იექონია

[იეჰოვამ განამტკიცა]

მეფობდა იუდაში სამ თვესა და ათ დღეს, ვიდრე ძვ. წ. 617 წელს ნაბუქოდონოსორმა ტყვედ არ წაიყვანა ბაბილონში. ის იყო იეჰოიაკიმის ძე და იეჰოვას ერთგული მეფის, იოშიას შვილიშვილი (1მტ. 3:15—17; ესთ. 2:6; იერ. 24:1). ბიბლიაში მას ზოგჯერ შემოკლებით ქონია ეწოდება (იერ. 22:24; 37:1), უფრო ხშირად კი — იეჰოიაქინი (2მფ. 24:6, 8—15; იხ. იეჰოიაქინი).