხებს გოლიათს (1—58).
  - გოლიათი დასცინის ისრაელს (8—10).
  - დავითი გოლიათთან შესაბრძოლებლად გადის (32—37).
  - დავითი იეჰოვას სახელით იბრძვის (45—47).
18
- დავითისა და იონათანის მეგობრობა (1—4).
- დავითის გამარჯვებების გამო საულს გული შურით ევსება (5—9).
- საული დავითის მოკვლას ცდილობს (10—19).
- დავითი ცოლად ირთავს საულის ასულ მიქალს (20—30).
19
- საულს დავითის მიმართ სიძულვილი არ უნელდება (1—13).
- დავითი გაურბის საულს (14—24).
20
- დავითის ერთგული იონათანი (1—42).
21
- ნობში მისული დავითი წარსადგენ პურს ჭამს (1—9).
- დავითი გათის მეფეს თავს გიჟად აჩვენებს (10—15).
22
- დავითი ადულამსა და მიცფეში (1—5).
- საული ახოცვინებს ნობში მცხოვრებ მღვდლებს (6—19).
- აბიათარი სამშვიდობოს გადის (20—23).
23
- დავითის მიერ ქალაქ კეილის ხსნა (1—12).
- საული მისდევს დავითს (13—15).
- იონათანი ამხნევებს დავითს (16—18).
- დავითი ძლივს აღწევს თავს საულს (19—29).
24
- დავითი ინდობს საულს (1—22).
  - დავითი აფასებს იეჰოვას ცხებულს (6).
25
- სამუელის სიკვდილი (1).
- ნაბალი უარით ისტუმრებს დავითის კაცებს (2—13).
- აბიგაილის გონიერება (14—35).
  - „სიცოცხლის ქისა“ (29).
- იეჰოვა სჯის უგუნურ ნაბალს (36—38).
- აბიგაილი დავითს მიჰყვება ცოლად (39—44).
26
- დავითი კიდევ ერთხელ ინდობს საულს (1—25).
  - დავითი აფასებს იეჰოვას ცხებულს (11).
27
- ფილისტიმელები დავითს ციკლაგს აძლევენ (1—12).
28
- საული ენ-დორში სულების გამომძახებელთან მიდის (1—25).
29
- ფილისტიმელები უნდობლობას უცხადებენ დავითს (1—11).
30
- ამალეკელები თავს ესხმიან ციკლაგს და წვავენ (1—6).
  - დავითი იეჰოვას ენდობა და ასე იმხნევებს თავს (6).
- დავითი ამარცხებს ამალეკელებს (7—31).
  - დავითი იბრუნებს ტყვეებს (18, 19).
  - დავითი წესს ადგენს ნადავლის განაწილების შესახებ (23, 24).
31
- საულისა და მისი სამი ვაჟის სიკვდილი (1—13).