იეჰოვას „მოესმა. . . მათი კვნესა და. . . მოხედა“, რაც ცხადყოფს შემოქმედის თანაგრძნობას დაჩაგრული და დატანჯული ერის მიმართ (გამოსვლა 2:23–25).

ამან ისრაელებს დაანახვა — და ეს ჩვენც უნდა დაგვეხმაროს იმის გაგებაში — რომ იეჰოვა არის მხსნელი, რომელიც თავისი სახელის შესაბამისად მოქმედებს. მაგრამ ამ ცნობაში ღვთის გზებთან დაკავშირებით უფრო მეტი უნდა დავინახოთ. მაგალითად, მან მჩაგვრელ ერზე მართლმსაჯულება აღასრულა; ამავე დროს, შეიწყალა თავისი ერი, რომელშიც „თესლი“ უნდა მოსულიყო. ის, რასაც „გამოსვლაში“ ვკითხულობთ ამ უკანასკნელ აზრთან დაკავშირებით, ცხადია, უძველეს ისტორიაზე მეტია; ის დაკავშირებულია ღვთის განზრახვასთან — აკურთხოს ყველა.