კიდევ ხდება სასწაულებრივი განკურნებები?

„ირწმუნე იესო და განიკურნე!“ მსგავსმა მოწოდებებმა ალექსანდრე, ევანგელისტური ეკლესიის წევრი, აიძულა, ერწმუნა, რომ მისი დაავადებისთვის საჭირო წამლის დალევა რწმენის უკმარისობის მაჩვენებელი იქნებოდა. ის დარწმუნებული იყო, რომ მხოლოდ რწმენა მოუტანდა საჭირო სასწაულებრივ განკურნებას. ბენედიტაზე, თავგამოდებულ კათოლიკეზე, ძალიან იმოქმედა, როცა აპარესიდა-დო-ნორტეს (სან-პაულუს შტატი, ბრაზილია) ტაძარში არსებულ სამკურნალო სასწაულებზე შეიტყო. დეიდისგან ნასწავლი რამდენიმე შელოცვის გამოყენებით ბენედიტა ავადმყოფობის განკურნების ძალას სთხოვდა ლოცვაში ღვთისმშობელ აპარესიდას, ანტონისა და სხვა „წმინდანებს“.

როგორც ჩანს, მე-20 საუკუნის ბოლოსაც კი მრავალ ადამიანს კიდევ სწამს სასწაულებრივი განკურნებები — მაგრამ რატომ? ზოგს, ალბათ, იმედი უცრუვდება, როცა ექიმებს ძალა არ შესწევთ, უფრო მეტი გააკეთონ მათთვის საყვარელი ადამიანების, განსაკუთრებით მათი ბავშვების ავადმყოფობის, ტკივილისა და ტანჯვის შესამსუბუქებლად. ისინი, ვისაც ქრონიკული დაავადებები აწუხებს, შეიძლება ფიქრობენ, რომ, თანამედროვე ძვირადღირებული მედიცინის მხედველობაში მიღებით, არაფერს დაკარგავენ, თუ რწმენით განკურნებას მიმართავენ. ზოგი ტელევიზიით უყურებს, თუ როგორ სთავაზობენ სხვადასხვა ეკლესიები და პიროვნებები შიდს-ის, დეპრესიის, კიბოს, შეშლილობის, სისხლის მაღალი წნევისა და მრავალი სხვა ავადმყოფობისგან განკურნებას. სწამთ თუ არა სწამთ ასეთი განაცხადები, მათ შეიძლება მიმართონ როგორც უკანასკნელ იმედს. კიდევ სხვები, რომელთაც სწამთ, რომ ავადმყოფობას ბოროტი სულები იწვევენ, შეიძლება ფიქრობდნენ, რომ ტრადიციული მედიცინა უმწეოა მათ დასახმარებლად.

მეორე მხრივ, არიან ისეთები, ვინც ძლიერ ეწინააღმდეგებიან, კიცხავენ კიდეც მკვდარი „წმინდანებისა“ თუ ცოცხალი მკურნალების მიერ სასწაულებრივი განკურნების იდეას. ერთ-ერთი ჟურნალის (Jornal da Tarde) თანახმად, იმუნოლოგი დრაუსიო ვარელა თვლის, რომ სასწაულებრივი განკურნებების დაჯერებას „შეცდომაში შეჰყავს წინდაუხედავთა და სასოწარკვეთილთა რწმენა“. ის უმატებს: „სასწაულების იმედით ამ თაღლითების გამო მრავალმა შეიძლება ზურგი აქციოს სერიოზულ სამედიცინო მკურნალობას“. „ახალი ბრიტანული ენციკლოპედია“ (The New Encyclopædia Britannica) კი განმარტავს: „წარსულში არატრადიციული განკურნებები დაკავშირებული იყო წმინდა ადგილებსა და რელიგიურ რიტუალებთან, სამედიცინო მეცნიერება კი მიდრეკილია, ყველა ასეთი განკურნება მიაწეროს ჩაგონების ჩვეულებრივ პროცესს, რომელიც ხელსაყრელ პირობებში მოქმედებს“. მიუხედავად ამისა, მრავალ ადამიანს სწამს, რომ ნამდვილად სასწაულის საშუალებით განიკურნა. მათთვის განკურნებამ შედეგი გამოიღო!

ბიბლიაში გარკვეულმა ადამიანმა იცის, რომ იესო ქრისტემ არაერთხელ განკურნა სნეულები ‘ღვთის ძალით’ (ლუკა 9:42, 43, აქ). ამიტომ მათ შეიძლება აინტერესებთ, „კიდევ მოქმედებს და იწვევს თუ არა ღვთის ძალა სასწაულებრივ განკურნებებს დღეს?“ თუ ასეა, რატომ ვერ მოაქვს დაპირებული შედეგები განსაკურნებლად გაწეულ მცდელობებს? იმიტომ ხომ არა, რომ ავადმყოფს საკმარისი რწმენა არა აქვს ან რომ მისი შესაწირავი საკმაოდ დიდი არ არის? სწორია თუ არა ქრისტიანისთვის, სასწაულებრივ განკურნებას მიმართოს, როცა მტკივნეული ან, შესაძლებელია, უკურნებელი დაავადებით იტანჯება? და მოხდება კიდევ ოდესმე იესოს მიერ მოხდენილის მსგავსი უტყუარი სასწაულებრივი განკურნებები? პასუხები ამ უმნიშვნელოვანეს კითხვებზე შეგიძლია შემდეგ სტატიაში მონახო.