დავეუფლოთ ტაქტიანობის ხელოვნებას

პეგიმ შენიშნა, რომ მისი უფროსი ვაჟი უმცროსს უხეშად ელაპარაკებოდა. „კარგია, ძმას ასე რომ ელაპარაკები? — ჰკითხა მან შვილს. — შეხედე, როგორი გულნატკენია“. რატომ უთხრა ეს სიტყვები პეგიმ თავის ბიჭს? ის ტაქტიანობას ასწავლიდა მას და უჩვენებდა, რომ საჭიროა სხვების გრძნობებისთვის ანგარიშის გაწევა.

მშობლები შვილებს უნდა დაეხმარონ თანაგრძნობის განვითარებაში, რადგან სწორედ ეს თვისება უბიძგებს მათ ტაქტიანობისკენ. სტატიის დასაწყისში მოხსენიებულმა პეგის ვაჟმა დაინახა უმცროსი ძმის აწითლებული სახე, გამობურცული ტუჩები და ცრემლიანი თვალები, რამაც მიახვედრა, თუ რამხელა ტკივილს განიცდიდა ძმა. დედას იმედი გაუმართლდა — უფროსმა შვილმა ინანა თავისი საქციელი და გადაწყვიტა, გამოსწორებულიყო. პეგის ორივე ვაჟმა ბრწყინვალედ გამოიყენა ბავშვობაში მიღებული გაკვეთილები და წლების შემდეგ წარმატებული მქადაგებლები და ქრისტიანული კრების მწყემსები გახდნენ.