რატომ არის ეს ასე აუცილებელი? წინასწარმეტყველებაში შემდგომ ნათქვამია: „აჰა, წყვდიადი დაფარავს ქვეყანას და ბნელი — ხალხებს, შენზე კი უფალი ინათებს და მისი დიდება გამოგეცხადება“ (ესაია 60:2). თავის გარშემომყოფთა სასარგებლოდ, რომლებიც ჯერ ისევ სიბნელეში აცეცებენ ხელებს, „დედაკაცმა“ ‘სინათლე უნდა გამოასხივოს’.

მაგრამ ძვ. წ. 537 წელს, ტყვეობაში მყოფი იუდაელების მცირე ნაწილი, რომელიც ერთგულებას ინარჩუნებს, იერუსალიმში ბრუნდება ჭეშმარიტი თაყვანისმცემლობის აღსადგენად. ბოლოს, იეჰოვა სინათლეს აფრქვევს თავის „დედაკაცზე“ და სამშობლოში დაბრუნებული ხალხი სულიერ სიბნელეში მყოფი ერებისთვის სინათლის წყარო ხდება.