მაგრამ მისი ძმის, ალექსანდრე იენეას, მეფობის დროს (ძვ. წ. 103—76) ხასმონელების დინასტიამ თავის ძალაუფლების განმტკიცების კულმინაციას მიაღწია.

ალექსანდრე იენეასმა. . . უარყო წინანდელი პოლიტიკა და თავისუფლად გამოაცხადა თავი მღვდელმთავრად და მეფედ. ხასმონელებსა და ფარისევლებს შორის კონფლიქტი გამწვავდა და სამოქალაქო ომშიც კი გადაიზარდა, რომელმაც 50 000 იუდეველი შეიწირა. აჯანყების ჩახშობის შემდეგ წარმართი მეფეების მიბაძვით, იენეასმა 800 მეამბოხე გააკრა ძელზე. მომაკვდავებს თვალწინ უხოცავდნენ ცოლ-შვილს; იენეასს კი თავის ხარჭებთან ერთად ნადიმი ჰქონდა გამართულიb.

ფარისევლებთან მტრობის მიუხედავად, იენეასი პრაქტიკოსი პოლიტიკოსი იყო. ის ხედავდა, რომ ფარისევლები ხალხში სულ უფრო ცნობილი ხდებოდნენ, ამიტომ მან თავის ცოლს, სალომე ალექსანდრას, მომაკვდავმა უთხრა, რომ მათთვისაც მიეცა ძალაუფლება. იენეასმა თავის მემკვიდრედ ვაჟების მაგივრად მეუღლე აირჩია.