ბავშვებისთვის იეჰოვას სიყვარულის ჩანერგვა

ამასთანავე მე და ეკატერინი დაკავებული ვიყავით მეტად რთული საქმით — ღვთის პრინციპების მიხედვით ოთხი შვილის აღზრდით. საბედნიეროდ, იეჰოვას დახმარებით, თითოეული მათგანი მოწიფული ქრისტიანი გახდა, თავიანთი ცხოვრება მთლიანად მიუძღვნეს ღვთის სამეფოს შესახებ ქადაგების მნიშვნელოვან საქმეს. ჩვენმა სამმა ვაჟმა — ხრისტოსმა, ლაკისმა და გრიგორისმა — სამსახურებრივი დახელოვნების სკოლა დაამთავრა და ახლა სხვადასხვა დანიშვნით მსახურობენ — ინახულებენ და აძლიერებენ კრებებს. ჩვენი ქალიშვილი, ტულა, კი ნიუ–იორკში არსებულ იეჰოვას მოწმეთა მთავარ სამმართველოში მოხალისედ მსახურობს. სიხარულით გვევსება გული, როდესაც ვხედავთ, რომ ჩვენმა შვილებმა კარიერასა და მაღალი ანაზღაურების სამუშაოებს იეჰოვასთვის მსახურება ამჯობინეს.

ბევრი კითხულობს, თუ რაში მდგომარეობს შვილების წარმატებით აღზრდის საიდუმლო. რა თქმა უნდა, შვილების აღსაზრდელად რეცეპტი არ არსებობს, მაგრამ ყველანაირად ვცდილობდით, რომ მათთვის იეჰოვასა და მოყვასის სიყვარული ჩაგვენერგა (მეორე რჯული 6:6, 7; მათე 22:37—39). ბავშვებმა გაიგეს, რომ ვერ შევძლებდით იეჰოვასთვის გვეთქვა გვიყვარხარო, თუ ჩვენი საქციელი არ დაამტკიცებდა ჩვენს სიტყვებს.

კვირაში ერთ დღეს, ჩვეულებრივ, შაბათობით, მთელი ოჯახი ერთად ვმონაწილეობდით მსახურებაში. ორშაბათ საღამოობით, ვახშმის შემდეგ ოჯახურ შესწავლას რეგულარულად ვატარებდით. აგრეთვე თითოეულთან ცალ–ცალკეც გვქონდა ბიბლიის შესწავლა. როდესაც ბავშვები პატარები იყვნენ, კვირის განმავლობაში რამდენჯერმე ვატარებდით ხანმოკლე შესწავლებს, ხოლო როცა გაიზარდნენ — კვირაში ერთხელ, ხანგრძლივად. ამ შესწავლების დროს ბავშვები გულს გვიხსნიდნენ და თავისუფლად გვესაუბრებოდნენ თავიანთ პრობლემებზე.

გარდა ამისა, მთელ ოჯახს გამახალისებელი გართობაც გვქონდა. გვიყვარდა მუსიკალურ ინსტრუმენტებზე ერთად დაკვრა; თითოეულ ბავშვს უყვარდა თავისი საყვარელი სიმღერის შესრულება. ზოგჯერ შაბათ–კვირაობით სხვა ოჯახებს ვეპატიჟებოდით დროის ერთად გასატარებლად. არდადეგებზე მთელი ოჯახი ერთად ვმოგზაურობდით. ერთ–ერთი ასეთი მოგზაურობისას ორი კვირა კოლორადოს მთებში გავატარეთ და ადგილობრივ კრებასთან ვთანამშრომლობდით სამქადაგებლო მსახურებაში. ჩვენი შვილები სიამოვნებით იხსენებენ საოლქო კონგრესების დროს სხვადასხვა განყოფილებაში მუშაობასა და სამეფო დარბაზების მშენებლობაში მიხმარებას. როდესაც ბავშვები საბერძნეთში ნათესავების გასაცნობად წავიყვანეთ, მათ აგრეთვე საშუალება ჰქონდათ, შეხვედროდნენ ბევრ ერთგულ მოწმეს, რომლებიც რწმენის გამო ციხეში ისხდნენ. ამან მათზე დიდი შთაბეჭდილება მოახდინა და დაეხმარა იმის გადაწყვეტაში, რომ რწმენაში უდრეკები და გაბედულები დარჩენილიყვნენ.

რა თქმა უნდა, ხანდახან ზოგი მათგანი არასწორად იქცეოდა ან არასწორად ირჩევდნენ მეგობრებს. ზოგჯერ კი ჩვენ ვუქმნიდით პრობლემებს — შესაძლოა, ზოგიერთ რამესთან დაკავშირებით მეტისმეტი შეზღუდვით. მაგრამ ბიბლიაში მოცემული ‘უფლის დარიგება’ გვეხმარებოდა, თითოეული ჩვენგანი სწორად რომ მოვქცეულიყავით (ეფესელთა 6:4; 2 ტიმოთე 3:16, 17).

[ჩარჩო⁄სურათი 27 გვერდზე]

ლაკისი: მამაჩემს არ უყვარდა ფარისევლობა. ის ყველანაირად ცდილობდა, რომ ასეთი არ ყოფილიყო, განსაკუთრებით კი მაშინ, როდესაც ოჯახს კარგ მაგალითს აძლევდა. ის ხშირად გვეუბნებოდა: „თუ იეჰოვას მიუძღვენით თავი, ეს უკვე რაღაცას ნიშნავს. მზად უნდა იყოთ იეჰოვასთვის მსხვერპლის გასაღებად. აი ამას ნიშნავს ქრისტიანობა“. ეს სიტყვები ყოველთვის მახსოვდა და მეხმარებოდა, იეჰოვასათვის მსხვერპლის გაღებაში მამისთვის მიმებაძა.

[ჩარჩო⁄სურათი 27 გვერდზე]

ხრისტოსი: მე დიდად ვაფასებ იეჰოვასადმი ჩემი მშობლების ერთგულებასა და მშობლის პასუხისმგებლობებისადმი მათი მხრიდან სერიოზულ დამოკიდებულებას. ყველაფერს ერთად ვაკეთებდით მთელი ოჯახი, მსახურებიდან დაწყებული დასვენებით დამთავრებული. თუმცა მათ ბევრი რამის გაკეთება შეეძლოთ, ცდილობდნენ, უბრალოდ ეცხოვრათ და ყურადღება მსახურებაზე გაემახვილებინათ. დღეს მე უბედნიერესი ადამიანი ვარ, რადგან მთლიანად დაკავებული ვარ იეჰოვასთვის მსახურებით.

[ჩარჩო⁄სურათი 28 გვერდზე]

გრიგორისი: მსახურება რომ გამეფართოებინა, მშობლების წამახალისებელ სიტყვებზე მეტად მათი მაგალითი და იეჰოვასთვის მსახურებაში მათი სიხარული დამეხმარა, გადამეხედა ჩემი მდგომარეობისთვის და ჩამომეცილებინა სრული დროით მსახურების დაწყებასთან დაკავშირებული ნებისმიერი სადარდებელი და უფრო მეტი მონაწილეობა მიმეღო იეჰოვას საქმეში. მადლობელი ვარ მშობლების, რომ დამეხმარნენ იმ სიხარულის პოვნაში, რომელსაც ახლა განვიცდი.

[ჩარჩო⁄სურათი 28 გვერდზე]

ტულა: ჩემი მშობლები ყოველთვის ხაზგასმით გვეუბნებოდნენ, რომ იეჰოვასთან ჩვენი ურთიერთობა ყველაზე ძვირფასი იყო და ნამდვილი ბედნიერება მხოლოდ იეჰოვასთვის ყოველივე იმის გაკეთებით მიიღწეოდა, რაც შეგვეძლო. მათ ჩვენთვის იეჰოვა ძალზე რეალური გახადეს. მამა ხშირად გვეუბნებოდა, ენით აღუწერელია ის გრძნობები, რომლებიც მაშინ გეუფლება, როდესაც სუფთა სინდისით იძინებ და იცი, რომ ეცადე, ყველაფერი გაგეკეთებინა იეჰოვას გულის გასახარად.