იმავე წელს ჩვენი ოჯახი საქადაგებლად გადავიდა ჯაკარტაში, სადაც 80 000 ჩინელი ცხოვრობდა. მე, დედამ და ფელიქსმა სრული დროით ანუ პიონერებად დავიწყეთ მსახურება. ჩვენ აგრეთვე ვქადაგებდით ბანდუნგში, სურაბაიასა და სხვა ადგილებში. ქადაგება ძირითადად მარტოს მიწევდა. ახალგაზრდა და ენერგიული ვიყავი და ღმერთს სიხარულით ვემსახურებოდი.

1943 წელს უშიშარ პიონერზე, ანდრეზე გავთხოვდი. მას იმდენად მჭექარე ხმა ჰქონდა, რომ ხალხის ყურადღებას იქცევდა. იავაზე მცხოვრები მოწმეებისთვის ბიბლიური ლიტერატურა ჩუმად შეგვქონდა. თუ დაგვიჭერდნენ, წამებით სიკვდილი არ აგვცდებოდა. ხშირად გვქონდა ისეთი შემთხვევები, როცა ძლივს დავაღწიეთ თავი პოლიციას.

1948 წლის მაისში, როცა მდგომარეობა შედარებით გამოსწორდა, მე და ანდრემ პიონერული მსახურება განვაახლეთ. ინდონეზიაში მაშინ მხოლოდ ჩვენ ვიყავით პიონერები.