დავიბადე 1922 წლის 11 ოქტომბერს სოფელ ქსილოფაგუში (კვიპროსი). ჩემს მშობლებს ცხრა შვილი ჰყავდათ, ოთხი ვაჟი და ხუთი ქალიშვილი. მართალია შეძლებულ ოჯახში დავიბადე, მაგრამ ცხრა შვილის უზრუნველსაყოფად მშობლები ბევრს მუშაობდნენ.

მამაჩემი, ანტონისი, გულმოდგინე და ცნობისმოყვარე კაცი იყო. ერთხელ მამამ სკოლის მასწავლებელთან შენიშნა ტრაქტატი „სახალხო მქადაგებლები“, რომელიც მასწავლებლისთვის ბიბლიის მკვლევარებს (ამ სახელით იცნობდნენ ადრე იეჰოვას მოწმეებს) დაეტოვებინათ. მაშინ მე ძალიან პატარა ვიყავი. მამაჩემზე ძალიან იმოქმედა იმან, რაც ტრაქტატში წაიკითხა. მამა და მისი მეგობარი, ანდრეას კრისტუ, ერთ–ერთი პირველები იყვნენ მათგან, რომლებმაც კუნძულ კვიპროსზე იეჰოვას მოწმეებთან დაიწყეს ურთიერთობა.

სულიერი წინსვლა წინააღმდეგობის მიუხედავად

დროთა განმავლობაში მამამ და ანდრეასმა უფრო მეტი პუბლიკაცია მიიღეს იეჰოვას მოწმეებისგან. მალე მათ გადაწყვიტეს, ბიბლიური ჭეშმარიტება თანასოფლელებისთვის გაეზიარებინათ. ისინი უდიდეს წინააღმდეგობას შეხვდნენ ბერძნული მართლმადიდებლური ეკლესიის სამღვდელოებისა და სხვების მხრიდან, რომლებიც ფიქრობდნენ, რომ იეჰოვას მოწმეები რყვნიდნენ მოსახლეობას.

ბევრი ადგილობრივი მაცხოვრებელი ძალიან აფასებდა ბიბლიის ამ ორ მასწავლებელს, თუმცა ისინი ვერაფერს აკეთებდნენ მათ დასაცავად. მამაჩემს კეთილ და გულუხვ კაცად იცნობდნენ. ის ხშირად ეხმარებოდა ღარიბ ოჯახებს. ზოგჯერ სახლიდან გვიან ღამით გადიოდა და გაჭირვებულების კართან ხორბალს ან პურს ტოვებდა. ასეთი უანგარო ქრისტიანული მოქმედების გამო, ღვთის ამ ორი მსახურის ცნობა ხალხს უფრო მეტად იზიდავდა (მათე 5:16).

მალე ბიბლიურ ცნობას 12 ადამიანი გამოეხმაურა. სულიერ ზრდასთან ერთად, ისინი მიხვდნენ, რომ საჭირო იყო, სხვადასხვა სახლში შეკრებილიყვნენ ბიბლიის ჯგუფური შესწავლისათვის. დაახლოებით 1934 წელს საბერძნეთიდან კვიპროსზე ჩავიდა სრული დროით მსახური, ნიკოს მათეაკისი, რათა ქსილოფაგუში არსებული ჯგუფი მოენახულებინა. ძმა მათეაკისი დაეხმარა ძმებს ჯგუფის ორგანიზებაში და ბიბლიის უკეთ გაგებაში. ამას ის დიდი მოთმინებითა და ენთუზიაზმით აკეთებდა. მოგვიანებით იეჰოვას მოწმეთა პირველი კრება კვიპროსზე სწორედ ამ ჯგუფიდან ჩამოყალიბდა.

კვიპროსზე სამქადაგებლო საქმიანობა წინ მიიწევდა, რის შედეგადაც ბევრი იღებდა ჭეშმარიტებას. ძმებმა დაინახეს იმის საჭიროება, რომ ჰქონოდათ მუდმივი ადგილი ქრისტიანული შეხვედრების ჩასატარებლად. ჩემმა უფროსმა ძმამ, ჯორჯმა და მისმა მეუღლემ, ელენიმ, ძმებს შესთავაზეს მათი სახლის გვერდით მდებარე შენობა, რომელსაც მარცვლეულის შესანახად იყენებდნენ. შეკეთების შემდეგ ეს შენობა შესაფერისი ადგილი აღმოჩნდა შეხვედრების ჩასატარებლად. კუნძულზე ეს პირველი სამეფო დარბაზი იყო. ძმები მართლაც რომ მადლიერნი იყვნენ! ამ დარბაზმა ხელი შეუწყო შემდგომ ზრდას.

[სურათი 17 გვერდზე]

პირველი სამეფო დარბაზი ქსილოფაგუში. აქ დღემდე ტარდება შეხვედრები.