ახ. წ. 61 წელს პავლემ იუდეაში მცხოვრებ ებრაელ თანამორწმუნეებსაც მისწერა წერილი. ამ წერილში ნაჩვენებია, რომ ქრისტიანობა იუდაიზმზე უპირატესია.

იმის ხაზგასასმელად, რომ იესო ქრისტეს გამოსასყიდისადმი რწმენა უფრო მნიშვნელოვანი იყო, ვიდრე მოსეს კანონით გათვალისწინებული მოთხოვნების დაცვა, პავლემ აღნიშნა, თუ რა როლს ასრულებს ქრისტიანობის ფუძემდებელი, აგრეთვე რა როლს ასრულებს ის, როგორც მღვდელმთავარი, და რა მნიშვნელობა აქვს მის მსხვერპლს და ახალ შეთანხმებას (ებრ. 3:1—3; 7:1—3, 22; 8:6; 9:11—14, 25, 26). ამის ცოდნა უეჭველად განამტკიცებდა ებრაელ ქრისტიანებს, რომლებსაც იუდეველები დევნიდნენ. პავლემ ებრაელ თანაქრისტიანებს მოუწოდა, ‘მოწიფულობისკენ ესწრაფათ’ (ებრ. 6:1).